Ailenin Yeme Davranışı Üzerindeki Tesirleri
Aile içerisindeki yeme tavırları ( pederin zerzevat tüketmemesi, ananın konutta et eserlerini çok ziyade barındırmaması vb.) evlatların yeme sistemi üzerinde tesirlere sahiptir. Evlatların sağlıklı beslenmeyi öğrenmeleri ve yemeğin hayatlarının devamı için gerekli güç kaynağı olduğunun farkına varmaları son kademe değerlidir.
Açlık
Bir evladı aç değilken yemek yemeye zorlamak yahut morali bozukken al evladım bunu ye demek evladın biyolojik açlık hissini yok etmektedir. Evlat bu noktadan sonra açlık ya da tokluk sinyallerini dikkate almaz ve istediği anda yemek yemeye ulaşmaya çalışır. Ebeveynlerin ‘Yemeğini bitirene kadar sofradan kalkmak yok!’ üzere sözler kullanması yaygındır. Evladın, tabağındakiher şeyi yemesi için ona basınç yapmak nispeten sakıncalıdır. Yemekle ilgili tartışmak, yemeği odak noktası haline getirir ve bunun hiç bir yararı yoktur. Evlatlar aç olduklarında yanlar, açlıktan ölmezler hasebiyle onları zorlamak bir sonuç vermez.
Seçici Yemek Yeme
Umumiyetle hanede ana ve peder gözetiminde olan mektep çağı öncesi çocuklarda daha çokça gözülmektedir. Evlat kendi damak zevkine münâsib 4-5 çeşit yemeği kodlar ve yalnızca onları tüketmek velev. Farklı verilmeye çalışılan rastgele bir yiyeceği reddeder. Bu yiyecekler çoklukla karbonhidrat yüklü besinlerdir. Münasebetiyle kilolarında ve kuvvet durumlarında ziyade değişiklik olmayabilir. Yalnız istikrarlı beslenememenin getireceği gelişimsel gecikmelere maruz kalabilirler.Tıpkı vakitte yalnızca belli başlı yiyecekleri yedikleri için yemek bulunan toplumsal ortamlara girmekten kaçınabilirler. Bu da sosyalleşmelerinde sorunlara yol açabilir.
Evlada çetinle sair besinler yedirmeye çalışmak, yemediği devir cezalandırmak sonuç vermeyeceği üzere daha çokça reaksiyona neden olabilir. Binaenaleyh bu durumda ebeveynlerin bir bilirkişiden husus ile ilgili ruhsal destek alması gereklidir.
His Duruma Bağlı Yemeği Reddetme
Evladın his durumuna bağlı yemeği reddetmesi yahut kısıtlı yemek yemesi olarak tanımlanabilir. Çoklukla depresyon, telaş, telaşlı, üzüntülü durumlarda yemeği reddetmesi, takıntılı davranışlar, kaygı ve mektebe gitmeyi reddetme üzere özelliklerle birlikte görülür. Anoreksiya nervozadan farkı evlat vücudu ve kilosu ile ilgili takıntılarından ötürü yemeği kesmiş değildir.
Ruhsal destek ile olumlu sonuçlar alınabilir.
Umumiyetle mektep çağında görülen yeme fobisi yutkunmayı zorlaştıran bir durumdan sonra ortaya çıkar. Çetin atlatılan bademcik enfeksiyonları ve/veya ameliyatı, bir şey tarafken boğazına takılması ve boğulma korkusu yaşama, yeme fobisini tetikleyen hikayeler arasında sayılabilir.
Evlat yemek tarafken yemeğin boğazına takılacağı ve boğulacağı korkusunu yaşar. Katı besinleri yemeğe karşı fobi geliştirebilir. Umumiyetle çorba, meyve suyu, yoğurt, muhallebi üzere yutması kolay besinlerle beslenir.
Birtakım çocuklarda fobi o kadar gelişmiştir ki likit besinler de almayı reddedebilir. Bu durumda evladın besin desteği alması için hastaneye yatırılması gerekli olabilir. Yutma fobisi besin zayıflığına bağlı sıhhat problemlerine sebep olabileceği için epeyce önemli bir ruhsal bozukluktur.
Ana ve pederler bu durumda önemli dertler yaşayıp evlada çetinle yemek yedirmeye çalışabilir, yemedikleri devir onlara öfkelenebilirler. Bu durumda evladın korkusu artabilir. Yeme fobisinde tedaviye ne kadar erken başlanırsa o kadar çabuk sonuç alınır.
Uzm. Klinik Psikolog – Bariatrik Psikolog
Merve PEHLİVAN
Aile içerisindeki yeme tavırları ( pederin zerzevat tüketmemesi, ananın konutta et eserlerini çok ziyade barındırmaması vb.) evlatların yeme sistemi üzerinde tesirlere sahiptir. Evlatların sağlıklı beslenmeyi öğrenmeleri ve yemeğin hayatlarının devamı için gerekli güç kaynağı olduğunun farkına varmaları son kademe değerlidir.
Açlık
Bir evladı aç değilken yemek yemeye zorlamak yahut morali bozukken al evladım bunu ye demek evladın biyolojik açlık hissini yok etmektedir. Evlat bu noktadan sonra açlık ya da tokluk sinyallerini dikkate almaz ve istediği anda yemek yemeye ulaşmaya çalışır. Ebeveynlerin ‘Yemeğini bitirene kadar sofradan kalkmak yok!’ üzere sözler kullanması yaygındır. Evladın, tabağındakiher şeyi yemesi için ona basınç yapmak nispeten sakıncalıdır. Yemekle ilgili tartışmak, yemeği odak noktası haline getirir ve bunun hiç bir yararı yoktur. Evlatlar aç olduklarında yanlar, açlıktan ölmezler hasebiyle onları zorlamak bir sonuç vermez.
Seçici Yemek Yeme
Umumiyetle hanede ana ve peder gözetiminde olan mektep çağı öncesi çocuklarda daha çokça gözülmektedir. Evlat kendi damak zevkine münâsib 4-5 çeşit yemeği kodlar ve yalnızca onları tüketmek velev. Farklı verilmeye çalışılan rastgele bir yiyeceği reddeder. Bu yiyecekler çoklukla karbonhidrat yüklü besinlerdir. Münasebetiyle kilolarında ve kuvvet durumlarında ziyade değişiklik olmayabilir. Yalnız istikrarlı beslenememenin getireceği gelişimsel gecikmelere maruz kalabilirler.Tıpkı vakitte yalnızca belli başlı yiyecekleri yedikleri için yemek bulunan toplumsal ortamlara girmekten kaçınabilirler. Bu da sosyalleşmelerinde sorunlara yol açabilir.
Evlada çetinle sair besinler yedirmeye çalışmak, yemediği devir cezalandırmak sonuç vermeyeceği üzere daha çokça reaksiyona neden olabilir. Binaenaleyh bu durumda ebeveynlerin bir bilirkişiden husus ile ilgili ruhsal destek alması gereklidir.
His Duruma Bağlı Yemeği Reddetme
Evladın his durumuna bağlı yemeği reddetmesi yahut kısıtlı yemek yemesi olarak tanımlanabilir. Çoklukla depresyon, telaş, telaşlı, üzüntülü durumlarda yemeği reddetmesi, takıntılı davranışlar, kaygı ve mektebe gitmeyi reddetme üzere özelliklerle birlikte görülür. Anoreksiya nervozadan farkı evlat vücudu ve kilosu ile ilgili takıntılarından ötürü yemeği kesmiş değildir.
Ruhsal destek ile olumlu sonuçlar alınabilir.
Umumiyetle mektep çağında görülen yeme fobisi yutkunmayı zorlaştıran bir durumdan sonra ortaya çıkar. Çetin atlatılan bademcik enfeksiyonları ve/veya ameliyatı, bir şey tarafken boğazına takılması ve boğulma korkusu yaşama, yeme fobisini tetikleyen hikayeler arasında sayılabilir.
Evlat yemek tarafken yemeğin boğazına takılacağı ve boğulacağı korkusunu yaşar. Katı besinleri yemeğe karşı fobi geliştirebilir. Umumiyetle çorba, meyve suyu, yoğurt, muhallebi üzere yutması kolay besinlerle beslenir.
Birtakım çocuklarda fobi o kadar gelişmiştir ki likit besinler de almayı reddedebilir. Bu durumda evladın besin desteği alması için hastaneye yatırılması gerekli olabilir. Yutma fobisi besin zayıflığına bağlı sıhhat problemlerine sebep olabileceği için epeyce önemli bir ruhsal bozukluktur.
Ana ve pederler bu durumda önemli dertler yaşayıp evlada çetinle yemek yedirmeye çalışabilir, yemedikleri devir onlara öfkelenebilirler. Bu durumda evladın korkusu artabilir. Yeme fobisinde tedaviye ne kadar erken başlanırsa o kadar çabuk sonuç alınır.
Uzm. Klinik Psikolog – Bariatrik Psikolog
Merve PEHLİVAN