Depresyon sıklığı giderek artan önemli bir halk sağlığı sorunu. Her dört kişiden birinde görülebilen bu hastalık kadınlarda daha sık.
Yaşamı olduğundan daha kötü, daha karanlık gösteren kara bir gözlük olarak tanımlanabilir.
Hayatın anlamsızlaştığı, yaşamın gereksiz gibi algılandığı, kişinin kendisini değersiz hissettiği, karamsarlığının dünyayı kararttığı bu hastalıkta kişi çoğu zaman "kendim hallederim, zamanla geçer" diye düşünür ve başlangıçta tedavi arayışı yoktur. Kişide enerjisizlik, uyku ve iştah değişiklikleri eklendikçe hayat kalitesi gittikçe bozulur. Hissedilen isteksizlik iş, okul, aile yaşantısında aksamalara sebep olabilir..
Düşünme hatalarının kökleri çocukluğa uzanabilir.. Belki herşeyin mükemmel olması beklentisi, aşırı ilgi ihtiyacı, belki de herkesi memnun etme çabası ya da tüm olumsuzluklardan kendini sorumlu tutma tanımlanabilen en sık düşünce hataları.. Kişinin kendisine acımasızca davrandığı, umuda yer bırakmayan karanlık bir ruh hali.. "Kimse beni sevmiyor, önemsemiyor" gibi çıkarımlara kolayca varabilirken; başarabildiklerini, güçlü yanlarını görememe.. Maalesef bazen de yaşamın sona ermesi isteği...
Sebep yaşanılan bir travma, yanlış çocukluk kodları bazen de sadece genetik yapı olabilir..Her ne kadar bir hastalık olsa da sebepler ve öyküler herkes için biricik.
Evet bu bir hastalık.. Beyinde duygu, düşünce ve davranışları yöneten merkezlerde değişimlerin olduğu, kimyasal farklılıkların belirlenmiş olduğu bir hastalık..
Klinikte farklı şiddetlerde kendisini gösterebilir.
Tedavi araçları ilaçlar, terapi ve çok ağır depresyonlarda elektroşok tedavisi..
Tedavisi mümkün olan bu hastalıkta geç kalmamak önemli. Terapide; yapılan düşünce hataları, olumsuz yaşam olaylarına verilen tepkiler, kişiler arası ilişkiler, strese verilen tepki masaya yatırılır. İlaç tedavisinde kullanılan antidepresanlar ve ekleme, güçlendirme tedavilerinde eklenen psikotrop ilaçlar bozulmuş olan nörokimyasal sürecin tekrar dengelenmesini sağlar. Sonuç olarak depresyon bir güçsüzlük değil sık görülen ve tedavisi mümkün olan bir hastalıktır.
Yaşamı olduğundan daha kötü, daha karanlık gösteren kara bir gözlük olarak tanımlanabilir.
Hayatın anlamsızlaştığı, yaşamın gereksiz gibi algılandığı, kişinin kendisini değersiz hissettiği, karamsarlığının dünyayı kararttığı bu hastalıkta kişi çoğu zaman "kendim hallederim, zamanla geçer" diye düşünür ve başlangıçta tedavi arayışı yoktur. Kişide enerjisizlik, uyku ve iştah değişiklikleri eklendikçe hayat kalitesi gittikçe bozulur. Hissedilen isteksizlik iş, okul, aile yaşantısında aksamalara sebep olabilir..
Düşünme hatalarının kökleri çocukluğa uzanabilir.. Belki herşeyin mükemmel olması beklentisi, aşırı ilgi ihtiyacı, belki de herkesi memnun etme çabası ya da tüm olumsuzluklardan kendini sorumlu tutma tanımlanabilen en sık düşünce hataları.. Kişinin kendisine acımasızca davrandığı, umuda yer bırakmayan karanlık bir ruh hali.. "Kimse beni sevmiyor, önemsemiyor" gibi çıkarımlara kolayca varabilirken; başarabildiklerini, güçlü yanlarını görememe.. Maalesef bazen de yaşamın sona ermesi isteği...
Sebep yaşanılan bir travma, yanlış çocukluk kodları bazen de sadece genetik yapı olabilir..Her ne kadar bir hastalık olsa da sebepler ve öyküler herkes için biricik.
Evet bu bir hastalık.. Beyinde duygu, düşünce ve davranışları yöneten merkezlerde değişimlerin olduğu, kimyasal farklılıkların belirlenmiş olduğu bir hastalık..
Klinikte farklı şiddetlerde kendisini gösterebilir.
Tedavi araçları ilaçlar, terapi ve çok ağır depresyonlarda elektroşok tedavisi..
Tedavisi mümkün olan bu hastalıkta geç kalmamak önemli. Terapide; yapılan düşünce hataları, olumsuz yaşam olaylarına verilen tepkiler, kişiler arası ilişkiler, strese verilen tepki masaya yatırılır. İlaç tedavisinde kullanılan antidepresanlar ve ekleme, güçlendirme tedavilerinde eklenen psikotrop ilaçlar bozulmuş olan nörokimyasal sürecin tekrar dengelenmesini sağlar. Sonuç olarak depresyon bir güçsüzlük değil sık görülen ve tedavisi mümkün olan bir hastalıktır.