Aile içinde beslenme alışkanlıkları büyüklerden küçüklere makbul. Bu durum vücut tartısındaki benzerlikleri yansıtabilir. Süratli yahut yavaş metabolizma kalıtsal olabilir, gelgelelim beslenme alışkanlıkları kalıtsal olamaz. Vücut yükünüzü faal bir biçimde korumak için eski yeme alışkanlıklarınızı sorgulayın ve şişmanlamanıza neden olan davranışlarınızı belirleyin. Neyi, ne vakit, nerede, neden ve nasıl yediğinizi gözden geçirin. Akabinde daha sağlıklı yeme üslubu geliştirmek için kimi değişiklikler yapın. Diyetinizdeki küçük değişiklikler, sağlığınızda kıymetli farklılıklar yaratabilir.
Aç olmak, en güçlü iradeyi bile sabote edebilir. Öğün atlayarak yahut düşük kuvvetli bir diyet uygulayarak vücut yükünüzü denetim edebileceğinizi mi düşünüyorsunuz? Tekrar düşünün. Yapılan ilmî çalışmalar, öğün atlamanın düşünmeden atıştırmaya ve ziyade besin alımına neden olduğunu ve vücudun güç harcama suratını da düşürücü bir tesir sağladığına dikkat çekmektedir. Alınan kuvvet çok ziyade kısıtlanırsa, kuvvet vücut tarafından daha verimli bir biçimde kullanılabilir hale getirilir ve bu durumda birebir vücut işlevleri için çok daha az güce gereksinim duyulur. Metabolizma suratında görülen bu yavaşlama, vücudun yaşamak için gösterdiği bir adaptasyondur.
Zamansızlık, isteksizlik, yemek yemeye vakit bulamamak, nakit para bulundurmamak, geç uyanmak, yalnız yemekten hoşlanmamak, diyet yapıyor olmak, aç hissetmemek üzere birçok nedenden ötürü kişiler öğün atlamaktadır. Açlık hissinin sağlıklı bir sinyal olduğu düşünülmeli ve bu sinyalleri reddetmek mahalline kabullenmek gerekir. Kahvaltı etmemenin münasebetleri arasında ise; erken saatlerde aç hissetmemek, vakit bulamamak, kahvaltının kilo aldıracağını düşünmek, alışılmış kahvaltılardan hoşlanmamak ve seyahat programına uymadığını bahane etmek vb konum almaktadır.
İşyerinde, otomobilde, televizyon seyrederken, maç izlerken yahut filmde atıştırma birçok bireyin ömür şekli haline gelmiştir. Çoğunlukla yağlı, şekerli ve yüksek kuvvetli besinlerle yapılan atıştırmaların sonucunda ana öğünler geçiştirilmektedir. Bu durumda gün boyunca muhtaçlık duyulan besin öğeleri ehliyetsiz alınmaktadır. Halbuki atıştırmalık besinler dikkatli bir biçimde seçildiğinde sağlıklı ve keyifli bir hayatı olumlu cephede etkilerler. Günümüzde birden fazla insan, günde 3 öğün biçimindeki beslenme usulünü bırakmış durumdadır. Bunun mekanına, günün süratli ömür koşullarına daha mütenasip olan az ve sık öğün tüketim yolunu seçmişlerdir. Tüketilen bu küçük porsiyonlardaki yemekler, atıştırmalık besinler değildir.
Ara öğün yahut küçük yemek tüketimi aslında yeni bir buluş değildir, birçok memlekette klasik yeme kültürlerinin bir modülü olarak önümüze çıkmaktadır. Klâsik İspanyol yemeklerinde çok çeşitli küçük porsiyonlu yemekler “tapas” olarak sunulmaktadır. Mısır, Yunanistan ve devletimizde de bunlar, “meze” olarak sunulmaktadır. İtalya’da ise küçük yemekler yahut “spuntino” mini bir pizza, domates ve peynirli ızgara ekmek yahut ufak et ve zerzevat modülleri formunda olabilmektedir. Çin mutfağında “kalbe dokunmak” mealine gelen “dim sum” yumurta köfteleri ve buharda pişirilmiş hamur tatlısı vb bu çeşit yemeklere birer örnektir. Sık aralıklarla daha az güç tüketimi, fazladan kuvvet harcanmasına neden olabilmektedir. Besinleri kısa vadeli yeme ve sindirmenin termojenik öbür bir deyişle kalori yakan bir tesiri vardır.
Ara öğün tüketimi yararlı bir alışkanlıktır. Akıllıca düzenlenirse besin öğesi açığını kapatır, ana öğünlerdeki güç alımlarına destek olur ve açlığı denetim etmeyi sağlar. Lakin ara öğünler için hazırlanan kimi besinlerin yağ ve şeker içerikleri çok yüksektir. Bu nedenle beslenme konusunda ehliyetli malumata sahip olmayan birçok insan ara öğünler konusunda suçluluk duymaktadır. Onlara nazaran ara öğünler, sağlıklı beslenmenin bir kesimi olmak bölgesine kuşkuyla bakılan bir beslenme formudur. Kimi tanınan inanışlara nazaran; ara öğünlerin kimseyi yağlandırdığı, diş çürüklerine neden olduğu, iştahı olumsuz cihette etkilediği, keyif veren besinlerin sağlıklı beslenmede mahallinin olamayacağı vb görüşü hakimdir.
Unutulmamalıdır ki; hiçbir atıştırma, ara öğün, ana yemek ya da günde bir kere çokça yağlı yemek tüketmek sıhhati etkileyemez. Kıymetli olan, uzun periyottaki besin seçimleri ve yeme şeklidir! Günümüzde her yıl zayıflamak uğruna çok yüksek paralar harcanmaktadır. Mahsusen ömür stilini değiştiremeyen insanlar için süratli ve kolay kilo verme karşı konulması güç olan bir fikirdir. Ilmî olmayan diyetlerin etkisiz olmasına rağmen, kilo verme fikrinin cazibesi bir gayrısını deneme isteğini doğurmaktadır. Sonuç? Boşa harcanan paralar, tekrar alınan kilolar, başarısızlık hissi ve bazen de sıhhate verilen zarar. Mütemadi anlamsız diyetleri deneyen bireylerde kilo denetimi çözümlenemeyen bir mesele haline dönüşmektedir. Vücudunuzu akordeon üzere daraltıp genişletmeyin!
Şişmanlık sorunu olan insanların pek birden fazla, bir diyet programı öncesi ve sonrasında, sıradanda yediği ölçüden daha ziyade yemektedir. Diyet programının akabinde, metabolizma eski suratına uzun bir müddette döner. Bu nedenle her başarısız diyet, kilo vermeye karşı direncin biraz daha güçlenmesi mealine gelir. Sık sık diyet yapmanın en olumsuz tarafı, her diyet denemesinde kilo kaybetmenin bir evvelkinden daha sıkıntı olmasıdır. Mütemadi diyet yapanlar bir yandan daha kolay kilo alırken, sair yandan daha güç kilo verirler. O nedenle şişmanlık meselesi olan insanlar zayıfladıktan sonra mutlak surette kilo müdafaa programına alınmalıdır. Rastgele bir zayıflama programı, ama kaybedilen yük iki yıl vadeyle korunabildiği takdirde başarılı olarak tanımlanabilir.
Aç olmak, en güçlü iradeyi bile sabote edebilir. Öğün atlayarak yahut düşük kuvvetli bir diyet uygulayarak vücut yükünüzü denetim edebileceğinizi mi düşünüyorsunuz? Tekrar düşünün. Yapılan ilmî çalışmalar, öğün atlamanın düşünmeden atıştırmaya ve ziyade besin alımına neden olduğunu ve vücudun güç harcama suratını da düşürücü bir tesir sağladığına dikkat çekmektedir. Alınan kuvvet çok ziyade kısıtlanırsa, kuvvet vücut tarafından daha verimli bir biçimde kullanılabilir hale getirilir ve bu durumda birebir vücut işlevleri için çok daha az güce gereksinim duyulur. Metabolizma suratında görülen bu yavaşlama, vücudun yaşamak için gösterdiği bir adaptasyondur.
Zamansızlık, isteksizlik, yemek yemeye vakit bulamamak, nakit para bulundurmamak, geç uyanmak, yalnız yemekten hoşlanmamak, diyet yapıyor olmak, aç hissetmemek üzere birçok nedenden ötürü kişiler öğün atlamaktadır. Açlık hissinin sağlıklı bir sinyal olduğu düşünülmeli ve bu sinyalleri reddetmek mahalline kabullenmek gerekir. Kahvaltı etmemenin münasebetleri arasında ise; erken saatlerde aç hissetmemek, vakit bulamamak, kahvaltının kilo aldıracağını düşünmek, alışılmış kahvaltılardan hoşlanmamak ve seyahat programına uymadığını bahane etmek vb konum almaktadır.
İşyerinde, otomobilde, televizyon seyrederken, maç izlerken yahut filmde atıştırma birçok bireyin ömür şekli haline gelmiştir. Çoğunlukla yağlı, şekerli ve yüksek kuvvetli besinlerle yapılan atıştırmaların sonucunda ana öğünler geçiştirilmektedir. Bu durumda gün boyunca muhtaçlık duyulan besin öğeleri ehliyetsiz alınmaktadır. Halbuki atıştırmalık besinler dikkatli bir biçimde seçildiğinde sağlıklı ve keyifli bir hayatı olumlu cephede etkilerler. Günümüzde birden fazla insan, günde 3 öğün biçimindeki beslenme usulünü bırakmış durumdadır. Bunun mekanına, günün süratli ömür koşullarına daha mütenasip olan az ve sık öğün tüketim yolunu seçmişlerdir. Tüketilen bu küçük porsiyonlardaki yemekler, atıştırmalık besinler değildir.
Ara öğün yahut küçük yemek tüketimi aslında yeni bir buluş değildir, birçok memlekette klasik yeme kültürlerinin bir modülü olarak önümüze çıkmaktadır. Klâsik İspanyol yemeklerinde çok çeşitli küçük porsiyonlu yemekler “tapas” olarak sunulmaktadır. Mısır, Yunanistan ve devletimizde de bunlar, “meze” olarak sunulmaktadır. İtalya’da ise küçük yemekler yahut “spuntino” mini bir pizza, domates ve peynirli ızgara ekmek yahut ufak et ve zerzevat modülleri formunda olabilmektedir. Çin mutfağında “kalbe dokunmak” mealine gelen “dim sum” yumurta köfteleri ve buharda pişirilmiş hamur tatlısı vb bu çeşit yemeklere birer örnektir. Sık aralıklarla daha az güç tüketimi, fazladan kuvvet harcanmasına neden olabilmektedir. Besinleri kısa vadeli yeme ve sindirmenin termojenik öbür bir deyişle kalori yakan bir tesiri vardır.
Ara öğün tüketimi yararlı bir alışkanlıktır. Akıllıca düzenlenirse besin öğesi açığını kapatır, ana öğünlerdeki güç alımlarına destek olur ve açlığı denetim etmeyi sağlar. Lakin ara öğünler için hazırlanan kimi besinlerin yağ ve şeker içerikleri çok yüksektir. Bu nedenle beslenme konusunda ehliyetli malumata sahip olmayan birçok insan ara öğünler konusunda suçluluk duymaktadır. Onlara nazaran ara öğünler, sağlıklı beslenmenin bir kesimi olmak bölgesine kuşkuyla bakılan bir beslenme formudur. Kimi tanınan inanışlara nazaran; ara öğünlerin kimseyi yağlandırdığı, diş çürüklerine neden olduğu, iştahı olumsuz cihette etkilediği, keyif veren besinlerin sağlıklı beslenmede mahallinin olamayacağı vb görüşü hakimdir.
Unutulmamalıdır ki; hiçbir atıştırma, ara öğün, ana yemek ya da günde bir kere çokça yağlı yemek tüketmek sıhhati etkileyemez. Kıymetli olan, uzun periyottaki besin seçimleri ve yeme şeklidir! Günümüzde her yıl zayıflamak uğruna çok yüksek paralar harcanmaktadır. Mahsusen ömür stilini değiştiremeyen insanlar için süratli ve kolay kilo verme karşı konulması güç olan bir fikirdir. Ilmî olmayan diyetlerin etkisiz olmasına rağmen, kilo verme fikrinin cazibesi bir gayrısını deneme isteğini doğurmaktadır. Sonuç? Boşa harcanan paralar, tekrar alınan kilolar, başarısızlık hissi ve bazen de sıhhate verilen zarar. Mütemadi anlamsız diyetleri deneyen bireylerde kilo denetimi çözümlenemeyen bir mesele haline dönüşmektedir. Vücudunuzu akordeon üzere daraltıp genişletmeyin!
Şişmanlık sorunu olan insanların pek birden fazla, bir diyet programı öncesi ve sonrasında, sıradanda yediği ölçüden daha ziyade yemektedir. Diyet programının akabinde, metabolizma eski suratına uzun bir müddette döner. Bu nedenle her başarısız diyet, kilo vermeye karşı direncin biraz daha güçlenmesi mealine gelir. Sık sık diyet yapmanın en olumsuz tarafı, her diyet denemesinde kilo kaybetmenin bir evvelkinden daha sıkıntı olmasıdır. Mütemadi diyet yapanlar bir yandan daha kolay kilo alırken, sair yandan daha güç kilo verirler. O nedenle şişmanlık meselesi olan insanlar zayıfladıktan sonra mutlak surette kilo müdafaa programına alınmalıdır. Rastgele bir zayıflama programı, ama kaybedilen yük iki yıl vadeyle korunabildiği takdirde başarılı olarak tanımlanabilir.