Ege Bölgesi veya Batı Anadolu Gelenekli Türk Evleri Hakkında Bilgi
Ege Bölgesi veya Batı Anadolu Gelenekli Türk Evi
Ege evleri, kuzeyde Çanakkale, Balıkesir, doğuda Uşak, Sandıklı, Eğridir'den geçen, güneyde Antalya'ya varan bir hat, içerisinde görülmektedir.
Ege evlerinin planları daha çok dış sofalı, yapı tarzları da kagir zemin üzerine ahşap çatkı ve kiremit örtülüdür. 17. Ve 18.yüzyıl ortalarına tarihlenen çok az örnek günümüze gelebilmiştir. Daha çok 18.yüzyıl sonları ve sonralarına ait barok ve ampir üslupta örnekler bulunmaktadır.
Bu evler tuğla ve dolma duvar olarak inşa edilmiş ve sıvanmıştır. Bu sıva yüzeyler kalem ve nakış işleriyle süslenmiştir. Sofaların revakları da çoğunlukla kemer şeklinde bağlanmaktadır. Ahşap direklerin üzerleri geniş göğüslemelerle üst atkıya kenetlenip, göğüslemeler kemer şeklinde kesilmiş bağdadi yüzeylerle örtülmektedir.
Saçaklar oldukça geniş ve ahşap kaplı oldukları gibi, bağdadi üzerine sıvanmış da olabilmektedirler. Cumaların altları eli böğründelerle desteklenmiş oldukları zaman, bunlar çoğunlukla küçük ve kıvrık olmaktadırlar.
Genellikle görülen bir şekil, bu desteklerin aralarının bağdadi ile kapanarak sıvanmasıdır. Bu durumda görülen sıvalı yüzey bir-iki yönde kıvrımlı ve çoğunlukla zengin nakışlıdır. Bu motif, cumbalar ve onların altlarında da sık sık uygulanmıştır. Bütün bu beyaz ve ince kalem işleriyle süslenmiş sıva ve alçı yüzeyleri, kaide ve yan duvarların koyu taş örgüleriyle zarif bir tezat oluşturmuştur. Taşlar yerine göre koyu yeşil ve kırmızı olabilmektedirler. Derzler, aralarına küçük taş çelikler sıkıştırılarak canlandırılmaktadır. Bazen üzerleri tarakla çizilmiş olmaktadır. Hatıllar, duvar için bağlayıcı görevini yapmaktadır.
Ege Bölgesi veya Batı Anadolu Gelenekli Türk Evi
Ege evleri, kuzeyde Çanakkale, Balıkesir, doğuda Uşak, Sandıklı, Eğridir'den geçen, güneyde Antalya'ya varan bir hat, içerisinde görülmektedir.
Ege evlerinin planları daha çok dış sofalı, yapı tarzları da kagir zemin üzerine ahşap çatkı ve kiremit örtülüdür. 17. Ve 18.yüzyıl ortalarına tarihlenen çok az örnek günümüze gelebilmiştir. Daha çok 18.yüzyıl sonları ve sonralarına ait barok ve ampir üslupta örnekler bulunmaktadır.
Bu evler tuğla ve dolma duvar olarak inşa edilmiş ve sıvanmıştır. Bu sıva yüzeyler kalem ve nakış işleriyle süslenmiştir. Sofaların revakları da çoğunlukla kemer şeklinde bağlanmaktadır. Ahşap direklerin üzerleri geniş göğüslemelerle üst atkıya kenetlenip, göğüslemeler kemer şeklinde kesilmiş bağdadi yüzeylerle örtülmektedir.
Saçaklar oldukça geniş ve ahşap kaplı oldukları gibi, bağdadi üzerine sıvanmış da olabilmektedirler. Cumaların altları eli böğründelerle desteklenmiş oldukları zaman, bunlar çoğunlukla küçük ve kıvrık olmaktadırlar.
Genellikle görülen bir şekil, bu desteklerin aralarının bağdadi ile kapanarak sıvanmasıdır. Bu durumda görülen sıvalı yüzey bir-iki yönde kıvrımlı ve çoğunlukla zengin nakışlıdır. Bu motif, cumbalar ve onların altlarında da sık sık uygulanmıştır. Bütün bu beyaz ve ince kalem işleriyle süslenmiş sıva ve alçı yüzeyleri, kaide ve yan duvarların koyu taş örgüleriyle zarif bir tezat oluşturmuştur. Taşlar yerine göre koyu yeşil ve kırmızı olabilmektedirler. Derzler, aralarına küçük taş çelikler sıkıştırılarak canlandırılmaktadır. Bazen üzerleri tarakla çizilmiş olmaktadır. Hatıllar, duvar için bağlayıcı görevini yapmaktadır.