İncecikten bir kar yağar…
Tozar elif elif diye…
Deli gönül abdal olmuş…
Gezer elif elif diye...
Bir elifle başladı maceram… Bir elifte son buldu sevdam.,
Bismillah deyip açtım ilk sayfasını… Yaradanın kitabını… Karşıma çıktı elifin kendisi… O zaman hükmetti elif bendeki yerini… Fark etmeden, fark ettirmeden kapladı içimi…
Bir divit oldum yazıldım sayfalarına… Elif olmak istedim… Elif olsam dedim, dosdoğru olsam… Sağıma usulca nun yatırsam… Solumdakini uyandırmadan… Sonrası kolay… Ama zorda elif olmak var…
Elifim noktalandı..
Az derdim çokçalandı..
Her sokak başında her satır aralarında… Sürekli karşıma çıkar elif… Ya ben kendimi kandırıyorum… Ya da elif benimle inatlaşmaktan çok zevk alıyor… Bir türküde, bir filmde, okuduğum romanda… Orda, burada, şurda… Elif her yerde… Benliğimde…
Elif kaşlarını çatar…
Gamzesi sineme batar…
İnceden bir kıskanma başlamıştı… Sadece bir isme… Elife… Nedensizce… Belirsizce… İsteksizce… Ama söz geçirememe derecesinde… Elife…
İşte yine karşımda… Tüm inatlığıyla belkide son kez… Ben sevdiğime hattattan şifreler yazarken… O anlamazken… Şimdi ben anladım… “elif ismini çok seviyorum” dediğinde… Sevdiğimin sevdiğiydi elif..
Bir elifle başladı maceram Bir elifte son buldu sevdam
Elif dedim be dedim…
Yar ben sana ne dedim…
Kuş kanadı kalem olsa…
Ah yazılmaz benim derdim…
Tozar elif elif diye…
Deli gönül abdal olmuş…
Gezer elif elif diye...
Bir elifle başladı maceram… Bir elifte son buldu sevdam.,
Bismillah deyip açtım ilk sayfasını… Yaradanın kitabını… Karşıma çıktı elifin kendisi… O zaman hükmetti elif bendeki yerini… Fark etmeden, fark ettirmeden kapladı içimi…
Bir divit oldum yazıldım sayfalarına… Elif olmak istedim… Elif olsam dedim, dosdoğru olsam… Sağıma usulca nun yatırsam… Solumdakini uyandırmadan… Sonrası kolay… Ama zorda elif olmak var…
Elifim noktalandı..
Az derdim çokçalandı..
Her sokak başında her satır aralarında… Sürekli karşıma çıkar elif… Ya ben kendimi kandırıyorum… Ya da elif benimle inatlaşmaktan çok zevk alıyor… Bir türküde, bir filmde, okuduğum romanda… Orda, burada, şurda… Elif her yerde… Benliğimde…
Elif kaşlarını çatar…
Gamzesi sineme batar…
İnceden bir kıskanma başlamıştı… Sadece bir isme… Elife… Nedensizce… Belirsizce… İsteksizce… Ama söz geçirememe derecesinde… Elife…
İşte yine karşımda… Tüm inatlığıyla belkide son kez… Ben sevdiğime hattattan şifreler yazarken… O anlamazken… Şimdi ben anladım… “elif ismini çok seviyorum” dediğinde… Sevdiğimin sevdiğiydi elif..
Bir elifle başladı maceram Bir elifte son buldu sevdam
Elif dedim be dedim…
Yar ben sana ne dedim…
Kuş kanadı kalem olsa…
Ah yazılmaz benim derdim…