EVLENENECEĞİM, EVLENİYORUM, EVLENDİİİİM!!
Evet evet artık evlisiniz. Her şey nasıl da güç oldu o denli değil mi? Küçüklükten başlayıp size çizilen rotayı izlediniz ve başardınız. Hatırlıyor musun, nasıl da hayaller kurardın? Muazzam bir gelin olacaktın, kuğu üzere salınacaktınız sevdiğinizle. Herkesin gözleri üzerinizde olacaktı. Hayran hayran izleyeceklerdi sizi. Herkesten çok size yakışacaktı bu gelinlik ve damatlık. İtiraf et, herkesten çok da size yakıştı. Herkesin gözü üzerinde, hayal üzere bir düğündü. Eee sonuçta yıllardır bunun olacağını söylemişlerdi. Küçükken oynadığın oyunlar bile evlilik üzerineydi. Sonra anne baba olacaktın. Yüzün kızardı değil mi? Merak etme, utanmana gerek yok, daha bir müddet evliliğin tadını çıkaracaksın. Şimdi vaktin var. Artık bu anın, evliliğinin tadını çıkar. Siz daha çiçeği burnunda bir çiftsiniz. Tüm bunları sonuna kadar hak ediyorsunuz. Bu düş üzere günleri yaşamak için çok fedakarlık yaptınız o denli değil mi? Yıllardır kurduğun, hayal ettiğin her şey tek tek gerçekleşecek. Kimi meseleleri aşmak sizi ne kadar da yormuş. Neyse ki yanınızda her şeyi sizinle göğüsleyen eşiniz var. Aslında o sizin ruh eşiniz… Siz birbiriniz için yaratılmışsınız! Ve aşk… Aşk da tam bu türlü bir şey… Nasıl oluyor da aşkın evliliği öldürmesine müsaade veriyorlar anlamıyorsunuz değil mi? Siz bunu asla yapmayacaksınız!!
Çabucak çabucak bütün evliliklerin başlangıcı böyledir aslında… Pekala nasıl oluyor da yıllarca hayal ettiğiniz, besleyip büyüttüğünüz hisleriniz soluveriyor? Nasıl oluyor da emek emek işlediğiniz danteller lekeleniveriyor? Tüm hata eşinizde değil mi? O denli yapmasaydı, bunları söylemeseydi, şunları döküp kırmasaydı…
Artık derin bir nefes alın, bir sefer daha ve bir sefer daha… En baştan tekrar başlayalım, tüm bu hayalleri sen mi kurmuştun, siz mi kurmuştunuz? Hani o isteksiz gülümseler, isteksiz onaylamalar vardı hatırlıyor musun? İkinizin de detay olarak görüp, üzerini kapattığınız, hani konuşmamak en düzgünü deyip sustuğunuz ve artık önünüze çıkan bir yığın sorun… Hani siz birbiriniz için yaratılmıştınız ya, bunu bir sefer daha düşünmeye ne dersin?
Ahmet ALTAN’ ın da dediği üzere;
Fransızların o süper heykeltraşı Rodin’e bir heykeli nasıl yaptığını sorduklarında tek bir cümleyle karşılık vermişti.
-Taşın fazlasını atıyorum, geriye heykel kalıyor. Bir heykel taşın fazlası atılarak yapılıyor, pekala insan nasıl yapılır?
Rodin’in heykel yapması üzere hepimiz de beşerler yaparız. Tanıdığımız, sevdiğimiz her insan aslında bizim yaptığımız insanlardır. Ve biz insanları Rodin’in heykellerini yaptığının tam karşıtını yaparak yaratırız. Bir beşerle karşılaştığımızda o, küçük bir kil modülüdür. Onun bütününü görmeyiz, bilmeyiz de. Alırız o küçük kil modülünü ve onu yoğurup kendi toprağımızdan bir şeyler katmaya başlarız, bacaklar yaparız ona, kollar sonra bir gövde, kendi başımıza uygun bir baş. Küçük kil kesimine kendi toprağımızı ekleyerek yaptığımız insan, ne kadar kendisidir, ne kadar bizdir onu hiçbir vakit kestiremeyiz. Heykelin birinci kil modülü ondandır, lakin gerisi daima bizim toprağımızdır. Bizim başımızda yaptığımız beşerler, kendilerinden çok bize benzerler. Vakit zaman heykelin içinden kendileri çıkıverirler, yaptığımız heykelin kolu, bacağı düşer, başı yana yatar, birden sinirleniriz, “ neden sen benim yaptığım heykele benzemiyorsun?”, diye ya da “neden benim yaptığım heykeli bozuyorsun” diye.
İşte işler tam da burada karışıyor. O kusursuz evlilikte problemler, daha doğrusu gerçekler ortaya çıkmaya başladı. Ve artık eşimizi bir sefer daha tanıyoruz…Şimdi ne kadarı sizsiniz, ne kadarı eşiniz bir defa daha düşünün…
Evet evet artık evlisiniz. Her şey nasıl da güç oldu o denli değil mi? Küçüklükten başlayıp size çizilen rotayı izlediniz ve başardınız. Hatırlıyor musun, nasıl da hayaller kurardın? Muazzam bir gelin olacaktın, kuğu üzere salınacaktınız sevdiğinizle. Herkesin gözleri üzerinizde olacaktı. Hayran hayran izleyeceklerdi sizi. Herkesten çok size yakışacaktı bu gelinlik ve damatlık. İtiraf et, herkesten çok da size yakıştı. Herkesin gözü üzerinde, hayal üzere bir düğündü. Eee sonuçta yıllardır bunun olacağını söylemişlerdi. Küçükken oynadığın oyunlar bile evlilik üzerineydi. Sonra anne baba olacaktın. Yüzün kızardı değil mi? Merak etme, utanmana gerek yok, daha bir müddet evliliğin tadını çıkaracaksın. Şimdi vaktin var. Artık bu anın, evliliğinin tadını çıkar. Siz daha çiçeği burnunda bir çiftsiniz. Tüm bunları sonuna kadar hak ediyorsunuz. Bu düş üzere günleri yaşamak için çok fedakarlık yaptınız o denli değil mi? Yıllardır kurduğun, hayal ettiğin her şey tek tek gerçekleşecek. Kimi meseleleri aşmak sizi ne kadar da yormuş. Neyse ki yanınızda her şeyi sizinle göğüsleyen eşiniz var. Aslında o sizin ruh eşiniz… Siz birbiriniz için yaratılmışsınız! Ve aşk… Aşk da tam bu türlü bir şey… Nasıl oluyor da aşkın evliliği öldürmesine müsaade veriyorlar anlamıyorsunuz değil mi? Siz bunu asla yapmayacaksınız!!
Çabucak çabucak bütün evliliklerin başlangıcı böyledir aslında… Pekala nasıl oluyor da yıllarca hayal ettiğiniz, besleyip büyüttüğünüz hisleriniz soluveriyor? Nasıl oluyor da emek emek işlediğiniz danteller lekeleniveriyor? Tüm hata eşinizde değil mi? O denli yapmasaydı, bunları söylemeseydi, şunları döküp kırmasaydı…
Artık derin bir nefes alın, bir sefer daha ve bir sefer daha… En baştan tekrar başlayalım, tüm bu hayalleri sen mi kurmuştun, siz mi kurmuştunuz? Hani o isteksiz gülümseler, isteksiz onaylamalar vardı hatırlıyor musun? İkinizin de detay olarak görüp, üzerini kapattığınız, hani konuşmamak en düzgünü deyip sustuğunuz ve artık önünüze çıkan bir yığın sorun… Hani siz birbiriniz için yaratılmıştınız ya, bunu bir sefer daha düşünmeye ne dersin?
Ahmet ALTAN’ ın da dediği üzere;
Fransızların o süper heykeltraşı Rodin’e bir heykeli nasıl yaptığını sorduklarında tek bir cümleyle karşılık vermişti.
-Taşın fazlasını atıyorum, geriye heykel kalıyor. Bir heykel taşın fazlası atılarak yapılıyor, pekala insan nasıl yapılır?
Rodin’in heykel yapması üzere hepimiz de beşerler yaparız. Tanıdığımız, sevdiğimiz her insan aslında bizim yaptığımız insanlardır. Ve biz insanları Rodin’in heykellerini yaptığının tam karşıtını yaparak yaratırız. Bir beşerle karşılaştığımızda o, küçük bir kil modülüdür. Onun bütününü görmeyiz, bilmeyiz de. Alırız o küçük kil modülünü ve onu yoğurup kendi toprağımızdan bir şeyler katmaya başlarız, bacaklar yaparız ona, kollar sonra bir gövde, kendi başımıza uygun bir baş. Küçük kil kesimine kendi toprağımızı ekleyerek yaptığımız insan, ne kadar kendisidir, ne kadar bizdir onu hiçbir vakit kestiremeyiz. Heykelin birinci kil modülü ondandır, lakin gerisi daima bizim toprağımızdır. Bizim başımızda yaptığımız beşerler, kendilerinden çok bize benzerler. Vakit zaman heykelin içinden kendileri çıkıverirler, yaptığımız heykelin kolu, bacağı düşer, başı yana yatar, birden sinirleniriz, “ neden sen benim yaptığım heykele benzemiyorsun?”, diye ya da “neden benim yaptığım heykeli bozuyorsun” diye.
İşte işler tam da burada karışıyor. O kusursuz evlilikte problemler, daha doğrusu gerçekler ortaya çıkmaya başladı. Ve artık eşimizi bir sefer daha tanıyoruz…Şimdi ne kadarı sizsiniz, ne kadarı eşiniz bir defa daha düşünün…