Gaz Kanunları Nelerdir?
Gaz Kanunları
Robert Boyle, sabit sıcaklıkta, belli kütledeki bir gazın basıncının hacmi ile ters orantılı olduğunu buldu. Boyle Kanunu denilen bu buluş, P.V=Sabit formülü ile ifadelendi (P= basınç, V= hacim). A.C.Charles, kendi adıyla söylenen kanunu ort Aya koydu. Buna göre, belirli miktarda ve sabit basınçta
bir gazın hacmi, sıcaklığı ile Doğru orantılıdır. Mesela bir (m) gram gaz 300°K’de 3 Hacim kaplıyorsa, 100°K’de 1 hacim kaplar (°K: Kelvin derecesi). Aynı Kanun John Dalton ve Joseph Gay Lussac tarafından da bulunmuştur. Bunlar denemelerini sabit basınçta yaptılar ve hacmin sıcaklıkla değiştiğini
gördüler. Sıcaklığın her derece santigrad değişmesinde hacmin değişmesinin 1/267 olduğunu buldular ki, bu . ile gösterilir. ., bütün gazlar için aynı olup termik genişleme veya sıkışma katsayısıdır. Bu araştırmacıların buldukları yaklaşık olup, doğrusunu Henri Regnault . = 1/273,16 olarak tesbit etti.
Sadi Carnot, Boyle ve Charles-Gay Lussac kanunlarını birleştirerek
P.V = nRT
denklemini elde etti (P = basınç, V = Hacim, R= gaz sabiti, T= Kelvin derecesi Cinsin den sıcaklık (273,16+t°C), n= mol sayısı). Bu formül ideal veya mükemmel gazlar için geçerlidir. Farklı gazların mevcûdiyeti 17. asırda anlaşıldı. Dalton, bir gazın toplam basıncının, gazı meydana
getiren gazların kısmî basınçlarının toplamına eşit olduğunu buldu. Gay-Lussac, aynı sıcaklık ve basınçta reaksiyona giren gazların Hacimleri arasında sabit bir oranın var olduğunu buldu. Eğer ürün gaz ise, reaksiyona girenler ile ürünler arasında da hacim bakımından sabit bir oranın varlığını ifade etti.
Amedeo Avagadro; aynı basınç ve sıcaklıkta gazların eşit hacimlerinde eşit sayıda “mol bulunur” hipotezini ort aya attı (mol=molekül).
Gaz taneciklerinin her yöne hareket ettikleri ve bunun sonucu basıncın meydana geldiği ortaya konuldu. Sıcaklıkla hareketliliğin arttığı, dolayısıyla basıncın arttığı söylendi. 1850’de James Joule, ısıyla Mekanik hareketler arasındaki münasebeti deneylerle gösterdi. Rudolf Clauscus, Joule’nin
fikirlerini geliştirdi ve böylece kinetik teori genişlemiş oldu. Josef Lochmıdth, gaz moleküllerinin çapları ve Avogadro sayısı için değerler hesapladı. Clark Maxwell gaz moleküllerinin hız dağılımı üzerinde kanun koydu.
Thomas Andrews, mükemmel gaz kanununda sapmaları inceledi. Regnault, gazların spesifik (özgül) ısısını hesapladı. Van der Waals mükemmel gaz konusunda tadilatlar yaptı. Yirminci yüzyılda gazların sanayide kullanılmasıyla gazların saflaştırılması, sıvılaştırılması ve analizi metodları çok geliştirildi.
Gaz Kanunları
Robert Boyle, sabit sıcaklıkta, belli kütledeki bir gazın basıncının hacmi ile ters orantılı olduğunu buldu. Boyle Kanunu denilen bu buluş, P.V=Sabit formülü ile ifadelendi (P= basınç, V= hacim). A.C.Charles, kendi adıyla söylenen kanunu ort Aya koydu. Buna göre, belirli miktarda ve sabit basınçta
bir gazın hacmi, sıcaklığı ile Doğru orantılıdır. Mesela bir (m) gram gaz 300°K’de 3 Hacim kaplıyorsa, 100°K’de 1 hacim kaplar (°K: Kelvin derecesi). Aynı Kanun John Dalton ve Joseph Gay Lussac tarafından da bulunmuştur. Bunlar denemelerini sabit basınçta yaptılar ve hacmin sıcaklıkla değiştiğini
gördüler. Sıcaklığın her derece santigrad değişmesinde hacmin değişmesinin 1/267 olduğunu buldular ki, bu . ile gösterilir. ., bütün gazlar için aynı olup termik genişleme veya sıkışma katsayısıdır. Bu araştırmacıların buldukları yaklaşık olup, doğrusunu Henri Regnault . = 1/273,16 olarak tesbit etti.
Sadi Carnot, Boyle ve Charles-Gay Lussac kanunlarını birleştirerek
P.V = nRT
denklemini elde etti (P = basınç, V = Hacim, R= gaz sabiti, T= Kelvin derecesi Cinsin den sıcaklık (273,16+t°C), n= mol sayısı). Bu formül ideal veya mükemmel gazlar için geçerlidir. Farklı gazların mevcûdiyeti 17. asırda anlaşıldı. Dalton, bir gazın toplam basıncının, gazı meydana
getiren gazların kısmî basınçlarının toplamına eşit olduğunu buldu. Gay-Lussac, aynı sıcaklık ve basınçta reaksiyona giren gazların Hacimleri arasında sabit bir oranın var olduğunu buldu. Eğer ürün gaz ise, reaksiyona girenler ile ürünler arasında da hacim bakımından sabit bir oranın varlığını ifade etti.
Amedeo Avagadro; aynı basınç ve sıcaklıkta gazların eşit hacimlerinde eşit sayıda “mol bulunur” hipotezini ort aya attı (mol=molekül).
Gaz taneciklerinin her yöne hareket ettikleri ve bunun sonucu basıncın meydana geldiği ortaya konuldu. Sıcaklıkla hareketliliğin arttığı, dolayısıyla basıncın arttığı söylendi. 1850’de James Joule, ısıyla Mekanik hareketler arasındaki münasebeti deneylerle gösterdi. Rudolf Clauscus, Joule’nin
fikirlerini geliştirdi ve böylece kinetik teori genişlemiş oldu. Josef Lochmıdth, gaz moleküllerinin çapları ve Avogadro sayısı için değerler hesapladı. Clark Maxwell gaz moleküllerinin hız dağılımı üzerinde kanun koydu.
Thomas Andrews, mükemmel gaz kanununda sapmaları inceledi. Regnault, gazların spesifik (özgül) ısısını hesapladı. Van der Waals mükemmel gaz konusunda tadilatlar yaptı. Yirminci yüzyılda gazların sanayide kullanılmasıyla gazların saflaştırılması, sıvılaştırılması ve analizi metodları çok geliştirildi.