Gino Severini
Gino Severini (d.7 Nisan 1883 - Cortona / İtalya - ö.27 Şubat 1966 - Paris / Fransa) gelecekçiliğin İtalya dışında kabul görmesinde etkili olmuş İtalyan ressam. Severini resim çalışmalarına 1900'de, noktacılık tekniğini uygulayan Giacomo Balla'nın yanında başladı. Balla'nın özendirmesiyle 1906'da Paris'e giderek Braque ve Picasso gibi kübist ressamlarla yazar Guillaume Apollinaire'in de aralarında bulunduğu, avant-garde Fransız sanatçılarıyla tanıştı. 1910'a değin noktacılık tekniğiyle çalışmayı sürdürdüyse de, bu tarihte Milanolu şair Filippo Tommaso Marinetti'nin hazırladığı ilk gelecekçilik bildirgesini imzaladı ve bu akımın estetik ilkelerini benimsedi.
Kübist ilkelerle gelecekçiliğin dinamizmini birleştirdiği yapıtlarında büyük ölçüde insan figüründen yararlandı. Özellikle, gece kulüplerini betimlediği resimlerinde ritmik biçimler ve titreşen renklerle hareket ve ses duyguları uyandırmayı başardı.
Severini, katı gelecekçilerin savaşı ve makine gücünü yücelten tavırlarına yalnızca kısa bir süre yakınlık duydu (Kızılhaç Treni, 1914, Guggenheim Müzesi, New York). Daha sonra kendine özgü bir kübizme yönelmekle birlikte, Işığın Küresel Yayılımı (Merkezkaç) (1914, Riccardo ve Magda Jucker Koleksiyonu, Milano) gibi yapıtlarında görüldüğü üzere, noktacılığın ve gelecekçiliğin bezemesel öğelerini de terk etmedi. Ama, 1921'de yeni-klasikçi bir figüratif anlatımı benimsedi; sanat yaşamının bundan sonraki yıllarında gerçekleştirdiği çok sayıdaki dekoratif pano ve mozaiklerde de buna bağlı kaldı.
Gino Severini (d.7 Nisan 1883 - Cortona / İtalya - ö.27 Şubat 1966 - Paris / Fransa) gelecekçiliğin İtalya dışında kabul görmesinde etkili olmuş İtalyan ressam. Severini resim çalışmalarına 1900'de, noktacılık tekniğini uygulayan Giacomo Balla'nın yanında başladı. Balla'nın özendirmesiyle 1906'da Paris'e giderek Braque ve Picasso gibi kübist ressamlarla yazar Guillaume Apollinaire'in de aralarında bulunduğu, avant-garde Fransız sanatçılarıyla tanıştı. 1910'a değin noktacılık tekniğiyle çalışmayı sürdürdüyse de, bu tarihte Milanolu şair Filippo Tommaso Marinetti'nin hazırladığı ilk gelecekçilik bildirgesini imzaladı ve bu akımın estetik ilkelerini benimsedi.
Kübist ilkelerle gelecekçiliğin dinamizmini birleştirdiği yapıtlarında büyük ölçüde insan figüründen yararlandı. Özellikle, gece kulüplerini betimlediği resimlerinde ritmik biçimler ve titreşen renklerle hareket ve ses duyguları uyandırmayı başardı.
Severini, katı gelecekçilerin savaşı ve makine gücünü yücelten tavırlarına yalnızca kısa bir süre yakınlık duydu (Kızılhaç Treni, 1914, Guggenheim Müzesi, New York). Daha sonra kendine özgü bir kübizme yönelmekle birlikte, Işığın Küresel Yayılımı (Merkezkaç) (1914, Riccardo ve Magda Jucker Koleksiyonu, Milano) gibi yapıtlarında görüldüğü üzere, noktacılığın ve gelecekçiliğin bezemesel öğelerini de terk etmedi. Ama, 1921'de yeni-klasikçi bir figüratif anlatımı benimsedi; sanat yaşamının bundan sonraki yıllarında gerçekleştirdiği çok sayıdaki dekoratif pano ve mozaiklerde de buna bağlı kaldı.