Ayben Ertem “Çocukların güvenliğini sağlamakla çok müdafaacı olmak birebir şey değildir” demiş, ne hoş demiş.
İnsan yavrusu dünyaya geldiği andan itibaren ona bakım verecek bireye bağımlıdır. Bu insan yavrusunun tabiatında vardır. Yapılan araştırmalar bebeklerin bu bağları sağlayacakları bir bakım veren olmadığında öldüğünü göstermiştir.
Bu bakım vermenin içinde beslenme, sevgi, oyun ve dış etmenlerden müdafaa vardır. Toplumsal olarak bu muhafaza sorununun hangi noktasında durduğumuzu gözden geçirmek çok değerli. Müdafaa mı, kısıtlama mı?
Bebek doğduğu andan itibaren bir kadro muhafaza tedbirleri devreye girer. Yatış durumu, kusma anındaki baş durumu, yatağında yastık ve oyuncak bulundurmama, örtü ile örtmek yerine uyku tulumu kullanma vb…
Emeklemeye başladığında ulaşabildiği alanlardaki prizleri kapatma, masa ve sehpalarda aşağıya sarkan örtü bırakmama, yutabileceği objeleri yakına koymama vb…
Yürümeye başladığında balkonda, kapı ve pencerelerde güvenlik tedbiri alma, cam, kesici, delici eşyaları ortadan kaldırma, birtakım dolaplara kilit sistemi kurma vb…
Bunlar olmazsa ne olur. Ebeveynliğin temel gerekliliklerinden biri olan “çocuğa keşif için inançlı ortam oluşturma” yerine getirilmemiş olur.
Şöyle bir sahne canlandırın 18 aylık bir çocuk, konutun bir odasına girdi. Odanın ortasında bir sürü biblonun ve kitapların durduğu bir sehpa yerde çiçek saksıları. Cam kavanozda çiçekler, mumlar. 18 aylık keşfetmek için can atan bir çocuk bu odaya girdiğinde ya denetim altına alabilmek için daima “dokunma/yapma” diyeceksiniz ya da “çocuk keşfetmeye çalışırken ziyan görme riski ile karşı karşıya kalacak. Bunun yerine çocuk için güvenlik tedbirlerini alarak çocuğa keşif için bir alan sağlayabilirsiniz.
Diyebilirsiniz ki “Öğrenmesin mi onlara dokunmamayı?” Tabi ki öğrensin. Fakat daha yeni yürümeye başladığında, keşfetmeye açıkken mi öğrensin? Yoksa objeleri inançlı bir formda tanıyıp, ne işe yaradığını anlayıp ondan sonra mı öğrensin?
Bir çocuk için gerekli olan inançlı keşif ortamı sağlandıktan sonra çocuk ile bağlantınızın ve bağlantınızın ne kadar değiştiğini gözlemlemeye var mısınız? “Dur, yapma!” demeden çocuğunuzun itimatla oynamasını seyretmek, yeni objelerle tanıştırmak çok hoş olmaz mı?
“Kararımı verdim anne, gidip derenin nerede bittiğini öğreneceğim. Orada neler var, öbür yerlerde neler var, görmek bilmek istiyorum.”
Küçük Kara Balık-Samed Behrengi
İnsan yavrusu dünyaya geldiği andan itibaren ona bakım verecek bireye bağımlıdır. Bu insan yavrusunun tabiatında vardır. Yapılan araştırmalar bebeklerin bu bağları sağlayacakları bir bakım veren olmadığında öldüğünü göstermiştir.
Bu bakım vermenin içinde beslenme, sevgi, oyun ve dış etmenlerden müdafaa vardır. Toplumsal olarak bu muhafaza sorununun hangi noktasında durduğumuzu gözden geçirmek çok değerli. Müdafaa mı, kısıtlama mı?
Bebek doğduğu andan itibaren bir kadro muhafaza tedbirleri devreye girer. Yatış durumu, kusma anındaki baş durumu, yatağında yastık ve oyuncak bulundurmama, örtü ile örtmek yerine uyku tulumu kullanma vb…
Emeklemeye başladığında ulaşabildiği alanlardaki prizleri kapatma, masa ve sehpalarda aşağıya sarkan örtü bırakmama, yutabileceği objeleri yakına koymama vb…
Yürümeye başladığında balkonda, kapı ve pencerelerde güvenlik tedbiri alma, cam, kesici, delici eşyaları ortadan kaldırma, birtakım dolaplara kilit sistemi kurma vb…
Bunlar olmazsa ne olur. Ebeveynliğin temel gerekliliklerinden biri olan “çocuğa keşif için inançlı ortam oluşturma” yerine getirilmemiş olur.
Şöyle bir sahne canlandırın 18 aylık bir çocuk, konutun bir odasına girdi. Odanın ortasında bir sürü biblonun ve kitapların durduğu bir sehpa yerde çiçek saksıları. Cam kavanozda çiçekler, mumlar. 18 aylık keşfetmek için can atan bir çocuk bu odaya girdiğinde ya denetim altına alabilmek için daima “dokunma/yapma” diyeceksiniz ya da “çocuk keşfetmeye çalışırken ziyan görme riski ile karşı karşıya kalacak. Bunun yerine çocuk için güvenlik tedbirlerini alarak çocuğa keşif için bir alan sağlayabilirsiniz.
Diyebilirsiniz ki “Öğrenmesin mi onlara dokunmamayı?” Tabi ki öğrensin. Fakat daha yeni yürümeye başladığında, keşfetmeye açıkken mi öğrensin? Yoksa objeleri inançlı bir formda tanıyıp, ne işe yaradığını anlayıp ondan sonra mı öğrensin?
Bir çocuk için gerekli olan inançlı keşif ortamı sağlandıktan sonra çocuk ile bağlantınızın ve bağlantınızın ne kadar değiştiğini gözlemlemeye var mısınız? “Dur, yapma!” demeden çocuğunuzun itimatla oynamasını seyretmek, yeni objelerle tanıştırmak çok hoş olmaz mı?
“Kararımı verdim anne, gidip derenin nerede bittiğini öğreneceğim. Orada neler var, öbür yerlerde neler var, görmek bilmek istiyorum.”
Küçük Kara Balık-Samed Behrengi