Biz diyetisyenler, danışanlarımızdan kilo verme sürecinde harcadıkları kuvvetten daha düşük güç almalarını sağlamaktayız. Bu bağlamda diyetteki yağ ve şeker alımını biraz kısıtlarız. Umumî olarak danışanlar, yağlı yiyeceklerin ve kızartılmış eserlerin tüketimini sınırlandırabilse de; şekerin eksikliğini hissetmekte, doğal karbonhidrat kaynağı olan (tahıllar, kurubaklagiller, peynir dışındaki süt eserleri, zerzevat ve meyve gibi) besinlerden aldıkları şeker ile yetinememekte. Zati çocukluk çağındaki ödüllendirici beslenme alışkanlığında mütemadi tatlı verilmesi, bireyde yetişkinlik devrinde tatlı yenildiğinde pişmanlık hissinin oluşmamasına, velev “güzel bir şey yapmış” üzere tatlıyı tarafken memnunluk duymasına sebebiyet vermektedir.
Vücudumuzun Hakikaten Şekere Muhtaçlığı Var mıdır?
Dimağ, had sistemi ve alyuvarlar sıradan koşullarda kuvvet gereksinimlerini mutlak surette karbonhidratlardan karşılamak durumundadır. Kimi karbonhidratlar besinlerde doğal olarak bulunurlar (meyvelerde fruktoz, sütte laktoz, tahıllarda nişasta gibi). Kimileri ise sonradan ek edilirler (sofra şekeri ve şeker içeren besinler). Kaynağı ne olursa olsun, vücut gerçekte bu farkı anlamaz. Karbonhidratlar büyük nispette bitkisel kaynaklı besinlerden alınmaktadır. Bu karbonhidratlar vücudumuzda yapıtaşı olan glikoza dönüşür ve kan şekerinin esas kaynağını oluştururlar. O nedenle Yerküre Sıhhat Örgütü günlük gücümüzün %55-60’ının karbonhidratlardan karşılanması gerektiğini vurgulamaktadır.
Ziyade Karbonhidrat Tüketiminin Zararları Nelerdir?
Vücut, kan şekerinin tümünü birebir anda kuvvete çevirememektedir. Kan şekeri seviyesi olağanın üzerine çıktığında; pankreastan salınan insülin hormonu ziyade şekerin depolanması için karaciğer, kas ve öteki hücreleri uyarır. Glikozun bir kısmı, kas ve karaciğerde glikojen biçiminde depolanır. Gereksiniminden ziyade kuvvet tüketimi durumunda vücut, bir kısım glikozu vücut yağına çevirir. Hasebiyle obezite ve beraberindeki 40’ı aşkın hastalık için davetiye çıkartılmış olmaktadır. Bu nedenle karbonhidratları azı karar birden fazla zarar mantığı ile kıymetlendirmekte yarar vardır. Son devirlerde şeker tasarrufunun süratle artmasıyla birlikte kalp - damar illetleri, diyabet, kanser, sindirim sistemi marazları ve romatizmal marazların görülme sıklıklarında artışlar olmaktadır.
Hiç Şeker Tüketmemek Vücutta Bir Eksiklik Yaratmaz mı?
Rafine edilmiş haliyle şeker 200 - 300 yıllık kısa bir geçmişe sahiptir. Pekala şekerin keşfinden evvel beşerler bu gereksinimlerini nasıl karşılıyordu, acep vücutlarında bir eksiklik olmuyor muydu? Nasıl ki otomobilin hareket edebilmesi için deposunda benzin olması gerekiyorsa, vücudumuz için de temel kuvvet kaynağı glikozun bulunması gerekir. Fakat bu glikoz, çayın içerisine atılan ve tatlıların imalatında kullanılan rafine haliyle sofra şekeri olarak görülmemelidir. Yukarıda da belirtildiği üzere doğal besinlerden de bu şekerin elde edilmesi laf konusu olmaktadır. Şayet ki sofra şekerinin eksikliği durumunda metabolizmamız kasvet oluştursaydı; sıhhat işçisi diyabeti olan bireylere de her gün tatlı yemelerini önerirdi. Ağır olarak 1900’lü yılların başından itibaren beslenmemizde mahal alan şeker, daha öncesinde saraylarda kullanılan lüks bir besin unsuru olarak tanımlanmaktadır. Günümüzde şekerin girmediği bir konum yok üzere. O nedenle bebeklikten itibaren şekerli besinlere alıştırılan bir beşere sıhhat meselelerinden dolayı “artık şekeri hayatınızdan çıkarmalısınız” demek çok çetin.
Şeker Vücutta Nasıl Bir Külfet Yaratmaktadır?
Süratle ve acilen kana karışan, saflaştırılmış ve rafine şeker içeren besinler kan şekerinde ani bir dalgalanmaya neden olurlar. Çok kısa müddette yükselen kan şekeri yaklaşık yarım saat sonra tıpkı süratte düşmeye başlar. Her çıkışın bir inişi vardır. İşin istenilmeyen tarafı; tatlı yenildikten bir müddet sonra artan ve azalmaya başlayan kan şekeri seviyesi eski seviyesinin de altına düşmektedir. Binaenaleyh kan şekerinde aniden bir pik yaşanması tekrardan tatlı yeme isteği doğurmaktadır. Bu nedenle kimse bir kesim tatlı yiyerek “dur” diyememektedir.
Pekala Şekerin Yanını Nasıl Doldurabiliriz?
Her devir için besinlerin doğalını tercih etmekte yarar vardır. Fakat bu demek değildir ki: Hiç tatlı yenilmemelidir. Elbette tatlı yenilmemesini gerektiren şeker illeti üzere bir durum kelam konusu değilse bazen tatlı yenilebilir. Ama tatlıların tüketim sıklığına ve ölçüsüne dikkat etmek, başkaca lokma, tulumba üzere şerbetli tatlılar yanına; sütlaç, muhallebi, puding, komposto, hoşaf, kabak tatlısı üzere hafif tatlıları tercih etmek gerekir. İşte bu tatlıların imalatında - kuvvet alımını azaltmak ismine - toz tatlandırıcılardan yararlanılabilir.
Diyabetliler başta olmak üzere, şeker tadından vazgeçemeyen, iştahını baskılamakta güçlük çeken, formuna ehemmiyet veren bireyler ve aileleri için çok düzgün bir alternatif olarak yapay tatlandırıcıların şeker bölgesine kullanılması daha tutarlı görülmektedir. Gerek içeceklerde tablet olarak, gerekse tatlıların imalatı esnasında toz formları ile inançla kullanılabilen bu tatlandırıcıların güç kıymeti yok yahut göz arkası edilecek kadar düşüktür. Kan şekeri üzerinde de olumsuz tesir yaratmamaları nedeniyle saflaştırılmış ve rafine şeker yanına tercih edilmeleri daha sağlıklı olacaktır. Burada dikkat edilmesi gereken nokta; kimi yapay tatlandırıcıların ocağı kapattıktan (besin pişirildikten) sonra ek edilmesi gerekmektedir. Aksi taktirde topaklanma ve metalik bir tat oluşturabilmektedir.
Yapay Tatlandırıcılara Geçiş
Yapay tatlandırıcılar birinci olarak 1900’lü yılların başında ortaya çıkmış, 1940’lardan beri tüm yerkürede hem şeker hastaları hem de sıhhatine ihtimam gösterenler tarafından ağır olarak kullanılmaktadırlar. Günümüzde en çokça kullanılan yapay tatlandırıcılardan biri olan aspartam üzerinde 200’ü aşkın ilmî çalışma yapılmış, yüksek dozlarda tasarrufunda dahi zararlı bir tesire sahip olmadığı görülmüştür. Aspartam tasarrufu Yerküre Sıhhat Örgütü tarafından onaylanmıştır.
Yapay Tatlandırıcılar Kanser Yapar mı?
1939 yılında yapılan küçük çapta bir araştırmada sakarin içeren yapay tatlandırıcıların sıçanlarda mesane kanserine yol açtığı saptanmıştır. Fakat bunu izleyen çalışmaların hiçbirinde emsal bir tesire rastlanmamıştır. Zati bilim yerküresinde “hayvan modelinde karşılaşılan bir durum kişilerde da motamot gerçekleşir” diye bir durum laf konusu değildir. 69 yıldır yapılan çalışmalarda çok daha yüksek dozlarda kişilere verilen bu yapay tatlandırıcılarda benzeri bir yan tesirin görülmemesi üzerine, bugün bizler danışanlarımıza Yerküre Sıhhat Örgütü’nün onay verdiği bu yapay tatlandırıcıları önermekte ve tasarruflarında bir sakınca görmemekteyiz. Bu formda bir kanının oluşmasında 20. yüzyılın sonlarına gerçek bulunan aspartamın rolü büyüktür. Aspartam piyasada sakarinin önüne geçmiştir. Sonraları sakarinin aspartama “çamur at izi kalsın” mantığı ile misilleme olarak unutkanlık yaptığına dair demeçlerin verilmesi sonucu her 2 küme yapay tatlandırıcı da “kötü” olarak hafızalara kazınmıştır. Lakin tüm tatlandırıcılar gerek diyabetliler gerekse formuna dikkat edenler ve aileleri tarafından rahatlıkla kullanılabilirler. Formda kalmak, şekerin zararlı tesirlerine maruz kalmamak ve ağız tadından vazgeçmemek için yapay tatlandırıcılar inançla kullanılabilir. Özetle; yapay tatlandırıcılar yeterli, rafine şeker bed olarak tanımlanabilir.
Vücudumuzun Hakikaten Şekere Muhtaçlığı Var mıdır?
Dimağ, had sistemi ve alyuvarlar sıradan koşullarda kuvvet gereksinimlerini mutlak surette karbonhidratlardan karşılamak durumundadır. Kimi karbonhidratlar besinlerde doğal olarak bulunurlar (meyvelerde fruktoz, sütte laktoz, tahıllarda nişasta gibi). Kimileri ise sonradan ek edilirler (sofra şekeri ve şeker içeren besinler). Kaynağı ne olursa olsun, vücut gerçekte bu farkı anlamaz. Karbonhidratlar büyük nispette bitkisel kaynaklı besinlerden alınmaktadır. Bu karbonhidratlar vücudumuzda yapıtaşı olan glikoza dönüşür ve kan şekerinin esas kaynağını oluştururlar. O nedenle Yerküre Sıhhat Örgütü günlük gücümüzün %55-60’ının karbonhidratlardan karşılanması gerektiğini vurgulamaktadır.
Ziyade Karbonhidrat Tüketiminin Zararları Nelerdir?
Vücut, kan şekerinin tümünü birebir anda kuvvete çevirememektedir. Kan şekeri seviyesi olağanın üzerine çıktığında; pankreastan salınan insülin hormonu ziyade şekerin depolanması için karaciğer, kas ve öteki hücreleri uyarır. Glikozun bir kısmı, kas ve karaciğerde glikojen biçiminde depolanır. Gereksiniminden ziyade kuvvet tüketimi durumunda vücut, bir kısım glikozu vücut yağına çevirir. Hasebiyle obezite ve beraberindeki 40’ı aşkın hastalık için davetiye çıkartılmış olmaktadır. Bu nedenle karbonhidratları azı karar birden fazla zarar mantığı ile kıymetlendirmekte yarar vardır. Son devirlerde şeker tasarrufunun süratle artmasıyla birlikte kalp - damar illetleri, diyabet, kanser, sindirim sistemi marazları ve romatizmal marazların görülme sıklıklarında artışlar olmaktadır.
Hiç Şeker Tüketmemek Vücutta Bir Eksiklik Yaratmaz mı?
Rafine edilmiş haliyle şeker 200 - 300 yıllık kısa bir geçmişe sahiptir. Pekala şekerin keşfinden evvel beşerler bu gereksinimlerini nasıl karşılıyordu, acep vücutlarında bir eksiklik olmuyor muydu? Nasıl ki otomobilin hareket edebilmesi için deposunda benzin olması gerekiyorsa, vücudumuz için de temel kuvvet kaynağı glikozun bulunması gerekir. Fakat bu glikoz, çayın içerisine atılan ve tatlıların imalatında kullanılan rafine haliyle sofra şekeri olarak görülmemelidir. Yukarıda da belirtildiği üzere doğal besinlerden de bu şekerin elde edilmesi laf konusu olmaktadır. Şayet ki sofra şekerinin eksikliği durumunda metabolizmamız kasvet oluştursaydı; sıhhat işçisi diyabeti olan bireylere de her gün tatlı yemelerini önerirdi. Ağır olarak 1900’lü yılların başından itibaren beslenmemizde mahal alan şeker, daha öncesinde saraylarda kullanılan lüks bir besin unsuru olarak tanımlanmaktadır. Günümüzde şekerin girmediği bir konum yok üzere. O nedenle bebeklikten itibaren şekerli besinlere alıştırılan bir beşere sıhhat meselelerinden dolayı “artık şekeri hayatınızdan çıkarmalısınız” demek çok çetin.
Şeker Vücutta Nasıl Bir Külfet Yaratmaktadır?
Süratle ve acilen kana karışan, saflaştırılmış ve rafine şeker içeren besinler kan şekerinde ani bir dalgalanmaya neden olurlar. Çok kısa müddette yükselen kan şekeri yaklaşık yarım saat sonra tıpkı süratte düşmeye başlar. Her çıkışın bir inişi vardır. İşin istenilmeyen tarafı; tatlı yenildikten bir müddet sonra artan ve azalmaya başlayan kan şekeri seviyesi eski seviyesinin de altına düşmektedir. Binaenaleyh kan şekerinde aniden bir pik yaşanması tekrardan tatlı yeme isteği doğurmaktadır. Bu nedenle kimse bir kesim tatlı yiyerek “dur” diyememektedir.
Pekala Şekerin Yanını Nasıl Doldurabiliriz?
Her devir için besinlerin doğalını tercih etmekte yarar vardır. Fakat bu demek değildir ki: Hiç tatlı yenilmemelidir. Elbette tatlı yenilmemesini gerektiren şeker illeti üzere bir durum kelam konusu değilse bazen tatlı yenilebilir. Ama tatlıların tüketim sıklığına ve ölçüsüne dikkat etmek, başkaca lokma, tulumba üzere şerbetli tatlılar yanına; sütlaç, muhallebi, puding, komposto, hoşaf, kabak tatlısı üzere hafif tatlıları tercih etmek gerekir. İşte bu tatlıların imalatında - kuvvet alımını azaltmak ismine - toz tatlandırıcılardan yararlanılabilir.
Diyabetliler başta olmak üzere, şeker tadından vazgeçemeyen, iştahını baskılamakta güçlük çeken, formuna ehemmiyet veren bireyler ve aileleri için çok düzgün bir alternatif olarak yapay tatlandırıcıların şeker bölgesine kullanılması daha tutarlı görülmektedir. Gerek içeceklerde tablet olarak, gerekse tatlıların imalatı esnasında toz formları ile inançla kullanılabilen bu tatlandırıcıların güç kıymeti yok yahut göz arkası edilecek kadar düşüktür. Kan şekeri üzerinde de olumsuz tesir yaratmamaları nedeniyle saflaştırılmış ve rafine şeker yanına tercih edilmeleri daha sağlıklı olacaktır. Burada dikkat edilmesi gereken nokta; kimi yapay tatlandırıcıların ocağı kapattıktan (besin pişirildikten) sonra ek edilmesi gerekmektedir. Aksi taktirde topaklanma ve metalik bir tat oluşturabilmektedir.
Yapay Tatlandırıcılara Geçiş
Yapay tatlandırıcılar birinci olarak 1900’lü yılların başında ortaya çıkmış, 1940’lardan beri tüm yerkürede hem şeker hastaları hem de sıhhatine ihtimam gösterenler tarafından ağır olarak kullanılmaktadırlar. Günümüzde en çokça kullanılan yapay tatlandırıcılardan biri olan aspartam üzerinde 200’ü aşkın ilmî çalışma yapılmış, yüksek dozlarda tasarrufunda dahi zararlı bir tesire sahip olmadığı görülmüştür. Aspartam tasarrufu Yerküre Sıhhat Örgütü tarafından onaylanmıştır.
Yapay Tatlandırıcılar Kanser Yapar mı?
1939 yılında yapılan küçük çapta bir araştırmada sakarin içeren yapay tatlandırıcıların sıçanlarda mesane kanserine yol açtığı saptanmıştır. Fakat bunu izleyen çalışmaların hiçbirinde emsal bir tesire rastlanmamıştır. Zati bilim yerküresinde “hayvan modelinde karşılaşılan bir durum kişilerde da motamot gerçekleşir” diye bir durum laf konusu değildir. 69 yıldır yapılan çalışmalarda çok daha yüksek dozlarda kişilere verilen bu yapay tatlandırıcılarda benzeri bir yan tesirin görülmemesi üzerine, bugün bizler danışanlarımıza Yerküre Sıhhat Örgütü’nün onay verdiği bu yapay tatlandırıcıları önermekte ve tasarruflarında bir sakınca görmemekteyiz. Bu formda bir kanının oluşmasında 20. yüzyılın sonlarına gerçek bulunan aspartamın rolü büyüktür. Aspartam piyasada sakarinin önüne geçmiştir. Sonraları sakarinin aspartama “çamur at izi kalsın” mantığı ile misilleme olarak unutkanlık yaptığına dair demeçlerin verilmesi sonucu her 2 küme yapay tatlandırıcı da “kötü” olarak hafızalara kazınmıştır. Lakin tüm tatlandırıcılar gerek diyabetliler gerekse formuna dikkat edenler ve aileleri tarafından rahatlıkla kullanılabilirler. Formda kalmak, şekerin zararlı tesirlerine maruz kalmamak ve ağız tadından vazgeçmemek için yapay tatlandırıcılar inançla kullanılabilir. Özetle; yapay tatlandırıcılar yeterli, rafine şeker bed olarak tanımlanabilir.
