Haşlanan kurbağa sendromu, içinde hapsolduğumuzu sandığınız bir durumda hissettiğiniz duygusal yorgunluğu söz eder. Bu yorgunluktan yüzünden yanana kadar duruma katlanmaya devam ettiğiniz vakitler illa ki olmuştur.
Haşlanmış kurbağa sendromu, zihinsel ve duygusal olarak tükenene kadar daima berbata giden bir kısır döngüde kalmanıza sebep olabilir.
Bu sendromla alakalı olarak Fransız muharrir ve filozof Oliver Clerc, kolay bir lisan kullanarak bu sendrom hakkında açıklayıcı bir kıssa yazmıştır.
Kıssaya nazaran, bir kurbağayı kaynar bir suyun içine bırakırsanız çabucak reaksiyon verir vererek kendini dışarıya atar. Lakin, birebir kurbağayı soğuk ya da ılık bir suyun içine koyarsanız ve korkutmazsanız öylece kıpırdamadan duracaktır. Suyu alttan yavaş yavaş ısıtırken yükselen sıcaklık karşısında kurbağa hiçbir şey yapmaz ve keyif almaya başlar. Yükselen sıcaklıkta kurbağa sarhoşluk hazzıyla kendinden geçerek dışarı çıkamayacak hale gelecektir. Kaçmak için bir mani kalmadığı halde kaçamaz ve haşlanıp pişer. Zira kurbağanın hudut sistemi yavaş ve tedrici değişimlere değil ani değişimlere nazaran programlanmıştır.
Bunun sonucunda kurbağaların büyük bir kısmı içinde bulundukları ‘’değişimi’’ algılayamadıkları daha doğrusu rehavete kapılıp gevşedikleri için haşlanarak canlarını vermiş olurlar.
Bu öyküden yola çıkarak biz insanlarda da duygusal berbata gidiş, yavaş olduğu için fark edilmez.! Zira insan içinde bulunduğu durum ani gelişimler göstermediği sürece durum farkına varamayabilir. Ve vakitle buna adapte olmaya başlar, bunun sonucunda da nerede ve ne vakit nasıl reaksiyon vereceğini bilemez hale gelebilir. Bu manada da haşlanmış kurbağa sendromu çok olay gerçekleşebilir.
İş, aile, romantik ilgiler, toplumsal ve toplumsal hayat bu durumu yaşadığımız alanlar olabilir.
Ve bu kıssa yanı sıra bize insanların ve toplumların çaktırmadan uygulanan değişikliklere nasıl da reaksiyonsuz kaldığını göstermek içinde çok yeterli bir örnektir.
Beşerler olarak hayatımızda ani değişimler olmadan ya da önemli ve ani bir değişim ortaya çıkmadan harekete geçme alışkanlığımız yoktur. Şayet su yavaş yavaş ısınıyorsa yerimizden kıpıldayamaz tersine rehavete kapılarak gevşeriz. Ve bu rahat ortamın bize sağladığı itimat aldatmacasının içinde tembelleşir ve geleceği düşünemeyiz.
Sonrasında bağımlılık, gurur, bencillik ya da talep kâr davranışlar yavaş yavaş ortaya çıkmaya başladığında yaşanılan durumun ne kadar da güç olduğu anlaşılamayabilir. Hatta bu durum karşısında partnerinizin, anne ya da babanın, işvereniniz ve en yakın arkadaşınızın size muhtaçlık duyması, makul vazifeler verecek kadar güvenmesi ve görevlendirmesi, daima olarak ilginize muhtaçlık duyar halde olması kendinizi uygun hissettirebilir.
Lakin bu vakitle, bu talep kâr tepkinizi ve reaksiyon sürenizi azaltır. Tüm gücünüzü ve bunun olağanda sağlıklı bir bağlantı olmadığını görme yetinizi tüketebilir.
Pekala, bu türlü bir durumda neler yapabiliriz? Biraz bunu konuşalım..
Birinci olarak hayat ve insanlara karşı gözlerini açık fiyat bir halde olup ne istediğinizi anlamak için şuurlu bir efor içerisinde olmalısınız. Zira algılarınızı bozan şeyleri denetim altına almanın temel birinci kuralı budur.
Bu durum karşısında etrafınızdaki beşerler, kendi haklarının peşinde gitmeye ve kendinize kıymet verdiğinizi görmeye başladıklarında elbette ki bu durumdan rahatsız olacaklardır. Neden mi? Zira sizin onları rahatlatan taraf olmanıza alışmış durumdadırlar ve kendinize ilgi gösterir hale gelmiş olmanız onlar tarafından beğenilen karşılanan bir durum olmamaktadır.
Son olarak şunu unutmayın! Bazen bir şeylere dur! demenin, kendi uygunluğunuzu garanti altına almak, kendinize duyduğunuz sevgiyi, bedelikoruyabilmek için yapabileceğiniz tek şeyin bu olduğunu unutmayın!
Evet, bu söylediklerim ve büyümeye hakikat gittiğimiz bu yolun tahminen güç ve biraz rahatsız edici olduğunun farkındayım. Bu mevzuda haklı olabilirsiniz lakin bu değişimin sonucunun sizler için değer biçilemez olacağına inanamayacaksınız.
Her vakit kendi gücünüze inanın ve değişmekten korkmayın!
Haşlanmış kurbağa sendromu, zihinsel ve duygusal olarak tükenene kadar daima berbata giden bir kısır döngüde kalmanıza sebep olabilir.
Bu sendromla alakalı olarak Fransız muharrir ve filozof Oliver Clerc, kolay bir lisan kullanarak bu sendrom hakkında açıklayıcı bir kıssa yazmıştır.
Kıssaya nazaran, bir kurbağayı kaynar bir suyun içine bırakırsanız çabucak reaksiyon verir vererek kendini dışarıya atar. Lakin, birebir kurbağayı soğuk ya da ılık bir suyun içine koyarsanız ve korkutmazsanız öylece kıpırdamadan duracaktır. Suyu alttan yavaş yavaş ısıtırken yükselen sıcaklık karşısında kurbağa hiçbir şey yapmaz ve keyif almaya başlar. Yükselen sıcaklıkta kurbağa sarhoşluk hazzıyla kendinden geçerek dışarı çıkamayacak hale gelecektir. Kaçmak için bir mani kalmadığı halde kaçamaz ve haşlanıp pişer. Zira kurbağanın hudut sistemi yavaş ve tedrici değişimlere değil ani değişimlere nazaran programlanmıştır.
Bunun sonucunda kurbağaların büyük bir kısmı içinde bulundukları ‘’değişimi’’ algılayamadıkları daha doğrusu rehavete kapılıp gevşedikleri için haşlanarak canlarını vermiş olurlar.
Bu öyküden yola çıkarak biz insanlarda da duygusal berbata gidiş, yavaş olduğu için fark edilmez.! Zira insan içinde bulunduğu durum ani gelişimler göstermediği sürece durum farkına varamayabilir. Ve vakitle buna adapte olmaya başlar, bunun sonucunda da nerede ve ne vakit nasıl reaksiyon vereceğini bilemez hale gelebilir. Bu manada da haşlanmış kurbağa sendromu çok olay gerçekleşebilir.
İş, aile, romantik ilgiler, toplumsal ve toplumsal hayat bu durumu yaşadığımız alanlar olabilir.
Ve bu kıssa yanı sıra bize insanların ve toplumların çaktırmadan uygulanan değişikliklere nasıl da reaksiyonsuz kaldığını göstermek içinde çok yeterli bir örnektir.
Beşerler olarak hayatımızda ani değişimler olmadan ya da önemli ve ani bir değişim ortaya çıkmadan harekete geçme alışkanlığımız yoktur. Şayet su yavaş yavaş ısınıyorsa yerimizden kıpıldayamaz tersine rehavete kapılarak gevşeriz. Ve bu rahat ortamın bize sağladığı itimat aldatmacasının içinde tembelleşir ve geleceği düşünemeyiz.
Sonrasında bağımlılık, gurur, bencillik ya da talep kâr davranışlar yavaş yavaş ortaya çıkmaya başladığında yaşanılan durumun ne kadar da güç olduğu anlaşılamayabilir. Hatta bu durum karşısında partnerinizin, anne ya da babanın, işvereniniz ve en yakın arkadaşınızın size muhtaçlık duyması, makul vazifeler verecek kadar güvenmesi ve görevlendirmesi, daima olarak ilginize muhtaçlık duyar halde olması kendinizi uygun hissettirebilir.
Lakin bu vakitle, bu talep kâr tepkinizi ve reaksiyon sürenizi azaltır. Tüm gücünüzü ve bunun olağanda sağlıklı bir bağlantı olmadığını görme yetinizi tüketebilir.
Pekala, bu türlü bir durumda neler yapabiliriz? Biraz bunu konuşalım..
Birinci olarak hayat ve insanlara karşı gözlerini açık fiyat bir halde olup ne istediğinizi anlamak için şuurlu bir efor içerisinde olmalısınız. Zira algılarınızı bozan şeyleri denetim altına almanın temel birinci kuralı budur.
Bu durum karşısında etrafınızdaki beşerler, kendi haklarının peşinde gitmeye ve kendinize kıymet verdiğinizi görmeye başladıklarında elbette ki bu durumdan rahatsız olacaklardır. Neden mi? Zira sizin onları rahatlatan taraf olmanıza alışmış durumdadırlar ve kendinize ilgi gösterir hale gelmiş olmanız onlar tarafından beğenilen karşılanan bir durum olmamaktadır.
Son olarak şunu unutmayın! Bazen bir şeylere dur! demenin, kendi uygunluğunuzu garanti altına almak, kendinize duyduğunuz sevgiyi, bedelikoruyabilmek için yapabileceğiniz tek şeyin bu olduğunu unutmayın!
Evet, bu söylediklerim ve büyümeye hakikat gittiğimiz bu yolun tahminen güç ve biraz rahatsız edici olduğunun farkındayım. Bu mevzuda haklı olabilirsiniz lakin bu değişimin sonucunun sizler için değer biçilemez olacağına inanamayacaksınız.
Her vakit kendi gücünüze inanın ve değişmekten korkmayın!