Heves Şiirleri
Heves İle İlgili Şiir
Heves
Aşk hevesini alınca gidecek
Üzülmeyeceğim hiç
Kaf dağının ardına uçacak nasılsa kırlangıçlar
Kirpiğimde asılı iki damla yaş
İkisi de benim sanacaklar
Ama acırsa canın ben kadar bil ki sebebi var
Bir gözüm sendin, bir gözüm ben
İki kişilik gördüm hiç bilmeden
Bunca zaman göz göze gelemiyorsak sevdiğim
İnan sırf bu yüzden
Özlediğinde beni avuçların sızlarsa
Ve bana dokunmak için kapanırsa yüzüne ellerin
Öyle şatafatlı merasimleri düşleme
Yağmur yağdığında at kendini sokağa
Sadece şu köşe başında
Mendil satan kızın saçlarını bir kez olsun okşa
Bil ki ruhumun içinden geçer ellerin
Ve uzun uzun taranır tüm dertlerim
Haklısın sevdiğim
Öyle prangalı ki bu keder
İmkânsızlığın altın vuruşunu çoktan yaptı kader
Belki sırf bu yüzden hibe ediyorum aklımı
Yaşarken üzerime atılan toprağa
Kucak açıyor yüreğimdeki cemreler
Şimdi sarılmak istersen hüznüme sımsıkı
Boya sandığı elindeki şu çocuğu sustur
Sıkıştır eline üç beş kuruş
Bana der gibi
Üzülme geçecek ,hayat her şeye rağmen güzel
Aşk hevesini alınca gidecek nasılsa
Geriye şehirler kalacak
Ve çember içinde saklanacak izlerimiz
Bizim oyunlarımızı oynayacak yinede çocuklar
Tebessümle hatırlayacaksın beni
Yanına yaklaşan her kız çocuğunda sızlayacak yüreğin
Kulak kesileceksin aşka ,tek duyacağın;
Ağbi bir mendil alırmısın
HeVeS
Bir yolunu bulup girmeye çalıştığın yüreğimde hüzünlerin saklı şimdi,
Beceremiyor dudakların içinden gelenleri söylemeyi.
Yıllar mevsimlere yükledi suçu onlar taşıdı biz yorulduk.
Yalnızlıklar kaç kere kovalamadıki kaç kere ayrılmadık biz.
Sardığında içini garip bir korku,
Aksamaya başlar ayakların, dilin dolaşır
Göremezsin eskisi gibi aynalardaki kendini.
O zaman yittiğini anlarsın ben gibi umutların.
Sen benim yanımdayken almaya çalıştığım kokunu özleyemediğim,
Saramadığım bir beden ve alamadığım nefessin,
Gözlerindeki ürkek bakışlarda kalan kırık bir çerçevedeki resimden ibaret
Sana doyumsuzluğum.
Senin kovaladığın kelebekler artık bu baharlarda yok gelmiyorlar
Kırık kanatların içinde, tutuldukları güneşde yandılar...
Ne anlamı olan bir yıkıntıda harabeydi onların sevdaları,,
Ne de bağrışmalarda çağrışımları olan bir melodiydi fısıldadıkları,,,
Sendeki heves kadar bir gün sürerdi yaşamları, özlem ve sevmeleri....
Anlatılmaz oluyor beklemeye aldığım gecelerdeki telaşım...
Kayan bir yıldızın arkasından kapanmayan perdelerimdeki gizem
İçimdeki soğuk kışın dışa vuran yanıydı çırpınışlarım...
Sendeki duygular heves oldukdan sonra....
bBnim beklediğim gecelerde karanlıklar ağır basardı sen umursamazken,
Rüzgarın savurduğu dalın ucundaki umutlar kuru bir yaprak gibi düşer yok olurdu.
Tarifsiz olurdu yaşananlar, bir de iç yakan ayrılıklar.
Öylece kala kalırdı oysa sendeki sendeki heves
Seviyorum sandığın duygulara aldanışlar.HEVESİM KALMADI ARTIK
Benimi almaya geldin ölüm meleğim.
Kalmadı hevesim bıktım dünyadan.
Ben çoktan vazgeçtim,adım sanımdan.
Artık buralardan gitmek istiyorum...
Bıktım usandım,hevesim kalmadı artık
Ayağa kalkmaya bile derman yok artık..
İsterisen eğer,haydi hemen gidelim.
Kimseylede vedalaşmak istemiyorum,
Dünya artık o çok sevenlerin olsun.
Hayatta olmaktan artık,hoşnut değilim..
Bıktım usandım,hevesim kalmadı artık,
Ayağa kalkmaya bile derman yok artık..
Meleğim eğer beni almadan gidersen,
Şöyle bir bak yüzüme,halimi görsen.
Dayanmaya artık inan kalmadı derman.
Anlatacak çok şey var inan,inan..
Bıktım usandım,hevesim kalmadı artık,
Ayağa kalkmaya bile derman yok artık..
İstemiyorsan bende yanlız gideyim.
İşte meleğim ben her zaman böyleyim.
Bundan gayri yaşamayı neyleyim.!
Kahırla daha ne kadar böyle yaşayacağım.?
Bıktım usandım,hevesim kalmadı artık,
Ayağa kalkmaya bile derman yok artık..
Bu hayat acımasızmış,sevdalar yalan,
Gönüllerse kör olmuş,sadakat talan..!
Garib DURAKI bu zulumden kurtarsan.
Dayanmaya inan kalmadı derman..!
Bıktım suandım,hevesim kalmadı artık.
Ayağa kalkmaya bile derman yok artık
Heves misin?
Kalbimde bir heves misin?
Yoksa daimi misin söylesene?
Geçici bir sevgi misin?
Yoksa kalıcı bir aşk mısın?
Ben dilerdim ki yüzümün ifadesi ol bende
Ya sen ne isterdin?
Söylecek misin? Yoksa hep susacak mısın?
Ya da böyle hiç umursamayacak mısın?
Susuyorsun.. Görmüyorsun.. İşitmiyorsun..
Sana yazılmışları farkedemiyorsun
Ne yapmak gerek şimdi söylesenize ?
HEVES
Heves içimde dinmeyen sarhoşluk,
Nefsin hıçkırığı
Aklıma hücum eden bir çeşit
Yırtıcı kuş,
Ve benliğimi sarsan
Arzın güllesi,
Acizliğimi peşkeş çeken
Adi bir kimlik,
Ebedi ardımda dolanan
Gözlerimden inmeyen
Başıboş serseri,
Gururun ardında gizlenen
Karanlığın sahili,
Ruhun içinden fışkıran
Keskin bir bıçak,
Karanlık gecelerimde
Beynime hücum eden
Matemli yanımın
Küflü kokusunda türemiş
Ölümün hırıltısı.
Zihnimde ki kayıp vücudun
Kötürüm olmuş
Yanından sıçrayan
Sessizliğin avucunda ki
Acı gülüşü,
Fikirlerimi savsaklayan
Işıksız ve bedensiz gaye.
Heves, gözlerimde hayatın
Parlayan ateşli parçası
Benliğimi kemiren
Zaman kurdu
Merhametini çeken
Azaplı misafir
Damladıkça yüreğimde
Cenneti cehennem yapan
Kötülük elçisi
Telafilerde izini kaybettiren
Tesirli çocuk
İdrağıma damlayan zehirli yudum
Çaresizliğimden istifade eden
İlhamlı kuyu.
Dur çekme
Girdabında boğduğun yeter beni,
Semaya açılan ellerimde
Kıymetli yakarışlarımı,
Kokuşmuş derinliğine vurup
Bu yorgun bedenime
Yeni uçurumlar açma.
Hayatın cazibesinde
Kulağıma fısıldayan
Tatlı bir söz olsun
Senden uzakta
Beni meftun eden
İlahi bir seslenişe.
Nevzat TAŞKIRAN
Heves olsaydı
Sessiz bir kafede denk gelmiş misali
Geçici bir heves olup çıksaydı aklımdan
Göz göze geldikten sonra
Hadi kalkıyoruz deseydi’’ biri anlamsızca
Ve bitiverseydi her şey o an
Keşke
Hamza Çiftçi
Hevesti Belki de
Bir hevesti belki de.
Önündeki boşluk olmak istedim.
Kekeme dilime vuran,
Geceydi kelimelerin. Uyandım.
Bir an çözüldü dilim.
Kör bir kadın gibi,
Dokunarak duvarlara, saydım.
Zaman kendini katlıyormuş oysa.
Sen, hastalıklı bir vaktin eşiğinde,
Gizlere yürürken, avuçlarken hüznü
Öyle düşleri boyarken karalara, bağlarken
Geceleri sabahlara, uykunda,
Daha çok konuştum kendimle.
İçimdeki çocukları büyüttüm.
Güneşe bıraktım düşlerimi.
Aldandım belki.
Ama yine de;
Senin kadar kayıtsız duramadım günlere
Rüzgâra karşı daha çok direndim.
Sessizliğin girdabına bırakamadım ruhumu.
Sana benzemek, zorlu bir oyunmuş.
Anladım…
Heves
Dalından yeni kopmuş
Bir beyaz karanfilsin.
Seni çok sevdiğimi
Yıllar yılı bilirsin.
Dilerim rüyalarım
Gün gelir gerçek olur.
Yüreğimde biriken
Üzüntüler kaybolur.
Hayaller gerçekleşir
Muradıma ererim.
Bunca yıldır sevsem de
Yine seni severim.
Mutluluk rüzgarları
Gönlüme doğru essin
Sen bende hiç bitmeyen
Tükenmeyen hevessin.
Unutmak kolay değil
Sen de bilirsin bunu.
Seni sevmekle geçsin
Benim ömrümün sonu.
Mehmet Ali Çıbıklı
Heves İle İlgili Şiir
Heves
Aşk hevesini alınca gidecek
Üzülmeyeceğim hiç
Kaf dağının ardına uçacak nasılsa kırlangıçlar
Kirpiğimde asılı iki damla yaş
İkisi de benim sanacaklar
Ama acırsa canın ben kadar bil ki sebebi var
Bir gözüm sendin, bir gözüm ben
İki kişilik gördüm hiç bilmeden
Bunca zaman göz göze gelemiyorsak sevdiğim
İnan sırf bu yüzden
Özlediğinde beni avuçların sızlarsa
Ve bana dokunmak için kapanırsa yüzüne ellerin
Öyle şatafatlı merasimleri düşleme
Yağmur yağdığında at kendini sokağa
Sadece şu köşe başında
Mendil satan kızın saçlarını bir kez olsun okşa
Bil ki ruhumun içinden geçer ellerin
Ve uzun uzun taranır tüm dertlerim
Haklısın sevdiğim
Öyle prangalı ki bu keder
İmkânsızlığın altın vuruşunu çoktan yaptı kader
Belki sırf bu yüzden hibe ediyorum aklımı
Yaşarken üzerime atılan toprağa
Kucak açıyor yüreğimdeki cemreler
Şimdi sarılmak istersen hüznüme sımsıkı
Boya sandığı elindeki şu çocuğu sustur
Sıkıştır eline üç beş kuruş
Bana der gibi
Üzülme geçecek ,hayat her şeye rağmen güzel
Aşk hevesini alınca gidecek nasılsa
Geriye şehirler kalacak
Ve çember içinde saklanacak izlerimiz
Bizim oyunlarımızı oynayacak yinede çocuklar
Tebessümle hatırlayacaksın beni
Yanına yaklaşan her kız çocuğunda sızlayacak yüreğin
Kulak kesileceksin aşka ,tek duyacağın;
Ağbi bir mendil alırmısın
HeVeS
Bir yolunu bulup girmeye çalıştığın yüreğimde hüzünlerin saklı şimdi,
Beceremiyor dudakların içinden gelenleri söylemeyi.
Yıllar mevsimlere yükledi suçu onlar taşıdı biz yorulduk.
Yalnızlıklar kaç kere kovalamadıki kaç kere ayrılmadık biz.
Sardığında içini garip bir korku,
Aksamaya başlar ayakların, dilin dolaşır
Göremezsin eskisi gibi aynalardaki kendini.
O zaman yittiğini anlarsın ben gibi umutların.
Sen benim yanımdayken almaya çalıştığım kokunu özleyemediğim,
Saramadığım bir beden ve alamadığım nefessin,
Gözlerindeki ürkek bakışlarda kalan kırık bir çerçevedeki resimden ibaret
Sana doyumsuzluğum.
Senin kovaladığın kelebekler artık bu baharlarda yok gelmiyorlar
Kırık kanatların içinde, tutuldukları güneşde yandılar...
Ne anlamı olan bir yıkıntıda harabeydi onların sevdaları,,
Ne de bağrışmalarda çağrışımları olan bir melodiydi fısıldadıkları,,,
Sendeki heves kadar bir gün sürerdi yaşamları, özlem ve sevmeleri....
Anlatılmaz oluyor beklemeye aldığım gecelerdeki telaşım...
Kayan bir yıldızın arkasından kapanmayan perdelerimdeki gizem
İçimdeki soğuk kışın dışa vuran yanıydı çırpınışlarım...
Sendeki duygular heves oldukdan sonra....
bBnim beklediğim gecelerde karanlıklar ağır basardı sen umursamazken,
Rüzgarın savurduğu dalın ucundaki umutlar kuru bir yaprak gibi düşer yok olurdu.
Tarifsiz olurdu yaşananlar, bir de iç yakan ayrılıklar.
Öylece kala kalırdı oysa sendeki sendeki heves
Seviyorum sandığın duygulara aldanışlar.HEVESİM KALMADI ARTIK
Benimi almaya geldin ölüm meleğim.
Kalmadı hevesim bıktım dünyadan.
Ben çoktan vazgeçtim,adım sanımdan.
Artık buralardan gitmek istiyorum...
Bıktım usandım,hevesim kalmadı artık
Ayağa kalkmaya bile derman yok artık..
İsterisen eğer,haydi hemen gidelim.
Kimseylede vedalaşmak istemiyorum,
Dünya artık o çok sevenlerin olsun.
Hayatta olmaktan artık,hoşnut değilim..
Bıktım usandım,hevesim kalmadı artık,
Ayağa kalkmaya bile derman yok artık..
Meleğim eğer beni almadan gidersen,
Şöyle bir bak yüzüme,halimi görsen.
Dayanmaya artık inan kalmadı derman.
Anlatacak çok şey var inan,inan..
Bıktım usandım,hevesim kalmadı artık,
Ayağa kalkmaya bile derman yok artık..
İstemiyorsan bende yanlız gideyim.
İşte meleğim ben her zaman böyleyim.
Bundan gayri yaşamayı neyleyim.!
Kahırla daha ne kadar böyle yaşayacağım.?
Bıktım usandım,hevesim kalmadı artık,
Ayağa kalkmaya bile derman yok artık..
Bu hayat acımasızmış,sevdalar yalan,
Gönüllerse kör olmuş,sadakat talan..!
Garib DURAKI bu zulumden kurtarsan.
Dayanmaya inan kalmadı derman..!
Bıktım suandım,hevesim kalmadı artık.
Ayağa kalkmaya bile derman yok artık
Heves misin?
Kalbimde bir heves misin?
Yoksa daimi misin söylesene?
Geçici bir sevgi misin?
Yoksa kalıcı bir aşk mısın?
Ben dilerdim ki yüzümün ifadesi ol bende
Ya sen ne isterdin?
Söylecek misin? Yoksa hep susacak mısın?
Ya da böyle hiç umursamayacak mısın?
Susuyorsun.. Görmüyorsun.. İşitmiyorsun..
Sana yazılmışları farkedemiyorsun
Ne yapmak gerek şimdi söylesenize ?
HEVES
Heves içimde dinmeyen sarhoşluk,
Nefsin hıçkırığı
Aklıma hücum eden bir çeşit
Yırtıcı kuş,
Ve benliğimi sarsan
Arzın güllesi,
Acizliğimi peşkeş çeken
Adi bir kimlik,
Ebedi ardımda dolanan
Gözlerimden inmeyen
Başıboş serseri,
Gururun ardında gizlenen
Karanlığın sahili,
Ruhun içinden fışkıran
Keskin bir bıçak,
Karanlık gecelerimde
Beynime hücum eden
Matemli yanımın
Küflü kokusunda türemiş
Ölümün hırıltısı.
Zihnimde ki kayıp vücudun
Kötürüm olmuş
Yanından sıçrayan
Sessizliğin avucunda ki
Acı gülüşü,
Fikirlerimi savsaklayan
Işıksız ve bedensiz gaye.
Heves, gözlerimde hayatın
Parlayan ateşli parçası
Benliğimi kemiren
Zaman kurdu
Merhametini çeken
Azaplı misafir
Damladıkça yüreğimde
Cenneti cehennem yapan
Kötülük elçisi
Telafilerde izini kaybettiren
Tesirli çocuk
İdrağıma damlayan zehirli yudum
Çaresizliğimden istifade eden
İlhamlı kuyu.
Dur çekme
Girdabında boğduğun yeter beni,
Semaya açılan ellerimde
Kıymetli yakarışlarımı,
Kokuşmuş derinliğine vurup
Bu yorgun bedenime
Yeni uçurumlar açma.
Hayatın cazibesinde
Kulağıma fısıldayan
Tatlı bir söz olsun
Senden uzakta
Beni meftun eden
İlahi bir seslenişe.
Nevzat TAŞKIRAN
Heves olsaydı
Sessiz bir kafede denk gelmiş misali
Geçici bir heves olup çıksaydı aklımdan
Göz göze geldikten sonra
Hadi kalkıyoruz deseydi’’ biri anlamsızca
Ve bitiverseydi her şey o an
Keşke
Hamza Çiftçi
Hevesti Belki de
Bir hevesti belki de.
Önündeki boşluk olmak istedim.
Kekeme dilime vuran,
Geceydi kelimelerin. Uyandım.
Bir an çözüldü dilim.
Kör bir kadın gibi,
Dokunarak duvarlara, saydım.
Zaman kendini katlıyormuş oysa.
Sen, hastalıklı bir vaktin eşiğinde,
Gizlere yürürken, avuçlarken hüznü
Öyle düşleri boyarken karalara, bağlarken
Geceleri sabahlara, uykunda,
Daha çok konuştum kendimle.
İçimdeki çocukları büyüttüm.
Güneşe bıraktım düşlerimi.
Aldandım belki.
Ama yine de;
Senin kadar kayıtsız duramadım günlere
Rüzgâra karşı daha çok direndim.
Sessizliğin girdabına bırakamadım ruhumu.
Sana benzemek, zorlu bir oyunmuş.
Anladım…
Heves
Dalından yeni kopmuş
Bir beyaz karanfilsin.
Seni çok sevdiğimi
Yıllar yılı bilirsin.
Dilerim rüyalarım
Gün gelir gerçek olur.
Yüreğimde biriken
Üzüntüler kaybolur.
Hayaller gerçekleşir
Muradıma ererim.
Bunca yıldır sevsem de
Yine seni severim.
Mutluluk rüzgarları
Gönlüme doğru essin
Sen bende hiç bitmeyen
Tükenmeyen hevessin.
Unutmak kolay değil
Sen de bilirsin bunu.
Seni sevmekle geçsin
Benim ömrümün sonu.
Mehmet Ali Çıbıklı