İcmâ, İslam hukukunda bir kararın toplumun genel kabul görmüş bir görüşü olduğunu ifade eden bir terimdir. İslam hukukunda hukuki meseleler üzerine uzmanlaşmış olan alimlerin toplandığı meclislere meclis-i icmâ, bu meclislerde alınan ortak kararlara da icmâ denir.
İcmâ, İslam'da önemli bir kaynak olarak kabul edilir ve ittifak anlamına gelir. İcmâ'ya dayalı bir hukuki karar, bir mesele hakkında alimlerin ortak bir görüş bildirdiğini ifade eder ve bu karar, İslam hukukunun temel kaynaklarının yanı sıra dikkate alınır. İcmâ'nın ilgili olduğu konular genellikle İslam hukugu, ahlak, toplumsal meseleler ve kişisel davranışlar gibi İslam yaşamının çeşitli alanlarını kapsar.
Ancak, bir kararın icmâ olması için bazı şartların yerine getirilmesi gerekmektedir. İcmâ, Kur'an ve hadislerin açık hükümlerine aykırı olmamalı, alimler arasında genel bir uzlaşma olmalı ve bu uzlaşma, İslam toplumunda kabul görmelidir.
İcmâ, İslam hukukunun sağlam bir temelini oluşturur ve birlik, dayanışma ve ortak kabulü teşvik eder. Ancak, İcmâ'nın kullanımı sınırlıdır ve sadece belirli bir zamanda ve mekanda geçerlidir. İleri zamanlarda veya farklı bir toplumda, farklı bir icmâ oluşabilir. Bu nedenle, İslam hukuku içinde icmâ, her zaman mutlak ve değişmez bir otorite olarak değerlendirilmez.
Sonuç olarak, İcmâ, İslam hukukunda toplumun genel kabul görmüş bir görüşü olarak kabul edilir ve hukuki meselelerde alimlerin ortak kararıdır. İcmâ, sağlam bir temele sahiptir, ancak sınırlı ve değişken bir otoriteye sahiptir.