Az besin tüketen, çetin ve seçici yemek yiyen evlatlara iştahsız evlat denir. Ailede münhasıran validede önemli telaşlara yol açar. Valideler, evladın kilosunun ve yeme alışkanlıklarının O'nun gelişimini ve ilerideki ömür stilini etkileyebileceği istikametinde tasalara sahipler. Biz evlat tabipleri içinse değerli olan; Ailenin bu bahisteki algısının gerçeği yansıtıp yansıtmadığı ve altta yatan organik bir hastalık olup olmadığıdır. İşin aslında iştahsız evlatların uzunluk ve kiloları yaşıtlarına nazaran daha düşük olabilir. Fakat hayatta kalma güdüleri vücutlarının gereksinimi olan gıdayı kendileri için müsait olan ölçülerde tüketmelerini sağlayacaktır. O'na inancın ... *İştahsızlığın temeli ana karnında başlar. Ananın gebeliği ve sonrasında da emzirme devrinde ananın beslenmesinde konum alan tat ve kokular, gebelikte amnion likidi ile sonrasında da süt yoluyla bebeğe makbul. Bu geçiş bebeğin ek azığa adaptasyonunu belirler.
*Yapılan çalışmalara nazaran; Ana sütü kısa periyodik alan çocuklarda iştahsızlık daha ziyade olur.
*Sindirim sisteminin ehil olgunluğa erişmeden, erken ek azığa başlama besin allerjisi riskini ve iştahsızlığı kolaylaştırır. Bu türlü evlatlar yeni bir azığa güç alışırlar.
*Uzun süren püreli beslenme, katı azığa geç başlama ve aile bireyleri ile sofrada birlikte yemek yemeye geçişin geç olması da iştahsızlığa taban hazırlar.
*Çocuk acıkma belirtisi göstermeden malûm aralıklarla beslenmeye çalışmak da bu süreci tetikler. Münhasıran erken doğan evlatların ana babalarında bu tıp tasalar sık görülür.
*Boğulma, zorlayarak beslenme üzere yemek saatlerinin travmatik sürecide iştahsızlığı tetikleyebilir.
SÜRECİ YÖNETME , TAVIRLAR
Yemeye zorlamak, tehdit,rüşvet hiçbir hengam yeterli bir fikir değildir. Her vakit kaybedersiniz.
Sizin hizmetiniz ona sağlıklı yiyecek seçeneklerini mütenasip hengam ve müsait konumda sunmaktır.
Onun ise ; Neyi, ne kadar yiyeceğine müsaade vermektir.
Şayet sağlıklı seçenekler sunarsanız ; kendileri için gerekli kâfi besini zaten seçerler. Zira hayatta kalma güdüleri muhtaçlığı olan gıdayı en münâsib ölçüde tüketmelerini sağlayacaktır. Bu yüzden onun doğal iştahına güvenmeniz ve yemeğini kendisinin düzenlenmesine müsaade vermeniz çok değerlidir. Onu zorlarsanız vücudun açlık-tokluk sinyallerini tanımasına ve vücuduna değerli olmasına beis olursunuz. Buda ileride obezite ve velev sigara bağımlılığı üzere bağımlılıkların oluşmasını sağlar.
Ne yiyeceği konusunda zorlamaya, kandırmaya ve velev icmal yapıp tehdit etmeye gerek yoktur. Sizin hizmetiniz sağlıklı yiyecekler sunmaktır ! Gece 23:00 'de o istedi diye makarna yapmak değildir !
Kimi evlatlar muayyen yiyeceklere karşı nefret geliştirebilir yada devir hengam görünür yiyecekleri çok arzulayabilir. Bu seçimler fizikî muhtaçlıklarını yansıtır, endişelenmeyi gerektirmez..
Birtakım evlatlar karışık yemeklerden hoşlanmaz o yiyecekleri teker teker daha zevkle nokta. Kimileri yiyeceklerin manzarasından ve kıvamlarından etkilenir. Mesela karabiber serpilmiş yemek kirli gelebilir yada dışkıdan korkan bir çocuksa dışkıya benzettiği hiçbir yemeği yemez. Bazen de kardeşi olan evlatlar bebek maması üzere yemek isteyebilirler.
Bu çeşit mızıldamaları sorun edip çatışma haline getirmezseniz bir vade sonra zaten makbul. Bu süreçte ona yardımcı olmak yemeğin imgesini değiştirip cazip hale getirmek yerinde olur.
Bir çoğumuz iş yada çevre nedenlerle yemek yediğimiz için vücudumuzun açlık, tokluk sinyalini kaybetmişizdir. Üstelik birçok vakit yemeğimizi sıhhatsiz ve hazım sıkıntılarına yol açan besinlerle geçiştiririz. Aslında evlatların vücutlarının besin muhtaçlığını belirleme bağları biz yetişkinlerden daha güzeldir.
Kabul etmek güç olsada arada sırada yemek yiyen 4 yaşındaki evladınız optimum besini alırken, günde 3 öğün yiyen bizler gereksinimimiz olandan daha az yada daha çok besin alıyor olabiliriz.
İŞTAHSIZ EVLADA TAHLIL
1) Ana – Peder (YANİ SEN ) :Neyi ,Ne devir, Nerede vereceğine
Evlat (YANİ O ) :Ne kadar , Neyi yiyeceğine karar vermeli !
2)Yaşına müsait ve küçük ölçülerle başla ! sevmediği yiyeceği zorlama sonratekrar dene!
3)Gürültüsüz sakin ortamda besle!
Mama sandalyesinde ve masaya yakın tut! tv-oyuncak gibidikkatdağıtıcılardan uzak dur !
4)Öğünler arası 3-4 saat (O'nun açlık sinyallerini öğren )
Öğünler arası atıştırmaya müsaade verme!
Öğün arası meyvesuyu-sütü kısıtla , susadığında yalnızca su ver.
5)Yemeğe 15 dakika içinde başla! 30 dakikayı geçme !
6)Yemek saati sefalı olmalı, evlatlar taklitle öğrenirler bu nedenle uygun bir rol model olmak ismine yemekte sefalı devir geçir ! Seni kızgın ve mutsuz görmek onu tesirler.
Pres, ikna, yalvarma, rüşvet, tehdit yok ! Yiyecekle ödüllendirme !Yiyecek dışı mükafatlar olabilir.
Öğünler arası oyun, iştahı açar gelgelelim ağır oyun olmamalı yorgunluk yapar
Bağımsız yemesine müsaade ver ! çevreyi kirletmesine göz yum !
Haddinden fazla yemek seçiyorsa ilgili besini çok az vererek başla ! Evvel sen kendi tabağına koy ve evlat onları yemeye istekli olduğunu görsün ! O'nu zorlamamalı, en az 10 – 15 defa denenmeli, sevdiği yiyeceği az ölçüde karıştırılıp verilmelisin
2-5 yaş arasında ki çocukda büyüme suratı yavaşlar , iştah değişken olabilir.Ancak az ve seçici yesede umumide kendisi için gerekli besini alır. ENDİŞELENME ! SABIRLI OL !
*Yapılan çalışmalara nazaran; Ana sütü kısa periyodik alan çocuklarda iştahsızlık daha ziyade olur.
*Sindirim sisteminin ehil olgunluğa erişmeden, erken ek azığa başlama besin allerjisi riskini ve iştahsızlığı kolaylaştırır. Bu türlü evlatlar yeni bir azığa güç alışırlar.
*Uzun süren püreli beslenme, katı azığa geç başlama ve aile bireyleri ile sofrada birlikte yemek yemeye geçişin geç olması da iştahsızlığa taban hazırlar.
*Çocuk acıkma belirtisi göstermeden malûm aralıklarla beslenmeye çalışmak da bu süreci tetikler. Münhasıran erken doğan evlatların ana babalarında bu tıp tasalar sık görülür.
*Boğulma, zorlayarak beslenme üzere yemek saatlerinin travmatik sürecide iştahsızlığı tetikleyebilir.
SÜRECİ YÖNETME , TAVIRLAR
Yemeye zorlamak, tehdit,rüşvet hiçbir hengam yeterli bir fikir değildir. Her vakit kaybedersiniz.
Sizin hizmetiniz ona sağlıklı yiyecek seçeneklerini mütenasip hengam ve müsait konumda sunmaktır.
Onun ise ; Neyi, ne kadar yiyeceğine müsaade vermektir.
Şayet sağlıklı seçenekler sunarsanız ; kendileri için gerekli kâfi besini zaten seçerler. Zira hayatta kalma güdüleri muhtaçlığı olan gıdayı en münâsib ölçüde tüketmelerini sağlayacaktır. Bu yüzden onun doğal iştahına güvenmeniz ve yemeğini kendisinin düzenlenmesine müsaade vermeniz çok değerlidir. Onu zorlarsanız vücudun açlık-tokluk sinyallerini tanımasına ve vücuduna değerli olmasına beis olursunuz. Buda ileride obezite ve velev sigara bağımlılığı üzere bağımlılıkların oluşmasını sağlar.
Ne yiyeceği konusunda zorlamaya, kandırmaya ve velev icmal yapıp tehdit etmeye gerek yoktur. Sizin hizmetiniz sağlıklı yiyecekler sunmaktır ! Gece 23:00 'de o istedi diye makarna yapmak değildir !
Kimi evlatlar muayyen yiyeceklere karşı nefret geliştirebilir yada devir hengam görünür yiyecekleri çok arzulayabilir. Bu seçimler fizikî muhtaçlıklarını yansıtır, endişelenmeyi gerektirmez..
Birtakım evlatlar karışık yemeklerden hoşlanmaz o yiyecekleri teker teker daha zevkle nokta. Kimileri yiyeceklerin manzarasından ve kıvamlarından etkilenir. Mesela karabiber serpilmiş yemek kirli gelebilir yada dışkıdan korkan bir çocuksa dışkıya benzettiği hiçbir yemeği yemez. Bazen de kardeşi olan evlatlar bebek maması üzere yemek isteyebilirler.
Bu çeşit mızıldamaları sorun edip çatışma haline getirmezseniz bir vade sonra zaten makbul. Bu süreçte ona yardımcı olmak yemeğin imgesini değiştirip cazip hale getirmek yerinde olur.
Bir çoğumuz iş yada çevre nedenlerle yemek yediğimiz için vücudumuzun açlık, tokluk sinyalini kaybetmişizdir. Üstelik birçok vakit yemeğimizi sıhhatsiz ve hazım sıkıntılarına yol açan besinlerle geçiştiririz. Aslında evlatların vücutlarının besin muhtaçlığını belirleme bağları biz yetişkinlerden daha güzeldir.
Kabul etmek güç olsada arada sırada yemek yiyen 4 yaşındaki evladınız optimum besini alırken, günde 3 öğün yiyen bizler gereksinimimiz olandan daha az yada daha çok besin alıyor olabiliriz.
İŞTAHSIZ EVLADA TAHLIL
1) Ana – Peder (YANİ SEN ) :Neyi ,Ne devir, Nerede vereceğine
Evlat (YANİ O ) :Ne kadar , Neyi yiyeceğine karar vermeli !
2)Yaşına müsait ve küçük ölçülerle başla ! sevmediği yiyeceği zorlama sonratekrar dene!
3)Gürültüsüz sakin ortamda besle!
Mama sandalyesinde ve masaya yakın tut! tv-oyuncak gibidikkatdağıtıcılardan uzak dur !
4)Öğünler arası 3-4 saat (O'nun açlık sinyallerini öğren )
Öğünler arası atıştırmaya müsaade verme!
Öğün arası meyvesuyu-sütü kısıtla , susadığında yalnızca su ver.
5)Yemeğe 15 dakika içinde başla! 30 dakikayı geçme !
6)Yemek saati sefalı olmalı, evlatlar taklitle öğrenirler bu nedenle uygun bir rol model olmak ismine yemekte sefalı devir geçir ! Seni kızgın ve mutsuz görmek onu tesirler.
Pres, ikna, yalvarma, rüşvet, tehdit yok ! Yiyecekle ödüllendirme !Yiyecek dışı mükafatlar olabilir.
Öğünler arası oyun, iştahı açar gelgelelim ağır oyun olmamalı yorgunluk yapar
Bağımsız yemesine müsaade ver ! çevreyi kirletmesine göz yum !
Haddinden fazla yemek seçiyorsa ilgili besini çok az vererek başla ! Evvel sen kendi tabağına koy ve evlat onları yemeye istekli olduğunu görsün ! O'nu zorlamamalı, en az 10 – 15 defa denenmeli, sevdiği yiyeceği az ölçüde karıştırılıp verilmelisin
2-5 yaş arasında ki çocukda büyüme suratı yavaşlar , iştah değişken olabilir.Ancak az ve seçici yesede umumide kendisi için gerekli besini alır. ENDİŞELENME ! SABIRLI OL !