İstanbul'un fethinden sonra neden ortodokslar dinlerinde özgür bırakılmıştır kısa bilgi,
Osmanlı Devleti, kuruluşu itibariyle İslamiyeti tüm dünyada yaymayı ve insanları hoşgörü ile birlikte Müslüman yapmayı kendine hedef edinmiş bir devlettir. Devlet Bursa civarında kurulmuşsa da kısa zaman içerisinde sınırlarını genişleterek Balkanlara ulaşmıştır. Osmanlı Devleti ilerleyişini sürdürürken gerilerinde sadece bir engel kalmıştır ki o da Bizans’ın yönettiği Constantinople’dır (Konstantin’in şehri). İstanbul, çok uzun yıllardan beri Hristiyanlığın Ortodoks mezhebine mensup kişilerin yaşadığı bir şehir olmuştur. Bu yüzden Müslümanların İstanbul’u fethedeceği düşüncesi Hristiyan aleminde her zaman tepki görmüş ve Hristiyan devletler sürekli olarak Osmanlı’ya karşı Bizans’a yardım etmişlerdir. Ancak Fatih Sultan Mehmet’in kararlı yürüyüşü sebebiyle Bizans’ın direnişi kırılmış, 29 Mayıs 1453 tarihinde Konstantin’in şehri, artık Osmanlı’nın ve Müslümanların şehri olmuştur.
Fatih Sultan Mehmet, şehre girdikten sonra tamamıyla bir hoşgörü politikası izlemiş, şehirde yaşayan hiç kimsenin hayatına karışılmayacağını söylemiştir. Sultan Mehmet, izlediği bu politikanın ardına aslında bazı hedeflerini saklamıştır. Bu hedeflerden bir tanesi, İslâm dininin hoşgörü dini olduğunu şehirde yaşayan Hristiyanlara da göstermek, bu sayede onları da kendi dinine ısındırmayı hedeflemiştir. Bu hedefin yanı sıra asıl sebep, Ortodoksları kendi safında tutmak istemiştir. Onlara tıpkı kendi vatandaşlarına davrandığı gibi davranmıştır çünkü Ortodoksları Avrupa Hristiyan birliği gibi bir oluşumun olması durumunda bu oluşumun dışında tutmayı hedeflemiştir. Bu politika sayesinde hem İstanbul’daki halklar huzur içinde bir yaşam sürdürmüş, hem de Ortodoksların olası bir Avrupa Hristiyan birliği oluşumuna katılmalarının önüne geçilmiştir.
Osmanlı Devleti, kuruluşu itibariyle İslamiyeti tüm dünyada yaymayı ve insanları hoşgörü ile birlikte Müslüman yapmayı kendine hedef edinmiş bir devlettir. Devlet Bursa civarında kurulmuşsa da kısa zaman içerisinde sınırlarını genişleterek Balkanlara ulaşmıştır. Osmanlı Devleti ilerleyişini sürdürürken gerilerinde sadece bir engel kalmıştır ki o da Bizans’ın yönettiği Constantinople’dır (Konstantin’in şehri). İstanbul, çok uzun yıllardan beri Hristiyanlığın Ortodoks mezhebine mensup kişilerin yaşadığı bir şehir olmuştur. Bu yüzden Müslümanların İstanbul’u fethedeceği düşüncesi Hristiyan aleminde her zaman tepki görmüş ve Hristiyan devletler sürekli olarak Osmanlı’ya karşı Bizans’a yardım etmişlerdir. Ancak Fatih Sultan Mehmet’in kararlı yürüyüşü sebebiyle Bizans’ın direnişi kırılmış, 29 Mayıs 1453 tarihinde Konstantin’in şehri, artık Osmanlı’nın ve Müslümanların şehri olmuştur.
Fatih Sultan Mehmet, şehre girdikten sonra tamamıyla bir hoşgörü politikası izlemiş, şehirde yaşayan hiç kimsenin hayatına karışılmayacağını söylemiştir. Sultan Mehmet, izlediği bu politikanın ardına aslında bazı hedeflerini saklamıştır. Bu hedeflerden bir tanesi, İslâm dininin hoşgörü dini olduğunu şehirde yaşayan Hristiyanlara da göstermek, bu sayede onları da kendi dinine ısındırmayı hedeflemiştir. Bu hedefin yanı sıra asıl sebep, Ortodoksları kendi safında tutmak istemiştir. Onlara tıpkı kendi vatandaşlarına davrandığı gibi davranmıştır çünkü Ortodoksları Avrupa Hristiyan birliği gibi bir oluşumun olması durumunda bu oluşumun dışında tutmayı hedeflemiştir. Bu politika sayesinde hem İstanbul’daki halklar huzur içinde bir yaşam sürdürmüş, hem de Ortodoksların olası bir Avrupa Hristiyan birliği oluşumuna katılmalarının önüne geçilmiştir.