Nene Hatun 1857 1955
Nene Hatun; kadın kahramanların onde gelenlerinden, Turk kadının kahramanlık sembolu olan Nene Hatun, 1857 yılında Erzurum’da doğdu 1877–1878 Osmlanlı–Rus Savaşı sırasında Ruslar, Erzurum’a kadar gelmişlerdi Şehrin savunması sırasında Erzurumluların kadınlı erkekli yaptığı mucadele, tarihin şanlı sayfaları arasındadır Aziziye Tabyasını geri almak icin taş, sopa, kazma, kurekle gırtlak gırtlağa yapılan mucadeleye Nene Hatun da kucuk kızını ve oğlunu evde bırakarak katılmıştı Savaş sırasında yirmi yaşında olan Nene Hatun’un Canakkale Savaşı’nda da oğlu şehit olmuştur 1955 yılındaki Anneler Gununde “anneler annesi secilen Nene Hatun, aynı sene, 98 yaşında vefat etti
Nene Hatun, Rusların, Aziziye Tabyalarına dayandığı sırada tabir yerindeyse ciceği burnunda bir yeni gelindi Erzurum’a bu vahim haber ulaşınca, şehrin kadınlarını topla***** ellerine gecirdikleri kazmalar, baltalar, satırlar ve benzeri gereclerle duşmana karşı hucum ederek, değme erkeğin bile gosteremeyeceği bir kahramanlıkla duşmanı puskurtmuşlerdir Nene Hatun, 1877 Aziziye baskınını uzun seneler sonra şoyle anlatmıştır:
“Muharebe gurultuleri ile uyandık Kocam, baltasını kaptığı gibi dışarı fırladı Biraz sonra donerek: Hatun, Ruslar tabyalara girmiş, sen cocuğa bak, arkamdan gelme Biz Rus’u durdururuz Eğer duşman şehre girerse, siz kendinizi boğun! diyerek gitti Biz, daha on beş gun evvel Pasinler’in Cepelli Koyu’nden kucuk bir cocuğumuzla birlikte koyumuzun Ruslar tarafından istilasına tahammul edemediğimizden dolayı Erzurum’a gelmiştik Butun memleketin boşaldığı, herkesin Rus’u karşılamaya, vatanı kurtarmaya gittiği bugun, ben nasıl evde kalabilirdim Ufak yavrumu Allah’a emanet ederek, evde bulunan satırı aldım ve sel gibi akan kalabalığa karışarak tabyalara doğru koşmaya başladım Mecidiye Tabyaları’nı aşıp, alcağa indiğimiz zaman duşmanın, kulaklarımızı sağır eden tufek ateşleri altında, yaralananlara, olenlere bakmadan ileri atıldık; bazen satırla, bazen taşla vuruyor, onumuze cıkan her Rus’u devirerek tabyalara doğru ilerliyorduk Asker kardeşlerimiz bir taraftan, biz, bir taraftan tabyalara girdik Bu arada tabyanın bir tarafında yaralı olarak kardeşim Hasan’ı gordum Ağla***** uzerine atıldım Kardeşim Hasan,
“Abla ağlama! Anamız bizi bugun icin doğurmuştur, ben de dedem gibi şehidlik mertebesine yukselmeği her zaman istemiştim Rus’u kovduk ya, gayrısına gam yemem dedi ve gozlerini yumdu
Nene Hatun o gun evde bıraktığı oğlu Nazım ve daha sonra doğan uc oğlundan sonuncusu haric diğerlerini Birinci Dunya Harbi’nde şehid vermiştir
Nene Hatun, cok seneler muammer olmuş, 1955 senesine kadar yaşamıştır Erzurum’un Rus mezaliminden kurtuluş merasimlerine iştirak etmiş ve buyuk bir hurmet ve alaka gormuştur
Hakkında bugune kadar pek cok şey soylenip yazılmış olan bu Musluman–Turk kadını, Kuvay–ı Milliye’nin kadın kahramanları icin parlak bir ilham kaynağı olmuştur
Nene Hatun; kadın kahramanların onde gelenlerinden, Turk kadının kahramanlık sembolu olan Nene Hatun, 1857 yılında Erzurum’da doğdu 1877–1878 Osmlanlı–Rus Savaşı sırasında Ruslar, Erzurum’a kadar gelmişlerdi Şehrin savunması sırasında Erzurumluların kadınlı erkekli yaptığı mucadele, tarihin şanlı sayfaları arasındadır Aziziye Tabyasını geri almak icin taş, sopa, kazma, kurekle gırtlak gırtlağa yapılan mucadeleye Nene Hatun da kucuk kızını ve oğlunu evde bırakarak katılmıştı Savaş sırasında yirmi yaşında olan Nene Hatun’un Canakkale Savaşı’nda da oğlu şehit olmuştur 1955 yılındaki Anneler Gununde “anneler annesi secilen Nene Hatun, aynı sene, 98 yaşında vefat etti
Nene Hatun, Rusların, Aziziye Tabyalarına dayandığı sırada tabir yerindeyse ciceği burnunda bir yeni gelindi Erzurum’a bu vahim haber ulaşınca, şehrin kadınlarını topla***** ellerine gecirdikleri kazmalar, baltalar, satırlar ve benzeri gereclerle duşmana karşı hucum ederek, değme erkeğin bile gosteremeyeceği bir kahramanlıkla duşmanı puskurtmuşlerdir Nene Hatun, 1877 Aziziye baskınını uzun seneler sonra şoyle anlatmıştır:
“Muharebe gurultuleri ile uyandık Kocam, baltasını kaptığı gibi dışarı fırladı Biraz sonra donerek: Hatun, Ruslar tabyalara girmiş, sen cocuğa bak, arkamdan gelme Biz Rus’u durdururuz Eğer duşman şehre girerse, siz kendinizi boğun! diyerek gitti Biz, daha on beş gun evvel Pasinler’in Cepelli Koyu’nden kucuk bir cocuğumuzla birlikte koyumuzun Ruslar tarafından istilasına tahammul edemediğimizden dolayı Erzurum’a gelmiştik Butun memleketin boşaldığı, herkesin Rus’u karşılamaya, vatanı kurtarmaya gittiği bugun, ben nasıl evde kalabilirdim Ufak yavrumu Allah’a emanet ederek, evde bulunan satırı aldım ve sel gibi akan kalabalığa karışarak tabyalara doğru koşmaya başladım Mecidiye Tabyaları’nı aşıp, alcağa indiğimiz zaman duşmanın, kulaklarımızı sağır eden tufek ateşleri altında, yaralananlara, olenlere bakmadan ileri atıldık; bazen satırla, bazen taşla vuruyor, onumuze cıkan her Rus’u devirerek tabyalara doğru ilerliyorduk Asker kardeşlerimiz bir taraftan, biz, bir taraftan tabyalara girdik Bu arada tabyanın bir tarafında yaralı olarak kardeşim Hasan’ı gordum Ağla***** uzerine atıldım Kardeşim Hasan,
“Abla ağlama! Anamız bizi bugun icin doğurmuştur, ben de dedem gibi şehidlik mertebesine yukselmeği her zaman istemiştim Rus’u kovduk ya, gayrısına gam yemem dedi ve gozlerini yumdu
Nene Hatun o gun evde bıraktığı oğlu Nazım ve daha sonra doğan uc oğlundan sonuncusu haric diğerlerini Birinci Dunya Harbi’nde şehid vermiştir
Nene Hatun, cok seneler muammer olmuş, 1955 senesine kadar yaşamıştır Erzurum’un Rus mezaliminden kurtuluş merasimlerine iştirak etmiş ve buyuk bir hurmet ve alaka gormuştur
Hakkında bugune kadar pek cok şey soylenip yazılmış olan bu Musluman–Turk kadını, Kuvay–ı Milliye’nin kadın kahramanları icin parlak bir ilham kaynağı olmuştur