Ağladım ruhumun huzurunu kaybettiği o İsli kentin soğuk sokaklarında
Kırılgan baharlardaymışım gibi üşüyen ellerimi soktum cebime
Ve sevgimi bir koyun gibi güden o sancılı bakışı ile içimi delen
Acı çobanının yanında buldum
Duruldum
beni vurdu vuruldum bir ceylan gibi düşerken çimenlerin hüznü ile buluştum
Köstek saati ile geçmişe zincirlerken umutlarımı saatler kırılgandı yarına
Hıçkırıklarımı saydım sabahlara dek tam gidişinin saatine denk geldi durdum
Durmalıydım yarın gene en başından ağlamalıydım ve bir hıçkırık daha eklemeliydim
Yarına
Bir eflatun dan uçurtma gibi süzülmeliydim engin göklerde
Ve binlerce kişinin geçtiği o yoldan geçmeliydim sitemsizce
Azgın nehirlerde balık olmalıydım yolumu kendim bulmalıydım
Olmalıydım da
Oturmalıydım bir köşede ve susmayı öğrenirken adımlarımın o tıpırtısını duymalıydım
kalbimdeki ki o sesi duysaydın nasılda öksüzdü nasılda yalnızdı
Açmayı beklerken nasılda solmuştu
Solarken nasılda razı olmuşluğun ilmiğini geçirmişti boynuna
Hakkın yoktu
Yoktu hakkım
Gibi ve gibilerin içinde yolumu alırken sakın çıkma karşıma
Karşında göreceğin ben değilim
Nasıl denizsiz İstanbul olmazsa
Nasıl aysız gece
Nasıl yağmursuz huzur olmazsa
Sensizde ben olmazdım kendi halime yürürken sakın çıkma karşıma
Takılırsa ayaklarım yine düşürsem yere sakın uzatma elini
Her uzattığında acı doluydu avuçların
Acıya tokum yokluğuna aç olduğum gibi…
Kırılgan baharlardaymışım gibi üşüyen ellerimi soktum cebime
Ve sevgimi bir koyun gibi güden o sancılı bakışı ile içimi delen
Acı çobanının yanında buldum
Duruldum
beni vurdu vuruldum bir ceylan gibi düşerken çimenlerin hüznü ile buluştum
Köstek saati ile geçmişe zincirlerken umutlarımı saatler kırılgandı yarına
Hıçkırıklarımı saydım sabahlara dek tam gidişinin saatine denk geldi durdum
Durmalıydım yarın gene en başından ağlamalıydım ve bir hıçkırık daha eklemeliydim
Yarına
Bir eflatun dan uçurtma gibi süzülmeliydim engin göklerde
Ve binlerce kişinin geçtiği o yoldan geçmeliydim sitemsizce
Azgın nehirlerde balık olmalıydım yolumu kendim bulmalıydım
Olmalıydım da
Oturmalıydım bir köşede ve susmayı öğrenirken adımlarımın o tıpırtısını duymalıydım
kalbimdeki ki o sesi duysaydın nasılda öksüzdü nasılda yalnızdı
Açmayı beklerken nasılda solmuştu
Solarken nasılda razı olmuşluğun ilmiğini geçirmişti boynuna
Hakkın yoktu
Yoktu hakkım
Gibi ve gibilerin içinde yolumu alırken sakın çıkma karşıma
Karşında göreceğin ben değilim
Nasıl denizsiz İstanbul olmazsa
Nasıl aysız gece
Nasıl yağmursuz huzur olmazsa
Sensizde ben olmazdım kendi halime yürürken sakın çıkma karşıma
Takılırsa ayaklarım yine düşürsem yere sakın uzatma elini
Her uzattığında acı doluydu avuçların
Acıya tokum yokluğuna aç olduğum gibi…