Kanser Haftası İle İlgili Şiirler
Kanser Haftasıyla İlgili Şiirler
KANSERLE SAVAŞ HAFTASI İLE İLGİLİ ŞİİRLER
BEN KANSERMİŞİM ANNE
Şimdi bir hastane odasındayım anne,
Yapayalnız! tek başına, kimsesiz…
Kahkaha seslerim beni terk ettiler anne,
Şimdi hıçkırık, kuru öksürük, sessiz ağlama sesleriyle dost oldum.
Geçenlerde tesadüfen aynaya baktım da!
O şen,şakrak hallerimden eser kalmamış.
Göz yaşlarım bile kurudu, şimdi kan ağlıyorum anne,
Hani kestirmeye kıyamadığın, belik belik örüp okşadığın saçlarım vardı ya,
Onlar bile bir bir döküldüler, beni terk eylediler anne!
Güzel sesli, balık etli kızım diye severdin ya beni,
Kurudum!
Solmuş, yıkılmış, terkedilmiş, sessiz bir viraneyim.
Vücudum mor benekler ve şişliklerle doldu anne!
Yediğim o lezzetli aşure ve sarmaların yerini,
Genzimi yakan acı ilaç tatları aldı anne!
Sere serpe uyumama kızardın ya,
Şimdi kedi yavrusu kadar büklüm büklümün,
Ağrıdan uyuyamıyorum anne!
Küçüldükçe küçüldüm, küçüldükçe küçüldüm,
Hala inanamıyorum anne!
Büyüdükçe olgunlaşırsın demiştin ya!
Ben birden olgunlaştım anne,
İnan inan anne, ben olgunlaştım,
Genç yaşta yaşlanmanın hüznü ile yoğruldum.
Yaşam artık bana gülümsemiyor anne,
Ben ona gülümsüyorum beni bırakma diye,
O tek tek tüm umut ışıklarımı söndürüyor anne.
İçim çok kötü oluyor,
Gözlerim seni hatırladıkça nemleniyor anne,
Tüm amaçlarımı maziye attım,
Dost bildiklerimi benden önce gömdüm toprağa,
Tek korkum; ya beni senin yanına gömmezlerse?
Sende kanserden ölmüştün ya!
Dünyam yıkılmıştı, yaşam bağlarım kopmuştu.
Şimdi bende kansermişim anne!
Var ama yok gibi bir şeyim, yaşayan ölü gibiyim.
Hala inanamıyorum anne!
Ben kansermişim anne!
Artık bedenime söz geçiremiyorum,
Beynim bana isyan ediyor anne.
Dizlerimin bağı çözüldü, yürüyemiyorum,
İnsanların acıyarak bakışlarında her gün binlerce kez ölüyorum anne,
Ben beni kaybettim, kaybettim anne!
O eski beni arıyorum, arıyorum,
YOK! YOK! YOK!
Yataklara bağımlı kaldım anne.
Her şey önemini yitirdi,
Tüm ışıkları söndürün, güneşin yüzüne kalın perdeler çekin,
Gülen yüzler görmek istemiyorum!
Yaşamak bittimi benim için anne,
Yine içim dışıma çıkıyor,
Kan kusuyorum!
Kan kusuyorum!
Bilirsin ya anne, beni kan tutardı!
Artık aşina oldum kan ve kokusuna,
Yine yine bir tuhaf oluyorum anne,
Ellerim seni arıyor,
Bu zor günlerimde yanımda mısın?
Ne olurdu anne son kez başımı dizlerine koyup uyusaydım!
Ah anne Ah!
Ama kanser aldı seni benden,
Beni de benden alacak yakında anne,
Hala inanamıyorum!
Hala İnanamıyorum!
Ben kansermişim anne!
Gülbahtiyar Doğaner
DOKTOR KANSER DEDİ
Özge uzatacaktı gece kokulu saçlarını,
Annesi tarayacaktı gecenin kokusunu;
Kendi gül kokusuna bulayacaktı.
Doktor kanser dedi;
Geceyi topladılar güllerden,
Gül kokusu soldu...
Özge bilmiyordu acının bu kadar acı olduğunu,
Nerden bilsin daha umutlara boyanmış bir çocuktu o,
Ölemeyecek kadar,acı çekemeyecek kadar çocuktu; masumdu...
Azrailin elleri sarılmıştı gırtlağına,
Ama içindeki sevgiyi,umudu öldüremiyordu işte...
Annesi her saniye nefesini yokluyordu
Yaşıyor mu diye elleri titreyerek,
Doktor kanser dedi;
Özge yavaş yavaş geceye karıştı, saçları gibi
Annesi yavaş yavaş soldu, Özge'si gibi
Ve artık hayat yoktu, Özge'min olmadığı gibi....
Nazlı Gizem Çağlayan
DOKTORLAR YAZMIYOR BU HASTALIĞIN REÇETESİNİ
Doktorlar yazmıyor bu hastalığın reçetesini
yazılması kolay deselerde doktorlar yaz mıyor
adım adım bekleyen bu serkeştliği
nemli göz telaşını
bir yolcu gibi tünüyor gönül vagonlarına
sireni acı acı öterek kalkıyor tren
sonun başlangıcı edasıyla
hastalık yavaş yavaş başlıyor istilaya
hücrelerime mikrobik bir anlayış saldırıyor
dur demek ne mümkün
koş siperlere sığın
demek ne mümkün
ne mümkün
doktorlar yazmıyor reçeteni sevda.
Ali İsar Turan
KANSER
Temiz hava bol gıda
Bize hayat bağışlar
Erken teşhis her zaman
Kanseri uzak tutar.
Çağımız bilim çağı
Onu da yenecektir, Hastalanan organı
Hep iyi edecektir.
Bilime inanmalı
Korkuyu atmalıyız
Her kanser haftasında
Bunu anlatmalıyız
Sait KIRKGÖZLÜ
KANSER
hergün mutlu işe gelip giderken
meme de kitleyı farketti erken
muayene cihaz biopsi derken
çekilenler meğer acı değilmiş
tanı kondu eşim meme kanseri
başlamıştı hıçkırığın konseri
düşündük acaba kimin eseri
baktık ki kimsenin suçu degılmıs
çapı iki santim aşaması üç
göğsün gitmesıne katlanmak çok güç
kitle mi meme mi doktor dedi seç
ağlamak bunun ilacı değilmiş
tıp gelişmiş doktor doktor dolaştık
bilgiler edindik çok şeyler aştık
küçük amelıyata sevindik şaştık
korktuğumuz kadar öcü değilmiş
kemoterapiler sonra başladı
iğneler bedeni fena haşladı
gören duyan esenlikler düşledi
üzülen tek ana bacı değilmiş
kemoterapi arası sürdü üç hafta
toz tuttu tabaklar mutfakta rafta
çok dağıldı her biri bir tarafta
eşyalar o kadar cici değilmiş
kucağında bebek güzel kokulu
öğrencimin etkilendi okulu
kolda iğne başta peruk takılı
yok olan sadece saçı değilmiş
sonbahar bitmiştı ortası kışın
tahlil çizim derken başladı ışın
görenler söyledı çok zordur işin
sanmayın yürek yakıcı değilmiş
ışın seansları iki ay sürdü
sonrasında yüzler sevinci gördü
iki kemo kaldı bitmişti dördü
katlanmak ınsanın gücü değilmiş
hormon tedavisi sırada daha
acılar sızılar kalkmıştı şaha
zaman zaman sitem ettik allaha
anladık ölümün ucu değilmiş
bal nar ısırgan gene yenilsin
bunlarla da iyileşeceğim denilsin
ama mutlak doktorlara gidilsin
buna çare hoca hacı değilmiş
en zor yanı başa gelen ayrılık
dökülsede saçlar değişmez kılık
uğraşın umudun sonu hep sağlık
kadere saymak baş tacı değilmiş
sevgılı bayanlar hiç utanmayın
yalnız yaşlılarda çıkar sanmayın
uzman hariç başka söze kanmayın
zahmetleri pek sıkıcı değilmiş
geç kalınca virus kalkar atağa
tez götürür düşürürse yatağa
matem iner hüzün çöker otağa
hiçbir şey sağlıktan feci değilmiş
KANSER
Ben ne yavşak ne bitlerle savaştım
Bir tek seni yenemedim, nedense
Ben ne çakal ne itlerle savaştım
Bir tek seni yenemedim, nedense
Beni dertten derde salıp götürdün
Gençliğimi erken çalıp götürdün
Anamı babamı alıp götürdün
Bir tek seni yenemedim, nedense
Tuttuğumu meydanlarda savurdum
Çoklarını parmağımda çevirdim
Nice pehlivanı yendim devirdim
Bir tek seni yenemedim, nedense
ALİ der; ne yazık bu dünya darmış
Bedenimi kanser virüsü sarmış
Ne güçlü kuvvetli bileğin varmış
Bir tek seni yenemedim, nedense.
Ali Dilki
KANSER
(Bir arkadaşın isteği üzerine kaleme alınmıştır)
Doktorlar kansersin demişti
Duymadım, yoksa işime mi gelmedi.
Neden ben....? niye....ben
Ben iyi bir insanım
Karıncayı incitmem
Bu ceza neden..?
Düşünüyorum, düşünüyorum
Kabullenmek zordu
Zor olan çocuklarımdı
Yalnız çaresiz bırakamazdım
Allahıma yalvardım
Ne olur Allahım
En sevdiğim yerimi alma
Kara bahtımla ilgisi yok
Bir darbede sen vurma
Dökülen gözyaşlarım
Sevenlerin yüreğine oturdu
Çocuklarım per perişan
Acıları gözlerinden okundu
Tutamıyorum gök mü delindi ne
Belki bir anda yıkıldım sandım
Bahane gezermişim tıkandım kaldım
Ölüm sonuç olsun diye de çok yalvardım
Zaman su gibi aktı
Geçti o zorlu günler
Yine sevenlerim elimdeydiler
Zalim bir hastalık mış
Neyseki çaresi varmış
Mevlüde Demir
Kanser Haftasıyla İlgili Şiirler
KANSERLE SAVAŞ HAFTASI İLE İLGİLİ ŞİİRLER
BEN KANSERMİŞİM ANNE
Şimdi bir hastane odasındayım anne,
Yapayalnız! tek başına, kimsesiz…
Kahkaha seslerim beni terk ettiler anne,
Şimdi hıçkırık, kuru öksürük, sessiz ağlama sesleriyle dost oldum.
Geçenlerde tesadüfen aynaya baktım da!
O şen,şakrak hallerimden eser kalmamış.
Göz yaşlarım bile kurudu, şimdi kan ağlıyorum anne,
Hani kestirmeye kıyamadığın, belik belik örüp okşadığın saçlarım vardı ya,
Onlar bile bir bir döküldüler, beni terk eylediler anne!
Güzel sesli, balık etli kızım diye severdin ya beni,
Kurudum!
Solmuş, yıkılmış, terkedilmiş, sessiz bir viraneyim.
Vücudum mor benekler ve şişliklerle doldu anne!
Yediğim o lezzetli aşure ve sarmaların yerini,
Genzimi yakan acı ilaç tatları aldı anne!
Sere serpe uyumama kızardın ya,
Şimdi kedi yavrusu kadar büklüm büklümün,
Ağrıdan uyuyamıyorum anne!
Küçüldükçe küçüldüm, küçüldükçe küçüldüm,
Hala inanamıyorum anne!
Büyüdükçe olgunlaşırsın demiştin ya!
Ben birden olgunlaştım anne,
İnan inan anne, ben olgunlaştım,
Genç yaşta yaşlanmanın hüznü ile yoğruldum.
Yaşam artık bana gülümsemiyor anne,
Ben ona gülümsüyorum beni bırakma diye,
O tek tek tüm umut ışıklarımı söndürüyor anne.
İçim çok kötü oluyor,
Gözlerim seni hatırladıkça nemleniyor anne,
Tüm amaçlarımı maziye attım,
Dost bildiklerimi benden önce gömdüm toprağa,
Tek korkum; ya beni senin yanına gömmezlerse?
Sende kanserden ölmüştün ya!
Dünyam yıkılmıştı, yaşam bağlarım kopmuştu.
Şimdi bende kansermişim anne!
Var ama yok gibi bir şeyim, yaşayan ölü gibiyim.
Hala inanamıyorum anne!
Ben kansermişim anne!
Artık bedenime söz geçiremiyorum,
Beynim bana isyan ediyor anne.
Dizlerimin bağı çözüldü, yürüyemiyorum,
İnsanların acıyarak bakışlarında her gün binlerce kez ölüyorum anne,
Ben beni kaybettim, kaybettim anne!
O eski beni arıyorum, arıyorum,
YOK! YOK! YOK!
Yataklara bağımlı kaldım anne.
Her şey önemini yitirdi,
Tüm ışıkları söndürün, güneşin yüzüne kalın perdeler çekin,
Gülen yüzler görmek istemiyorum!
Yaşamak bittimi benim için anne,
Yine içim dışıma çıkıyor,
Kan kusuyorum!
Kan kusuyorum!
Bilirsin ya anne, beni kan tutardı!
Artık aşina oldum kan ve kokusuna,
Yine yine bir tuhaf oluyorum anne,
Ellerim seni arıyor,
Bu zor günlerimde yanımda mısın?
Ne olurdu anne son kez başımı dizlerine koyup uyusaydım!
Ah anne Ah!
Ama kanser aldı seni benden,
Beni de benden alacak yakında anne,
Hala inanamıyorum!
Hala İnanamıyorum!
Ben kansermişim anne!
Gülbahtiyar Doğaner
DOKTOR KANSER DEDİ
Özge uzatacaktı gece kokulu saçlarını,
Annesi tarayacaktı gecenin kokusunu;
Kendi gül kokusuna bulayacaktı.
Doktor kanser dedi;
Geceyi topladılar güllerden,
Gül kokusu soldu...
Özge bilmiyordu acının bu kadar acı olduğunu,
Nerden bilsin daha umutlara boyanmış bir çocuktu o,
Ölemeyecek kadar,acı çekemeyecek kadar çocuktu; masumdu...
Azrailin elleri sarılmıştı gırtlağına,
Ama içindeki sevgiyi,umudu öldüremiyordu işte...
Annesi her saniye nefesini yokluyordu
Yaşıyor mu diye elleri titreyerek,
Doktor kanser dedi;
Özge yavaş yavaş geceye karıştı, saçları gibi
Annesi yavaş yavaş soldu, Özge'si gibi
Ve artık hayat yoktu, Özge'min olmadığı gibi....
Nazlı Gizem Çağlayan
DOKTORLAR YAZMIYOR BU HASTALIĞIN REÇETESİNİ
Doktorlar yazmıyor bu hastalığın reçetesini
yazılması kolay deselerde doktorlar yaz mıyor
adım adım bekleyen bu serkeştliği
nemli göz telaşını
bir yolcu gibi tünüyor gönül vagonlarına
sireni acı acı öterek kalkıyor tren
sonun başlangıcı edasıyla
hastalık yavaş yavaş başlıyor istilaya
hücrelerime mikrobik bir anlayış saldırıyor
dur demek ne mümkün
koş siperlere sığın
demek ne mümkün
ne mümkün
doktorlar yazmıyor reçeteni sevda.
Ali İsar Turan
KANSER
Temiz hava bol gıda
Bize hayat bağışlar
Erken teşhis her zaman
Kanseri uzak tutar.
Çağımız bilim çağı
Onu da yenecektir, Hastalanan organı
Hep iyi edecektir.
Bilime inanmalı
Korkuyu atmalıyız
Her kanser haftasında
Bunu anlatmalıyız
Sait KIRKGÖZLÜ
KANSER
hergün mutlu işe gelip giderken
meme de kitleyı farketti erken
muayene cihaz biopsi derken
çekilenler meğer acı değilmiş
tanı kondu eşim meme kanseri
başlamıştı hıçkırığın konseri
düşündük acaba kimin eseri
baktık ki kimsenin suçu degılmıs
çapı iki santim aşaması üç
göğsün gitmesıne katlanmak çok güç
kitle mi meme mi doktor dedi seç
ağlamak bunun ilacı değilmiş
tıp gelişmiş doktor doktor dolaştık
bilgiler edindik çok şeyler aştık
küçük amelıyata sevindik şaştık
korktuğumuz kadar öcü değilmiş
kemoterapiler sonra başladı
iğneler bedeni fena haşladı
gören duyan esenlikler düşledi
üzülen tek ana bacı değilmiş
kemoterapi arası sürdü üç hafta
toz tuttu tabaklar mutfakta rafta
çok dağıldı her biri bir tarafta
eşyalar o kadar cici değilmiş
kucağında bebek güzel kokulu
öğrencimin etkilendi okulu
kolda iğne başta peruk takılı
yok olan sadece saçı değilmiş
sonbahar bitmiştı ortası kışın
tahlil çizim derken başladı ışın
görenler söyledı çok zordur işin
sanmayın yürek yakıcı değilmiş
ışın seansları iki ay sürdü
sonrasında yüzler sevinci gördü
iki kemo kaldı bitmişti dördü
katlanmak ınsanın gücü değilmiş
hormon tedavisi sırada daha
acılar sızılar kalkmıştı şaha
zaman zaman sitem ettik allaha
anladık ölümün ucu değilmiş
bal nar ısırgan gene yenilsin
bunlarla da iyileşeceğim denilsin
ama mutlak doktorlara gidilsin
buna çare hoca hacı değilmiş
en zor yanı başa gelen ayrılık
dökülsede saçlar değişmez kılık
uğraşın umudun sonu hep sağlık
kadere saymak baş tacı değilmiş
sevgılı bayanlar hiç utanmayın
yalnız yaşlılarda çıkar sanmayın
uzman hariç başka söze kanmayın
zahmetleri pek sıkıcı değilmiş
geç kalınca virus kalkar atağa
tez götürür düşürürse yatağa
matem iner hüzün çöker otağa
hiçbir şey sağlıktan feci değilmiş
KANSER
Ben ne yavşak ne bitlerle savaştım
Bir tek seni yenemedim, nedense
Ben ne çakal ne itlerle savaştım
Bir tek seni yenemedim, nedense
Beni dertten derde salıp götürdün
Gençliğimi erken çalıp götürdün
Anamı babamı alıp götürdün
Bir tek seni yenemedim, nedense
Tuttuğumu meydanlarda savurdum
Çoklarını parmağımda çevirdim
Nice pehlivanı yendim devirdim
Bir tek seni yenemedim, nedense
ALİ der; ne yazık bu dünya darmış
Bedenimi kanser virüsü sarmış
Ne güçlü kuvvetli bileğin varmış
Bir tek seni yenemedim, nedense.
Ali Dilki
KANSER
(Bir arkadaşın isteği üzerine kaleme alınmıştır)
Doktorlar kansersin demişti
Duymadım, yoksa işime mi gelmedi.
Neden ben....? niye....ben
Ben iyi bir insanım
Karıncayı incitmem
Bu ceza neden..?
Düşünüyorum, düşünüyorum
Kabullenmek zordu
Zor olan çocuklarımdı
Yalnız çaresiz bırakamazdım
Allahıma yalvardım
Ne olur Allahım
En sevdiğim yerimi alma
Kara bahtımla ilgisi yok
Bir darbede sen vurma
Dökülen gözyaşlarım
Sevenlerin yüreğine oturdu
Çocuklarım per perişan
Acıları gözlerinden okundu
Tutamıyorum gök mü delindi ne
Belki bir anda yıkıldım sandım
Bahane gezermişim tıkandım kaldım
Ölüm sonuç olsun diye de çok yalvardım
Zaman su gibi aktı
Geçti o zorlu günler
Yine sevenlerim elimdeydiler
Zalim bir hastalık mış
Neyseki çaresi varmış
Mevlüde Demir