Kemik kütlesinin azalmasıyla kemiklerin kırılmaya hassas bir duruma gelmesi başta menopoz sonrası hatunlar olmak üzere umumide yaşlı bireylerde görülen en değerli sıhhat problemlerinden biridir. Yaşın ilerlemesine bağlı olarak ortaya çıkan illetler arasında %16,3 orantısı ile kemik ve eklem illetleri değerli yan tutmaktadır.
Osteoporoz oluşunda büyük ölçüde genetik faktörler tesirlidir lakin fizikî aktivite ve diyet üzere dış faktörlerin rolü de vardır. Çocukluktan itibaren düşük kalsiyumlu diyet ile beslenme ve D vit eksikliğinde osteoporoz riski çoktur.
Illetin görülme sıklığı ve getirdiği mali yükün fazlalığı husus ile ilgili olarak halkın bilinçlendirilmesini gerektirmekte, buna bağlı olarak mütehassıslar ve araştırıcılara belli başlı sorumluluklar yüklemektedir.
Kemik kaybı kolay bir rahatsızlık değildir. Kaybedilen kemiği tekrar alanına koymak hayli sıkıntı, uzun vakit alan ve pahalı bir vakadır. Dolayısı ile osteoporozu önlemek tedavi etmekten daha değerlidir.
Osteoporoz, "düşük kemik kütlesi ve kemik dokusunda gelişen mikro yapısal bozukluklara bağlı olarak kemik dayanıklılığında azalma ve sonuçta kırık riskinin artması ile seyreden sistemik bir iskelet hastalığı" olarak tanımlanır. 50 yaş üzerindeki bayanların %40'ında ve erkeklerin %13'ünde osteoporoza bağlı kalça, vertebra yahut el bileği kırıklarından biri görülmektedir. Devletimizde yıllık kırık sıklığının bilinmemesine karşın ABD'de yılda 1.300.000 bireyde görüldüğü bildirilmektedir. Gelişmiş memleketlerde kalça kırığı geçiren yaşlı hastaların %20-30'u birinci yıl içinde kaybedilmektedir. Vertebra kırıklarının da beklenen ömür müddetini kısalttığı bilinmektedir. Illetin ilerlemesi yavaş ve sinsi olup çoklukla uyarıcı şikayet ve belirtilere yol açmaz. Çoğunlukla marazın birinci belirtisi bir kırık olmakta ve hasta ölmese bile eski sağlıklı haline dönmesi tüm işlevlerini kazanabilmesi mümkün olmamaktadır. Kırıklar ömür kalitesini olumsuz etkilemekte, meydana gelen işlev kaybı ve sakatlıklar topluluğa ek bir maliyet getirmektedir. Bütün yaş kümelerinde iskelet sisteminin sıhhati açısından kalsiyum ve D vitamini almanın yararı ve sağlıklı beslenmenin ehemmiyeti sayısız çalışma ile gösterilmiştir.
Buna karşın gelişmiş devletlerde dahi kalsiyum alımının önerilen ölçülerden düşük kaldığı bilinmektedir. Bunun yanı sıra çocukluk ve adolesan devrindeki kalsiyum ve D vitamininden güçlü beslenme ve egzersiz, doruk kemik kütlesinin kazanılmasında çok değerli bir bölgeye sahiptir. Haydi evlatlar, gençler fastfood dediğimiz yağdan, sodyumdan güçlü posadan gayrikâfi beslenme mahalline zerzevat, meyva, süt öbeği, kurubaklagil ve yağlı tohumlardan varlıklı beslenerek, hareketli olarak gelecek yıllardaki sıhhatimize yatırım yapalım.
Osteoporoz oluşunda büyük ölçüde genetik faktörler tesirlidir lakin fizikî aktivite ve diyet üzere dış faktörlerin rolü de vardır. Çocukluktan itibaren düşük kalsiyumlu diyet ile beslenme ve D vit eksikliğinde osteoporoz riski çoktur.
Illetin görülme sıklığı ve getirdiği mali yükün fazlalığı husus ile ilgili olarak halkın bilinçlendirilmesini gerektirmekte, buna bağlı olarak mütehassıslar ve araştırıcılara belli başlı sorumluluklar yüklemektedir.
Kemik kaybı kolay bir rahatsızlık değildir. Kaybedilen kemiği tekrar alanına koymak hayli sıkıntı, uzun vakit alan ve pahalı bir vakadır. Dolayısı ile osteoporozu önlemek tedavi etmekten daha değerlidir.
Osteoporoz, "düşük kemik kütlesi ve kemik dokusunda gelişen mikro yapısal bozukluklara bağlı olarak kemik dayanıklılığında azalma ve sonuçta kırık riskinin artması ile seyreden sistemik bir iskelet hastalığı" olarak tanımlanır. 50 yaş üzerindeki bayanların %40'ında ve erkeklerin %13'ünde osteoporoza bağlı kalça, vertebra yahut el bileği kırıklarından biri görülmektedir. Devletimizde yıllık kırık sıklığının bilinmemesine karşın ABD'de yılda 1.300.000 bireyde görüldüğü bildirilmektedir. Gelişmiş memleketlerde kalça kırığı geçiren yaşlı hastaların %20-30'u birinci yıl içinde kaybedilmektedir. Vertebra kırıklarının da beklenen ömür müddetini kısalttığı bilinmektedir. Illetin ilerlemesi yavaş ve sinsi olup çoklukla uyarıcı şikayet ve belirtilere yol açmaz. Çoğunlukla marazın birinci belirtisi bir kırık olmakta ve hasta ölmese bile eski sağlıklı haline dönmesi tüm işlevlerini kazanabilmesi mümkün olmamaktadır. Kırıklar ömür kalitesini olumsuz etkilemekte, meydana gelen işlev kaybı ve sakatlıklar topluluğa ek bir maliyet getirmektedir. Bütün yaş kümelerinde iskelet sisteminin sıhhati açısından kalsiyum ve D vitamini almanın yararı ve sağlıklı beslenmenin ehemmiyeti sayısız çalışma ile gösterilmiştir.
Buna karşın gelişmiş devletlerde dahi kalsiyum alımının önerilen ölçülerden düşük kaldığı bilinmektedir. Bunun yanı sıra çocukluk ve adolesan devrindeki kalsiyum ve D vitamininden güçlü beslenme ve egzersiz, doruk kemik kütlesinin kazanılmasında çok değerli bir bölgeye sahiptir. Haydi evlatlar, gençler fastfood dediğimiz yağdan, sodyumdan güçlü posadan gayrikâfi beslenme mahalline zerzevat, meyva, süt öbeği, kurubaklagil ve yağlı tohumlardan varlıklı beslenerek, hareketli olarak gelecek yıllardaki sıhhatimize yatırım yapalım.