Kendine Acıma Şiirleri
Kendine Acımayla İlgili ŞiirlerAcıyorum kendime şimdi
İnsanı insan yapan düşünmesi…
İnsanı hayvandan ayıran gülmesi…
Gülmeyi yasak edenler miydi hayvan severdi?
Neden ayırım yapar hayvan severler derneği?
Eğer düşünebilseydi sırtındaki çelik yeleği
Düşünebilseydi başındaki o bareti
Elindeki copu kafasında hisseder
Silahındaki kursun kalbini delerdi…
Düşünebilseydi verilen emirleri
Bunlar benim ölüm fermanım derdi…
Onlara gülmeyi öğretemedim ki
Acıyorum kendime şimdi…
Mehmet Halil
Acıyorum Kendime
Dile getiremediğim duygularım var
Kendime bile söyleyemediğim korkularım
Savurmuşum kelimeleri düşüncesizce
Savurmuşum bana döneceğini bile bile.
Neler gördün bilmiyorum
Ne duygular tattın duymak bile istemiyorum
Kendime acıyorum
Sana mahkumum anlatamıyorum.
Biliyormusun en çok neye yanıyorum?
Başkasını sevdinya
Düşündükçe kanıyorum.
Çok bencilim
Seni birtürlü unutamıyorum
Başkasına bıraktımya seni
En çokda kendime kızıyorum
Sonu böyle olmam
Acıyorum
Ne güzeldi yaşadıklarımız,
Kor ateşiyle başlamıştı aşkımız,
Gelişti büyüdü, koskoca oluverdi,
Birbirimize olan sevgimiz.
Olgunlaştı, yeşerdi,
Hatırlar mısın verdiğim Gülleri,
Aldığında, beni çekercesine koklamanı,
Unutulmayacak öpücüğünü.
Hala dudak izlerin var,
Ne oldu bize sevgilim,
Döktüğün bir kova su söndürdü,
Yok etti, kor aleviyle başlayan aşkımızı.
Sorguluyorum kendimce,
Hadi bırak aşkımızı, dost kalalım,
Arkadaşça devam etsin,
Onu da yapmıyorsun, üzülüyorum,
Geride bıraktığın harap kalp.
Sana değil, kendime acıyorum.
Sami Arlan…
Evet Bazen Acıyorum Kendime
Evet bazen acıyorum kendime. Yaslanıp yürüdüğüm
doğrularımla, yanlış omuzlara baş koymuşum meğer.
Ben verdikçe isteyen ve hep “fedakarlık gerek” diye
sineye çektiğim insanlarla kesişti yollarım. Hani
yüreğimde taşıdıklarım ağır gelmedi de bana,
yorulduğumda umutlarımı tazeleyecek bir yüreği karşımda bulamadığımda tükendim.
Evet bazen acıyorum kendime, ruhumdaki bu kanayan yaraları
dindiremiyorum ve aynaya bakınca, yüzümdeki
DEĞDİ Mİ diyen o acı tebessümü bir türlü içime
sindiremiyorum.
Kendime Acıyorum
Hiç birşeyden haberin yok
Anlamazsın anlatsam da...
Bilmezsin,bilemezsin
Başıma gelenleri.
Bu hayat...
Öylesine yıldırdı ki beni
Yorgunum...Bezginim
İnsanların vefasızlığını yüreğimde,
Yılların acısını alnımda ki çizgiler de taşıyorum
Şu an sanma ki ağlıyorum...
Gözlerimden akan yaş değil inan
Yıkılan hayallerimin,
Umutlarımın simgesi.
Başıma gelecekler hakkında
Elim kolum bağlı,öylesine çaresizim ki
Sadece kendi kendime
Acıyorum....
Kendine Acımayla İlgili ŞiirlerAcıyorum kendime şimdi
İnsanı insan yapan düşünmesi…
İnsanı hayvandan ayıran gülmesi…
Gülmeyi yasak edenler miydi hayvan severdi?
Neden ayırım yapar hayvan severler derneği?
Eğer düşünebilseydi sırtındaki çelik yeleği
Düşünebilseydi başındaki o bareti
Elindeki copu kafasında hisseder
Silahındaki kursun kalbini delerdi…
Düşünebilseydi verilen emirleri
Bunlar benim ölüm fermanım derdi…
Onlara gülmeyi öğretemedim ki
Acıyorum kendime şimdi…
Mehmet Halil
Acıyorum Kendime
Dile getiremediğim duygularım var
Kendime bile söyleyemediğim korkularım
Savurmuşum kelimeleri düşüncesizce
Savurmuşum bana döneceğini bile bile.
Neler gördün bilmiyorum
Ne duygular tattın duymak bile istemiyorum
Kendime acıyorum
Sana mahkumum anlatamıyorum.
Biliyormusun en çok neye yanıyorum?
Başkasını sevdinya
Düşündükçe kanıyorum.
Çok bencilim
Seni birtürlü unutamıyorum
Başkasına bıraktımya seni
En çokda kendime kızıyorum
Sonu böyle olmam
Acıyorum
Ne güzeldi yaşadıklarımız,
Kor ateşiyle başlamıştı aşkımız,
Gelişti büyüdü, koskoca oluverdi,
Birbirimize olan sevgimiz.
Olgunlaştı, yeşerdi,
Hatırlar mısın verdiğim Gülleri,
Aldığında, beni çekercesine koklamanı,
Unutulmayacak öpücüğünü.
Hala dudak izlerin var,
Ne oldu bize sevgilim,
Döktüğün bir kova su söndürdü,
Yok etti, kor aleviyle başlayan aşkımızı.
Sorguluyorum kendimce,
Hadi bırak aşkımızı, dost kalalım,
Arkadaşça devam etsin,
Onu da yapmıyorsun, üzülüyorum,
Geride bıraktığın harap kalp.
Sana değil, kendime acıyorum.
Sami Arlan…
Evet Bazen Acıyorum Kendime
Evet bazen acıyorum kendime. Yaslanıp yürüdüğüm
doğrularımla, yanlış omuzlara baş koymuşum meğer.
Ben verdikçe isteyen ve hep “fedakarlık gerek” diye
sineye çektiğim insanlarla kesişti yollarım. Hani
yüreğimde taşıdıklarım ağır gelmedi de bana,
yorulduğumda umutlarımı tazeleyecek bir yüreği karşımda bulamadığımda tükendim.
Evet bazen acıyorum kendime, ruhumdaki bu kanayan yaraları
dindiremiyorum ve aynaya bakınca, yüzümdeki
DEĞDİ Mİ diyen o acı tebessümü bir türlü içime
sindiremiyorum.
Kendime Acıyorum
Hiç birşeyden haberin yok
Anlamazsın anlatsam da...
Bilmezsin,bilemezsin
Başıma gelenleri.
Bu hayat...
Öylesine yıldırdı ki beni
Yorgunum...Bezginim
İnsanların vefasızlığını yüreğimde,
Yılların acısını alnımda ki çizgiler de taşıyorum
Şu an sanma ki ağlıyorum...
Gözlerimden akan yaş değil inan
Yıkılan hayallerimin,
Umutlarımın simgesi.
Başıma gelecekler hakkında
Elim kolum bağlı,öylesine çaresizim ki
Sadece kendi kendime
Acıyorum....
