Enfeksiyon bakteri veya mantar organizmalarından kaynaklanabilir ve ameliyattan sonra das oluşabilir. Ameliyat sonrası enfeksiyonların çoğu, ameliyattan üç gün ila üç ay sonra ortaya çıkar. Spinal enfeksiyonlar anatomik yere bağlı sınıflandırılabilir:
Omurga enfeksiyonları;
Spinal disk arasındaki enfeksiyonlar;
Omurga kanalındaki enfeksiyonlar;
Bitişik yumuşak dokulardaki enfeksiyonlar;
Vertebral osteomiyelit, vertebra enfeksiyonunun en sık görülen şeklidir. Doğrudan açık omurga yaralanmasından, çevredeki enfeksiyonlardan ve vertebralara yayılmış bakterilerden gelişebilir.
İntervertebral disk enfeksiyonları komşu vertebralar arasındaki alanı içerir. Disk alanı enfeksiyonları üç alt kategoriye ayrılabilir: yetişkin hematojen (spontan), bebek (dissit) ve postoperatif.
Omurilik kanalının enfeksiyonları, dura etrafında gelişen bir enfeksiyondur (omuriliği ve sinir kökünü çevreleyen doku) içerir. Subdural apse çok daha nadirdir ve dura ile araknoid arasındaki potansiyel alanı etkiler (omurilik ince zar, dura mater ve pia mater arasında). Omurga parankimindeki enfeksiyonlar (birincil doku) intramedüler apseler olarak adlandırılır.
Komşu yumuşak doku enfeksiyonları. Yumuşak doku enfeksiyonları genellikle genç hastaları etkiler ve yaşlılarda sıklıkla görülmez.
YAYILMA SIKLIĞI
Spinal osteomiyelit yılda yaklaşık 26 170 ila 65, 400 kişiyi etkiler.
Epidural apse nadirdir, her 10.000 hastane resepsiyonu için sadece 0.2 ila 2 vakayı etkiler. Bununla birlikte, vertebral osteomyelit veya bitişik yayılımın neden olduğu disk alanı olan hastaların yüzde 5 ila 18’i epidural apse gelişecektir.
Bazı araştırmalar spinal enfeksiyonların sıklığının arttığını gösteriyor. Bu sıçrama vasküler cihazların ve diğer alet formlarının kullanımının artması ve intravenöz ilaç kullanımının artması ile ilişkili olabilir.
Vertebral osteomyelit hastalarının yaklaşık %30-70’i enfeksiyondan önce belirgin değildir.
Epidural apse her yaşta ortaya çıkabilir, ancak 50 yaş ve üstü kişilerde en yaygın olanıdır.
Omurga enfeksiyonu için risk faktörleri, bağışıklık sistemini tehlikeye sokan durumları içerir:
İlerleyen yaş;
İlacın intravenöz kullanımı;
İnsan immün yetmezlik virüsü enfeksiyonu (HIV);
Steroidlerin uzun süreli sistematik kullanımı;
Diyabet;
Organ nakli;
Beslenme bozukluğu;
Kanser;
Cerrahi risk faktörleri, uzun süreli ameliyat, yüksek kan kaybı, aparat kullanımı ve aynı yerde tekrarlanan veya revizyon ameliyatları içerir. Enfeksiyonlar, cerrahi vakaların %1-4’ünde, takip eden çok sayıda önleyici önlemlere rağmen ortaya çıkar.
NEDENLER
Spinal enfeksiyonlar, kan dolaşımıyla omurgaya taşınan vücudun başka bir bölümünde bakteriyel veya mantar enfeksiyonundan kaynaklanabilir. Spinal enfeksiyonların en yaygın kaynağı, Escherichia coli tarafından takip edilen Staphylococcus aureus adı verilen bir bakteridir.
Omurga enfeksiyonları ürolojik bir prosedürden sonra ortaya çıkabilir, çünkü omurganın altındaki damarlar pelvisden geçer. Etkilenen omurganın en yaygın alanı lomber alandır. İntravenöz bağımlılar servikal bölgeyi etkileyen enfeksiyonlara karşı daha yatkındır.
İntervertebral disk enfeksiyonları muhtemelen bitişik uç plakalardan birinde başlar ve disk ikincil olarak enfekte olur. Çocukların kökeni ile ilgili bazı çelişkileri vardır. Çocuklarda çoğu kültür, biyopsi negatiftir ve uzmanlar, çocuk diskritinin bulaşıcı bir durum olmayabilir, ancak koyulaştırmanın bir sonucu olarak epifiz bezinin kısmi yer değiştirmesinden (kemik ucunun yakınında büyüme bölgesi) kaynaklandığına inanmaktadır.
BELİRTİLER
Semptomlar omurga enfeksiyon türüne bağlı olarak değişir, ancak genel olarak ağrı enfeksiyon yerinde başlangıçta lokalize olur. Postoperatif hastalarda bu ek semptomlar mevcut olabilir:
Mukus drenaj yarası
Kızarıklık, şişme veya hassasiyet
Vertebral osteomiyelit tedavisi
Güçlü sırt ağrısı
üşüme
Ağırlık
Kas krampları
Ağrılı veya zor idrara çıkma
Nörolojik eksikliklerin çıkığı
İntervertebral disk enfeksiyonları
İlk başta hastalar çok az semptom gösterebilir, ancak sonunda şiddetli sırt ağrısı geliştirirler. Genel olarak küçük çocukların ateşi yok fakat sıtt ağrısı çekiyorlar. 3 ila 9 yaş arasındaki çocuklar genellikle sırt ağrısı ile baskın bir semptom olarak bulunur.
Disk alanı enfeksiyonu ameliyattan bir ay sonra meydana gelir. Ağrı genellikle yatak modundan ve immobilizasyondan hafifletilir, ancak hareket ile artar. Tedavi edilmezse, ağrı daha da kötüleşir ve bağışıktır, ağrı kesici ilaçlara bile tepki vermez.
Omurilik kanalı enfeksiyonları
Yetişkin hastalar genellikle aşağıdaki klinik aşamalarda ilerlemektedir:
Omurgada ateş ve yerel ağrı ile şiddetli sırt ağrısı
Enfekte bölgeden kaynaklanan sinir köklerinde ağrı
Kasların zayıflığı ve bağırsak / mesane disfonksiyonu
Felç
Çocuklarda en belirgin belirtiler uzun ağlama, palpasyon alanında belirgin ağrı ve kalça ağrısıdır.
Komşu yumuşak doku enfeksiyonları
Genel olarak, semptomlar genellikle spesifik değildir. Paraspinal apse varsa, hasta kalça ağrısı, karın ağrısı veya topal olabilir. Kas apsesi varsa, hasta kalça veya uyluk bölgesinde yayılan ağrı hissedebilir.
TEŞHİS
En büyük sorun, ciddi bir insidansa erken teşhis koymaktır. Tanı genellikle ortalama bir ay sürer, ancak etkili ve zamanında tedaviyi engelleyen altı aya kadar sürebilir. Birçok hasta, semptomlar ciddi veya zayıflayana kadar tıbbi yardım almazlar.
Laboratuvar testleri
Spesifik laboratuvar testleri, omurga enfeksiyonunun teşhisi için yararlı olabilir. Akut protein fazı, kırmızı kan hücrelerinin çökme hızı (ESR) ve C-reaktif protein (CPR) seviyeleri için kan testleri yapmak yararlı olabilir. Hem ESR hem de SRP testleri genellikle vücutta herhangi bir iltihap olup olmadığına dair iyi göstergelerdir(seviye ne kadar yüksek olursa, iltihaplanma o kadar olasıdır). Bununla birlikte, bu testler sınırlıdır ve genellikle diğer tanı araçları gereklidir.
Vücut kimlik önemlidir ve bu omurga veya disk alanından bilgisayarlı tomografi yoluyla biyopsi ile elde edilebilir. Ateş sırasında tercihen alınan kan kültürleri, omurga enfeksiyonlarına katılan patojeni tanımlamaya da yardımcı olabilir.
Görüntü araçları
Konumu ve yenilginin derecesini belirlemek için görüntü çalışmaları gereklidir. Belirli görüntüleme yöntemlerini seçmek, enfeksiyonun konumuna göre değişir. Yumuşak doku katılımı en iyi manyetik rezonans görüntüleme ile belirlenirken, kemik dokusunun imha derecesi bilgisayar tomografisi taraması ile en iyi şekilde ayarlanır.
TEDAVİ
Cerrahi olmayan tedavi
Spinal enfeksiyonlar genellikle uzun süreli intravenöz antibiyotik veya antifungal tedavi gerektirir ve hasta için uzun süreli hastaneye yatış süresine eşit olabilir. Omurga istikrarsızlığı için önemli bir ağrı veya potansiyel olduğunda hareketsiz kalma önerilebilir. Hastanın nörolojik ve yapısal olarak stabil olması durumunda, vücut düzgün bir şekilde tespit edilen bir enfeksiyona neden olduktan sonra antibiyotik tedavisi uygulanmalıdır. Hastalar genellikle en az altı ila sekiz hafta boyunca antimikrobiyal tedaviye tabi tutulur. İlacın türü, hastanın yaşı da dahil olmak üzere belirli koşullara bağlı olarak her durumda belirlenir.
Cerrahi tedavi
Hastalar en az veya hiç nörolojik eksikliğe sahipken cerrahi olmayan tedavi ilk önce düşünülmelidir ve cerrahi müdahale insidansı ve ölüm oranı yüksektir. Bununla birlikte, aşağıdaki durumlardan herhangi biri olduğunda cerrahi müdahale gösterilebilir:
Кemikleri etkiler;
Nörolojik açığı;
Apse, antibiyotiklere tepki vermeyen klinik toksisiteye sahip amniyotik sepsis;
Gerekli bitkileri elde etmek için iğne biyopsisi yok;
Enfeksiyonu ortadan kaldırmak için intravenöz antibiyotik eksikliği;
Operasyonun hedefleri şunlardır:
Enfekte dokuyu temizleyin (temizleyin ve çıkarın) ;
Enfekte dokunun iyileşmeye yardımcı olmak için uygun kan akışını almasını sağlar;
Omurga istikrarını korumak veya onarmak;
Omurga enfeksiyonları;
Spinal disk arasındaki enfeksiyonlar;
Omurga kanalındaki enfeksiyonlar;
Bitişik yumuşak dokulardaki enfeksiyonlar;
Vertebral osteomiyelit, vertebra enfeksiyonunun en sık görülen şeklidir. Doğrudan açık omurga yaralanmasından, çevredeki enfeksiyonlardan ve vertebralara yayılmış bakterilerden gelişebilir.
İntervertebral disk enfeksiyonları komşu vertebralar arasındaki alanı içerir. Disk alanı enfeksiyonları üç alt kategoriye ayrılabilir: yetişkin hematojen (spontan), bebek (dissit) ve postoperatif.
Omurilik kanalının enfeksiyonları, dura etrafında gelişen bir enfeksiyondur (omuriliği ve sinir kökünü çevreleyen doku) içerir. Subdural apse çok daha nadirdir ve dura ile araknoid arasındaki potansiyel alanı etkiler (omurilik ince zar, dura mater ve pia mater arasında). Omurga parankimindeki enfeksiyonlar (birincil doku) intramedüler apseler olarak adlandırılır.
Komşu yumuşak doku enfeksiyonları. Yumuşak doku enfeksiyonları genellikle genç hastaları etkiler ve yaşlılarda sıklıkla görülmez.
YAYILMA SIKLIĞI
Spinal osteomiyelit yılda yaklaşık 26 170 ila 65, 400 kişiyi etkiler.
Epidural apse nadirdir, her 10.000 hastane resepsiyonu için sadece 0.2 ila 2 vakayı etkiler. Bununla birlikte, vertebral osteomyelit veya bitişik yayılımın neden olduğu disk alanı olan hastaların yüzde 5 ila 18’i epidural apse gelişecektir.
Bazı araştırmalar spinal enfeksiyonların sıklığının arttığını gösteriyor. Bu sıçrama vasküler cihazların ve diğer alet formlarının kullanımının artması ve intravenöz ilaç kullanımının artması ile ilişkili olabilir.
Vertebral osteomyelit hastalarının yaklaşık %30-70’i enfeksiyondan önce belirgin değildir.
Epidural apse her yaşta ortaya çıkabilir, ancak 50 yaş ve üstü kişilerde en yaygın olanıdır.
Omurga enfeksiyonu için risk faktörleri, bağışıklık sistemini tehlikeye sokan durumları içerir:
İlerleyen yaş;
İlacın intravenöz kullanımı;
İnsan immün yetmezlik virüsü enfeksiyonu (HIV);
Steroidlerin uzun süreli sistematik kullanımı;
Diyabet;
Organ nakli;
Beslenme bozukluğu;
Kanser;
Cerrahi risk faktörleri, uzun süreli ameliyat, yüksek kan kaybı, aparat kullanımı ve aynı yerde tekrarlanan veya revizyon ameliyatları içerir. Enfeksiyonlar, cerrahi vakaların %1-4’ünde, takip eden çok sayıda önleyici önlemlere rağmen ortaya çıkar.
NEDENLER
Spinal enfeksiyonlar, kan dolaşımıyla omurgaya taşınan vücudun başka bir bölümünde bakteriyel veya mantar enfeksiyonundan kaynaklanabilir. Spinal enfeksiyonların en yaygın kaynağı, Escherichia coli tarafından takip edilen Staphylococcus aureus adı verilen bir bakteridir.
Omurga enfeksiyonları ürolojik bir prosedürden sonra ortaya çıkabilir, çünkü omurganın altındaki damarlar pelvisden geçer. Etkilenen omurganın en yaygın alanı lomber alandır. İntravenöz bağımlılar servikal bölgeyi etkileyen enfeksiyonlara karşı daha yatkındır.
İntervertebral disk enfeksiyonları muhtemelen bitişik uç plakalardan birinde başlar ve disk ikincil olarak enfekte olur. Çocukların kökeni ile ilgili bazı çelişkileri vardır. Çocuklarda çoğu kültür, biyopsi negatiftir ve uzmanlar, çocuk diskritinin bulaşıcı bir durum olmayabilir, ancak koyulaştırmanın bir sonucu olarak epifiz bezinin kısmi yer değiştirmesinden (kemik ucunun yakınında büyüme bölgesi) kaynaklandığına inanmaktadır.
BELİRTİLER
Semptomlar omurga enfeksiyon türüne bağlı olarak değişir, ancak genel olarak ağrı enfeksiyon yerinde başlangıçta lokalize olur. Postoperatif hastalarda bu ek semptomlar mevcut olabilir:
Mukus drenaj yarası
Kızarıklık, şişme veya hassasiyet
Vertebral osteomiyelit tedavisi
Güçlü sırt ağrısı
üşüme
Ağırlık
Kas krampları
Ağrılı veya zor idrara çıkma
Nörolojik eksikliklerin çıkığı
İntervertebral disk enfeksiyonları
İlk başta hastalar çok az semptom gösterebilir, ancak sonunda şiddetli sırt ağrısı geliştirirler. Genel olarak küçük çocukların ateşi yok fakat sıtt ağrısı çekiyorlar. 3 ila 9 yaş arasındaki çocuklar genellikle sırt ağrısı ile baskın bir semptom olarak bulunur.
Disk alanı enfeksiyonu ameliyattan bir ay sonra meydana gelir. Ağrı genellikle yatak modundan ve immobilizasyondan hafifletilir, ancak hareket ile artar. Tedavi edilmezse, ağrı daha da kötüleşir ve bağışıktır, ağrı kesici ilaçlara bile tepki vermez.
Omurilik kanalı enfeksiyonları
Yetişkin hastalar genellikle aşağıdaki klinik aşamalarda ilerlemektedir:
Omurgada ateş ve yerel ağrı ile şiddetli sırt ağrısı
Enfekte bölgeden kaynaklanan sinir köklerinde ağrı
Kasların zayıflığı ve bağırsak / mesane disfonksiyonu
Felç
Çocuklarda en belirgin belirtiler uzun ağlama, palpasyon alanında belirgin ağrı ve kalça ağrısıdır.
Komşu yumuşak doku enfeksiyonları
Genel olarak, semptomlar genellikle spesifik değildir. Paraspinal apse varsa, hasta kalça ağrısı, karın ağrısı veya topal olabilir. Kas apsesi varsa, hasta kalça veya uyluk bölgesinde yayılan ağrı hissedebilir.
TEŞHİS
En büyük sorun, ciddi bir insidansa erken teşhis koymaktır. Tanı genellikle ortalama bir ay sürer, ancak etkili ve zamanında tedaviyi engelleyen altı aya kadar sürebilir. Birçok hasta, semptomlar ciddi veya zayıflayana kadar tıbbi yardım almazlar.
Laboratuvar testleri
Spesifik laboratuvar testleri, omurga enfeksiyonunun teşhisi için yararlı olabilir. Akut protein fazı, kırmızı kan hücrelerinin çökme hızı (ESR) ve C-reaktif protein (CPR) seviyeleri için kan testleri yapmak yararlı olabilir. Hem ESR hem de SRP testleri genellikle vücutta herhangi bir iltihap olup olmadığına dair iyi göstergelerdir(seviye ne kadar yüksek olursa, iltihaplanma o kadar olasıdır). Bununla birlikte, bu testler sınırlıdır ve genellikle diğer tanı araçları gereklidir.
Vücut kimlik önemlidir ve bu omurga veya disk alanından bilgisayarlı tomografi yoluyla biyopsi ile elde edilebilir. Ateş sırasında tercihen alınan kan kültürleri, omurga enfeksiyonlarına katılan patojeni tanımlamaya da yardımcı olabilir.
Görüntü araçları
Konumu ve yenilginin derecesini belirlemek için görüntü çalışmaları gereklidir. Belirli görüntüleme yöntemlerini seçmek, enfeksiyonun konumuna göre değişir. Yumuşak doku katılımı en iyi manyetik rezonans görüntüleme ile belirlenirken, kemik dokusunun imha derecesi bilgisayar tomografisi taraması ile en iyi şekilde ayarlanır.
TEDAVİ
Cerrahi olmayan tedavi
Spinal enfeksiyonlar genellikle uzun süreli intravenöz antibiyotik veya antifungal tedavi gerektirir ve hasta için uzun süreli hastaneye yatış süresine eşit olabilir. Omurga istikrarsızlığı için önemli bir ağrı veya potansiyel olduğunda hareketsiz kalma önerilebilir. Hastanın nörolojik ve yapısal olarak stabil olması durumunda, vücut düzgün bir şekilde tespit edilen bir enfeksiyona neden olduktan sonra antibiyotik tedavisi uygulanmalıdır. Hastalar genellikle en az altı ila sekiz hafta boyunca antimikrobiyal tedaviye tabi tutulur. İlacın türü, hastanın yaşı da dahil olmak üzere belirli koşullara bağlı olarak her durumda belirlenir.
Cerrahi tedavi
Hastalar en az veya hiç nörolojik eksikliğe sahipken cerrahi olmayan tedavi ilk önce düşünülmelidir ve cerrahi müdahale insidansı ve ölüm oranı yüksektir. Bununla birlikte, aşağıdaki durumlardan herhangi biri olduğunda cerrahi müdahale gösterilebilir:
Кemikleri etkiler;
Nörolojik açığı;
Apse, antibiyotiklere tepki vermeyen klinik toksisiteye sahip amniyotik sepsis;
Gerekli bitkileri elde etmek için iğne biyopsisi yok;
Enfeksiyonu ortadan kaldırmak için intravenöz antibiyotik eksikliği;
Operasyonun hedefleri şunlardır:
Enfekte dokuyu temizleyin (temizleyin ve çıkarın) ;
Enfekte dokunun iyileşmeye yardımcı olmak için uygun kan akışını almasını sağlar;
Omurga istikrarını korumak veya onarmak;