Osmanlı'da Tokatcılar
Osmanlı'da Tokatcılar Birliği
Osmanlı Devleti
Osmanlı Ordusu askerlerinin silahsız savunma ya da saldırı durumunda kullandıkları, elin her iki yanıyla yapılabilen duşmanı sersemletmek amacıyla uygulanan bir vuruştur El ve kolun acısız ve omuzdan hızla hareketiyle hedeflenen noktaya el ile yapılan temasla yapılır En cok yuzun her iki yanına ve enseye yapılır Vuruşun şiddetine gore oldurucu olabilir
Osmanlı Ordusu'nda genellikle savaşlarda birebir ve yuzyuze yapılan mucadeleler esnasında sık sık yaşanan silahın elden duşmesi ya da kırılması durumunda kullanılmıştır Osmanlı kulturunde bir kavgada taraflar asla birbirlerine yumrukla mudahale etmezlerdi Yuze kalıcı zararlar verme ihtimalinden dolayı birine yumrukla saldırmak son merhalede yer alır ve yumrukla ilk saldıran ayıplanırdı Tıpkı yatağan kılıcı olanların dovuşlerde karşılarındakini aşağılamak icin kılıcın kesmez yanı ile saldırmaları gibi, tokat ancak yeri zamanı, kavgadaki taraflarca bilinen kurallarla kullanılırdı Kavgada buyuk olan karşısındakini sesi etraflıca duyulan şiddetli bir tokatla uyarır ve bu durum genellikle yeterli olurdu
Osmanlı Ordusunda meydan savaşlarında en on safta yer alan, azab askerlerinin, esas amacları olan karşıdaki duşmanın seckin birliklerini yorma gorevleri sırasında hafif silahların kısa zamanda kullanılmaz duruma gelmesi ve ağır silahların kuşanmalarının aldığı zaman coğu kez bulunamadığında tokat atmaya başlamaları ile askerler arasında yiğitliğin eriştiği son nokta olarak gorulmeye başlanmış ve bunun uzerinde popularite kazanmıştır Sesi ile duşmanın uzerinde yarattığı psikolojik etki sebebiyle zamanla geliştirilmiştir Bu askerler daha eğitim safasında mermer doverek yetiştirildikleri icin, cok kuvvetli ellere ve kol yapısına sahip olurlar
Osmanlı'da Tokatcılar Birliği
Osmanlı Devleti
Osmanlı Ordusu askerlerinin silahsız savunma ya da saldırı durumunda kullandıkları, elin her iki yanıyla yapılabilen duşmanı sersemletmek amacıyla uygulanan bir vuruştur El ve kolun acısız ve omuzdan hızla hareketiyle hedeflenen noktaya el ile yapılan temasla yapılır En cok yuzun her iki yanına ve enseye yapılır Vuruşun şiddetine gore oldurucu olabilir
Osmanlı Ordusu'nda genellikle savaşlarda birebir ve yuzyuze yapılan mucadeleler esnasında sık sık yaşanan silahın elden duşmesi ya da kırılması durumunda kullanılmıştır Osmanlı kulturunde bir kavgada taraflar asla birbirlerine yumrukla mudahale etmezlerdi Yuze kalıcı zararlar verme ihtimalinden dolayı birine yumrukla saldırmak son merhalede yer alır ve yumrukla ilk saldıran ayıplanırdı Tıpkı yatağan kılıcı olanların dovuşlerde karşılarındakini aşağılamak icin kılıcın kesmez yanı ile saldırmaları gibi, tokat ancak yeri zamanı, kavgadaki taraflarca bilinen kurallarla kullanılırdı Kavgada buyuk olan karşısındakini sesi etraflıca duyulan şiddetli bir tokatla uyarır ve bu durum genellikle yeterli olurdu
Osmanlı Ordusunda meydan savaşlarında en on safta yer alan, azab askerlerinin, esas amacları olan karşıdaki duşmanın seckin birliklerini yorma gorevleri sırasında hafif silahların kısa zamanda kullanılmaz duruma gelmesi ve ağır silahların kuşanmalarının aldığı zaman coğu kez bulunamadığında tokat atmaya başlamaları ile askerler arasında yiğitliğin eriştiği son nokta olarak gorulmeye başlanmış ve bunun uzerinde popularite kazanmıştır Sesi ile duşmanın uzerinde yarattığı psikolojik etki sebebiyle zamanla geliştirilmiştir Bu askerler daha eğitim safasında mermer doverek yetiştirildikleri icin, cok kuvvetli ellere ve kol yapısına sahip olurlar
