Öz merhamet kavramı insanın kendi ile ortasında olan sevgi bağı olup, anlayışı, şartsız kabullenmeyi ve olgun sevgiyi kendimize yöneltme maharetimizdir. Kişinin kendisine, gereksinimi duyduğu dayanağı, anlayışı ve merhameti göstermesi, güç bir anında kendisine nasıl dayanak olacağını bilmesi ve içindeki acımasız, yargılayıcı modülünün sesini susturabilmesidir. Sevmediğimiz bir tarafımızı fark ettiğimizde, kendimizi yargılamak yerine bu tarafımızı anlamaya çalışmak ve destekleyici bir yaklaşım göstermektir. Öz merhamet, kendi acımızı görmezden gelmek ya da bastırmak yerine, kendimize içten ve samimi bir yaklaşımla, içinde bulunduğumuz durumu fark etmektir. Acının bizim için süreksiz bir konuk olduğunu ve onu bir mühlet konuk ettikten sonra gideceğini bilerek, bir mühlet hüzünlü hislerle yaşamayı kabullenmek ve acıdan öğrendiğimiz yeni bilgeliğimizle acıyı, hüznü vakti geldiğinde bırakabilmektir.
Şuur ile duygusal zekâ ortasında sıkı bir temas vardır. Şuur mantıklı, duygusal ve bilge olma kavramlarını içerir. Duygusal şemalarımızın geçmiş hayatımızda sorgulamadan doğruluğuna inandığımız bilgiler doğrultusunda verdiğimiz duygusal tepkilerimizdir. Duygusal şema ile hareket eden şahıslar sadece haklılığının peşindedir ve yansılarını otomatik olarak verir. Zira bu bilgilerin doğruluğuna sorgulamadan inanmış ve yaşadığı olaylara yalnızca bu pencereden bakmaktadır. Sorgulanmadan verilen otomatik reaksiyonlar, uçakların tıpkı rotadan gidebilmesi için kullanılan otomatik pilotlar üzeredir. Otomatik pilottan olan yansılar birebir vakitte kaçınmacıdır. Kaçınmalar insanı hasta ederken, kabul iyileştiricidir. Acıya bağımlı olmak, daima zihinde tutmak ve adeta zihindeki kanılar ortasında acıyı mesken sahibi yapmak manasına gelir. Üzülmek, sonlanmak, suçlamak bildiğimiz yola tutunmak manasına gelmektedir. Kabullenmek ise anlayışlı, açık olmak olayları olduğu üzere kabul etmektir. Kabul ortaya çıkınca, içsel yaşantılara karşı esnek bir tavır da ortaya çıkar. Olumsuz hisler bize bir şey söylemeye çalışır. Onların ne söylediğini anladıktan sonra, çıkıp gitmelerine müsaade vermek kabullenmeyi kolaylaştırır. Yargılamanın tam zıddı kabul etmektir. Kabul ettiğimiz her şey tabiatıyla zihni bir mühlet sonra terk eder. Fakat direnç gösterdiğimiz her durum kalıcı olur. Kabullenmek hislerle birlikte hareket etmek, hislerin lisanını anlamaya çalışmaktır. Hislere direnmek, hisleri yok saymak, rüzgâra karşı yelken kullanmak üzeredir. Kaçındığımız ve korktuğumuz durumları kalıcı hale getirir. Kabul etmek ise, değiştiremeyeceğimiz geçmişi anlamak ve onun bize verdiği iletisi fark etmek ve algılamaktır. Bak, gör, sorgula ve kabul et! Faal kabul etmek değiştiremeyeceğimiz şeyleri kabullenmek olup, etkin ve şuurlu bir formda yapılır. Mukadderatımızı, kendi söylemlerimizle biz belirleriz. Yapılan her seçim zincirleme bir tepki oluşturur. Sorumluluk almak ve o sorumluluklarla seçim yapmak hayatın direksiyonunun başına geçmek manasındadır. Sorgulamak ve anlamaya çalışmak, tahlil için atılan birinci adımdır ve bize tahlili fark ettirir. Sorunların içselleştirilmesi ise sıkıntıların daha fazla büyümesine neden olur. Çocukluk ve aile mirasımız bizim ömür hikayemizin yazgı kısmı olsa da, yine olumlu bir hikaye yazmak bizim elimizdedir.
Şuur ile duygusal zekâ ortasında sıkı bir temas vardır. Şuur mantıklı, duygusal ve bilge olma kavramlarını içerir. Duygusal şemalarımızın geçmiş hayatımızda sorgulamadan doğruluğuna inandığımız bilgiler doğrultusunda verdiğimiz duygusal tepkilerimizdir. Duygusal şema ile hareket eden şahıslar sadece haklılığının peşindedir ve yansılarını otomatik olarak verir. Zira bu bilgilerin doğruluğuna sorgulamadan inanmış ve yaşadığı olaylara yalnızca bu pencereden bakmaktadır. Sorgulanmadan verilen otomatik reaksiyonlar, uçakların tıpkı rotadan gidebilmesi için kullanılan otomatik pilotlar üzeredir. Otomatik pilottan olan yansılar birebir vakitte kaçınmacıdır. Kaçınmalar insanı hasta ederken, kabul iyileştiricidir. Acıya bağımlı olmak, daima zihinde tutmak ve adeta zihindeki kanılar ortasında acıyı mesken sahibi yapmak manasına gelir. Üzülmek, sonlanmak, suçlamak bildiğimiz yola tutunmak manasına gelmektedir. Kabullenmek ise anlayışlı, açık olmak olayları olduğu üzere kabul etmektir. Kabul ortaya çıkınca, içsel yaşantılara karşı esnek bir tavır da ortaya çıkar. Olumsuz hisler bize bir şey söylemeye çalışır. Onların ne söylediğini anladıktan sonra, çıkıp gitmelerine müsaade vermek kabullenmeyi kolaylaştırır. Yargılamanın tam zıddı kabul etmektir. Kabul ettiğimiz her şey tabiatıyla zihni bir mühlet sonra terk eder. Fakat direnç gösterdiğimiz her durum kalıcı olur. Kabullenmek hislerle birlikte hareket etmek, hislerin lisanını anlamaya çalışmaktır. Hislere direnmek, hisleri yok saymak, rüzgâra karşı yelken kullanmak üzeredir. Kaçındığımız ve korktuğumuz durumları kalıcı hale getirir. Kabul etmek ise, değiştiremeyeceğimiz geçmişi anlamak ve onun bize verdiği iletisi fark etmek ve algılamaktır. Bak, gör, sorgula ve kabul et! Faal kabul etmek değiştiremeyeceğimiz şeyleri kabullenmek olup, etkin ve şuurlu bir formda yapılır. Mukadderatımızı, kendi söylemlerimizle biz belirleriz. Yapılan her seçim zincirleme bir tepki oluşturur. Sorumluluk almak ve o sorumluluklarla seçim yapmak hayatın direksiyonunun başına geçmek manasındadır. Sorgulamak ve anlamaya çalışmak, tahlil için atılan birinci adımdır ve bize tahlili fark ettirir. Sorunların içselleştirilmesi ise sıkıntıların daha fazla büyümesine neden olur. Çocukluk ve aile mirasımız bizim ömür hikayemizin yazgı kısmı olsa da, yine olumlu bir hikaye yazmak bizim elimizdedir.