Hz Muhammed sav Nasıl Yururdu?
Ebu Hureyre (ra) anlatıyor:
Ben Resulullah Efendimizden daha guzel birisini gormedim; sanki guneş, onun mubarek yuzunde devrediyor gibiydi Peygamber Efendimizden daha hızlı yuruyen birisini de gormedim; yururken adeta yeryuzu ayakları altında durulurdu Bizler, arkalarından giderken, geri kalmamak icin buyuk caba harcardık110
Hz Ali'nin torunlarından İbrahim b Muhammed (ra), Dedem Hz Ali, Resulullah Efendimizi tanıtırken şoyle derdi: Resulullah Efendimiz, yururken, adeta yokuş aşağı inercesine, ayaklarını sertce kaldırırlardı111 diyerek, Peygamberimiz (sav)'in rahat bir yuruyuşu olduğunu belirtmiştir
Hz Yezid İbni Mirsad (ra) ise şoyle demiştir:
Yuruduğu zaman vakarlı fakat hızlı giderdi Yanındakiler ona yetişemezdi112
Hz Ebu Atabe (ra)'den:
Yururken kuvvetli adımlarla yururdu113
… Yururken, ayaklarını yerden biraz kaldırıp onlerine hafif eğilerek yururlerdi Ayaklarını ses cıkarıp toz kaldıracak şekilde yere sert vurmazlar; adımlarını uzun ve seri atmakla birlikte sukunet ve vekar uzere yururlerdi Yururken, sanki meyilli ve engebeli bir yerden iniyor gorunumunu arzederdi Bir tarafa donup baktıklarında, butun vucudları ile birlikte donerlerdi Rastgele sağa sola bakmazlardı Yere bakışları, goğe bakışlarından daha coktu Coğunlukla goz ucu ile bakarlardı Ashabı ile birlikte yururken, onları one gecirir kendileri arkada yururlerdi Yolda karşılaştığı kimselere, onlardan once hemen selam verirdi114
Hep harekatı mutedil idi Bir yere azimetinde (Yola cıkmak, gitmek) acele ve sağ ve sola meyletmeyip, kemali vekar (ağırbaşlılığın olgunluğu) ile doğru yoluna gider ve fakat sur'at (hızlı) ve suhulet (kolaylıkla) ile yurur idi Şoyle ki; adeta yurur gibi gorunur, lakin yanında gidenler, sur'at ile yurudukleri halde geri kalırlar idi
Ebu Hureyre (ra) anlatıyor:
Ben Resulullah Efendimizden daha guzel birisini gormedim; sanki guneş, onun mubarek yuzunde devrediyor gibiydi Peygamber Efendimizden daha hızlı yuruyen birisini de gormedim; yururken adeta yeryuzu ayakları altında durulurdu Bizler, arkalarından giderken, geri kalmamak icin buyuk caba harcardık110
Hz Ali'nin torunlarından İbrahim b Muhammed (ra), Dedem Hz Ali, Resulullah Efendimizi tanıtırken şoyle derdi: Resulullah Efendimiz, yururken, adeta yokuş aşağı inercesine, ayaklarını sertce kaldırırlardı111 diyerek, Peygamberimiz (sav)'in rahat bir yuruyuşu olduğunu belirtmiştir
Hz Yezid İbni Mirsad (ra) ise şoyle demiştir:
Yuruduğu zaman vakarlı fakat hızlı giderdi Yanındakiler ona yetişemezdi112
Hz Ebu Atabe (ra)'den:
Yururken kuvvetli adımlarla yururdu113
… Yururken, ayaklarını yerden biraz kaldırıp onlerine hafif eğilerek yururlerdi Ayaklarını ses cıkarıp toz kaldıracak şekilde yere sert vurmazlar; adımlarını uzun ve seri atmakla birlikte sukunet ve vekar uzere yururlerdi Yururken, sanki meyilli ve engebeli bir yerden iniyor gorunumunu arzederdi Bir tarafa donup baktıklarında, butun vucudları ile birlikte donerlerdi Rastgele sağa sola bakmazlardı Yere bakışları, goğe bakışlarından daha coktu Coğunlukla goz ucu ile bakarlardı Ashabı ile birlikte yururken, onları one gecirir kendileri arkada yururlerdi Yolda karşılaştığı kimselere, onlardan once hemen selam verirdi114
Hep harekatı mutedil idi Bir yere azimetinde (Yola cıkmak, gitmek) acele ve sağ ve sola meyletmeyip, kemali vekar (ağırbaşlılığın olgunluğu) ile doğru yoluna gider ve fakat sur'at (hızlı) ve suhulet (kolaylıkla) ile yurur idi Şoyle ki; adeta yurur gibi gorunur, lakin yanında gidenler, sur'at ile yurudukleri halde geri kalırlar idi