Umumi olarak, kaybedilmiş organ yahut dokuların, yapay materyallerle, hal ve fonksiyon olarak yanına konulması protez olarak tanımlanır. Diş hekimliğinde de, kaybedilen diş ve/veya etrafı dokuların doku dostu materyallerle tamamlanması diş hekimliği protezleri ile olur.
Tek bir diş yahut dişlerin, renk, hal, konum bozuklukları nedeniyle düzeltilmesi gerekli ise kaybedilmiş yahut müsait olmayan diş dokusunun noktasına konulacak materyal kadar kaldırılarak, şahsi yapıştırma gereçleri ile sabitlenmek üzere hazırlanan protez kron ismini alır. Kronlar, kapladıkları yere nazaran farklı form ve isimlerde olurlar. Dişin tüm yüzeylerini kaplayan kronlar tam kronlardır. Dişlerin görünen yüzeylerinin düzeltilmesi gerekiyorsa hiç doku kaldırmadan ya da çok az doku kaldırarak yapılan estetik kronlar lamina/ veneer olarak isimlendirilirler.
Tekrar, art yerdeki dişlerin çiğneme yüzeyleri estetik materyallerle düzenlenebilir. Bunlar da inley/onley üzere isimler alır.
Mevcut diş desteği yerinde ise kaybedilen dişler, dişsiz yerin önündeki ve gerisindeki dişlerden faydalanılarak doğal dişlere en çok benzeyecek biçimde, sabit protezler ile tamamlanabilir. Bunlar köprü protezi olarak da isimlendirilirler.
Münhasıran ön/estetik nahiyede, kaybedilen dişler, destek olarak alınacak dişlerde rastgele bir bozukluk yoksa görünmeyen yüzeyden çok az doku kaldırılarak, adeziv köprüler ile tamamlanabilir.
Dişsiz boşluklarda, mevcut diş desteğinin sabit pratiklere müsaade vermediği durumlarda birtakım tutucu ve yapay dişlerden oluşan hareketli kısımlı protezler, dişlerin büsbütün kaybedildiği durumlarda da mevcut kemik ve üzerindeki mukozadan destek alan tam protezler kullanılır.
İmplantlar da, kaybedilen doğal dişlerin mahalline kemik içine yerleştirilen, sabit protezlerin yapılmasını sağlayan, birtakım durumlarda da, hareketli protezlerin tutuculuğunu arttıran pratiklerdir.
İmplantlar, destek sağlayacakları protez tipini belirleyeceği için güzel bir planlama gerektirirler. Kemik ve mukoza kâfi ise öncelikle sabit protezler tercih edilir. Kaybedilen her diş için en az bir olmak üzere, yapılacak olan protezi taşıyacak sayıda implant yerleştirilmelidir.
Dişlerin büsbütün kaybedildiği durumlarda, sabit pratikler için her çenede 6-8 implant gereklidir. Kemik ve mukoza, sabit protez için kâfi değil ise, tutuculuğu implantların üzerindeki kişisel temaslarla sağlanan protezler yapılır. Bunun için de, bu sayı, en az 2 olmak kuralı ile olabildiğince arttırılarak implantlar yerleştirilmelidir.
Tek bir diş yahut dişlerin, renk, hal, konum bozuklukları nedeniyle düzeltilmesi gerekli ise kaybedilmiş yahut müsait olmayan diş dokusunun noktasına konulacak materyal kadar kaldırılarak, şahsi yapıştırma gereçleri ile sabitlenmek üzere hazırlanan protez kron ismini alır. Kronlar, kapladıkları yere nazaran farklı form ve isimlerde olurlar. Dişin tüm yüzeylerini kaplayan kronlar tam kronlardır. Dişlerin görünen yüzeylerinin düzeltilmesi gerekiyorsa hiç doku kaldırmadan ya da çok az doku kaldırarak yapılan estetik kronlar lamina/ veneer olarak isimlendirilirler.
Tekrar, art yerdeki dişlerin çiğneme yüzeyleri estetik materyallerle düzenlenebilir. Bunlar da inley/onley üzere isimler alır.
Mevcut diş desteği yerinde ise kaybedilen dişler, dişsiz yerin önündeki ve gerisindeki dişlerden faydalanılarak doğal dişlere en çok benzeyecek biçimde, sabit protezler ile tamamlanabilir. Bunlar köprü protezi olarak da isimlendirilirler.
Münhasıran ön/estetik nahiyede, kaybedilen dişler, destek olarak alınacak dişlerde rastgele bir bozukluk yoksa görünmeyen yüzeyden çok az doku kaldırılarak, adeziv köprüler ile tamamlanabilir.
Dişsiz boşluklarda, mevcut diş desteğinin sabit pratiklere müsaade vermediği durumlarda birtakım tutucu ve yapay dişlerden oluşan hareketli kısımlı protezler, dişlerin büsbütün kaybedildiği durumlarda da mevcut kemik ve üzerindeki mukozadan destek alan tam protezler kullanılır.
İmplantlar da, kaybedilen doğal dişlerin mahalline kemik içine yerleştirilen, sabit protezlerin yapılmasını sağlayan, birtakım durumlarda da, hareketli protezlerin tutuculuğunu arttıran pratiklerdir.
İmplantlar, destek sağlayacakları protez tipini belirleyeceği için güzel bir planlama gerektirirler. Kemik ve mukoza kâfi ise öncelikle sabit protezler tercih edilir. Kaybedilen her diş için en az bir olmak üzere, yapılacak olan protezi taşıyacak sayıda implant yerleştirilmelidir.
Dişlerin büsbütün kaybedildiği durumlarda, sabit pratikler için her çenede 6-8 implant gereklidir. Kemik ve mukoza, sabit protez için kâfi değil ise, tutuculuğu implantların üzerindeki kişisel temaslarla sağlanan protezler yapılır. Bunun için de, bu sayı, en az 2 olmak kuralı ile olabildiğince arttırılarak implantlar yerleştirilmelidir.