Sancılı Sür/günlüğüm...(I)
"İç büken bir acıyla geldiğim
Bu siyah ışıklar kentinde enkaz oldum..."
Eylüldü…
Yıllar süren uzun bir sürgünden
dönmüştü kelepçeli ellerim…
Yüreğimde (u)mutlu bir sevda masalıyla
dönmüştüm istanbul’a…
Eylül’e kurmuştuk saatlerimizi…
Ağustosu yok saymıştık ömrümüze…
Boğazın serin sularında boğup acılarımızı
elele yüzecektik kızkulesine…
Eylül gri bulutlarla gelmişti…
İstanbul’a yağmur yağdı…
Kara bir fırtına çıkıp gizlendiği yerden
beni senden
beni ken(t)dimden uzağa savurdu…
"Gidişime dalgın bir İstanbul
Beklentisine küsmüş bir çift ela göz bıraktım..."
Bir (k)ayıbın peşinden sürüklenmiştim
bu siyah ışıklar kentine…
Onurumu zedeleyen bu (k)ayıbın
iç yakıcı kargaşasında
Seni ve özgür düşlerimi kaybettim…
Ağladım…
…
Ertesi hüzünlü bir Eylül sabahı :
Günaydınım…Sabahım…Sevgilim…
İçimin yangınlarınamı uyandın ?...
Zindan ;alacaklarını tahsil ederken genç ömrümden
hasretin sancılarımı böldü uykularını ?...
Oysa zulamda birikmiş öpücüklerim vardı
sabahlarına hazır…
Küçük masum dokunuşlarım vardı tenine…
Hani dizime koyduğunda başını
O rahat durmayan yanlarım…
Hani o söylemekten onur duyduğum
yalnızca sana ait sevgi sözcüklerim :
(k)adı(nı)m...içime akan coşkun ırmağım...
seni çok seviyorum
Dışarısı Eylüldü…
İstanbul’a yağmur yağdı…
Kaldırımlar ıslaktı gözlerin gibi…
Ben ıslanmadım…
"İç büken bir acıyla geldiğim
Bu siyah ışıklar kentinde enkaz oldum..."
Eylüldü…
Yıllar süren uzun bir sürgünden
dönmüştü kelepçeli ellerim…
Yüreğimde (u)mutlu bir sevda masalıyla
dönmüştüm istanbul’a…
Eylül’e kurmuştuk saatlerimizi…
Ağustosu yok saymıştık ömrümüze…
Boğazın serin sularında boğup acılarımızı
elele yüzecektik kızkulesine…
Eylül gri bulutlarla gelmişti…
İstanbul’a yağmur yağdı…
Kara bir fırtına çıkıp gizlendiği yerden
beni senden
beni ken(t)dimden uzağa savurdu…
"Gidişime dalgın bir İstanbul
Beklentisine küsmüş bir çift ela göz bıraktım..."
Bir (k)ayıbın peşinden sürüklenmiştim
bu siyah ışıklar kentine…
Onurumu zedeleyen bu (k)ayıbın
iç yakıcı kargaşasında
Seni ve özgür düşlerimi kaybettim…
Ağladım…
…
Ertesi hüzünlü bir Eylül sabahı :
Günaydınım…Sabahım…Sevgilim…
İçimin yangınlarınamı uyandın ?...
Zindan ;alacaklarını tahsil ederken genç ömrümden
hasretin sancılarımı böldü uykularını ?...
Oysa zulamda birikmiş öpücüklerim vardı
sabahlarına hazır…
Küçük masum dokunuşlarım vardı tenine…
Hani dizime koyduğunda başını
O rahat durmayan yanlarım…
Hani o söylemekten onur duyduğum
yalnızca sana ait sevgi sözcüklerim :
(k)adı(nı)m...içime akan coşkun ırmağım...
seni çok seviyorum
Dışarısı Eylüldü…
İstanbul’a yağmur yağdı…
Kaldırımlar ıslaktı gözlerin gibi…
Ben ıslanmadım…