Bacillus Anthacis isimli bakterinin yol açtığı ve erken müdahale edilmediğinde vefata yol açabilen şarbon illetine karşı et tüketiminde dikkat edilmesi gerekenleri ve tedavi usullerini Okan Üniversitesi Enfeksiyon Hastalıkları ve Mikrobiyoloji Mütehassısı Prof. Dr. Nail Özgüneş, Pudra.com okuyucuları için açıkladı.
Hayvanlardan kişilere bulaşan illetler arasında olan şarbon, hayvanlarla temas en kişilere bulaşıyor. Beşerden beşere bulaşmasa da hasta derisindeki lezyona dokunulması da şarbonun bulaşmasına yol açabiliyor.
Münhasıran hayvancılıkla oluşan şahıslar, kasap ve veterinerler şarbon illetine karşı risk altında.
Şarbon, inek, koyun, keçi üzere otçul hayvanlarda görülür. Bu küme illetler, "zoonoz" olarak isimlendirilir. Bu bakteri, tetanoz basilinin bilakis oksijeni seven, oksijenli ortamda yeterli üreyen bir bakteridir.
Şarbon illeti görülme mekanlarına nazaran 3 öbeğe ayrılıyor.
Deri şarbonu: Deri yoluyla en sık; hayvancılıkla uğraşan ve hayvan eti ile uğraşan şahıslarda çok kolay bulaşma görülebilir. Ayrıyeten; akciğer şarbonu, bağırsak şarbonu ve şarbon sepsisi tablosuyla dimağı bile etkileyen ağır hastalık tablosu meydana gelebilir. Deri şarbonu, beşerde en sık görülen şarbon tipidir.
Şarbonun deride belirtisi: Klinikte, deri şarbonu malign ödem üslubunda önümüze çıkar, bu lezyonun orta kısmında siyah bir yara oluşur. Buna "kara kabarcık" denir. Bu nispeten tanı koydurucudur. Bunun yanında, laboratuvar testleri tanıda çok yardımcı olamaz.
Bağırsak şarbonu: Bu cinste şarbon et yenildiği takdirde bulaşır. Enfeksiyon bağırsaklara yerleşir. Bulantı, kusma, karın ağrısı, ateş ve ishal ile kendini gösterir.
Akciğer şarbonu: Şarbonlu hayvanlardan teneffüs yolu ile bulaşır. Soğuk algınlığı üzere başlar. Yüksek ateş, titreme ve teneffüs alıp verme de güçlük gözlemlenir.
Şarbon tedavisi nasıl yapılır?
Şarbon görülen insanda tedavinin işe yaraması için bir an evvel tedaviye başlanılması gerekir. Zira şarbonda kaybedilen vakit hayati kıymet taşır.
Bu nedenle belirtiler görüldüğü yahut şüphelenildiği andan itibaren bir hastaneye başvurmak gerekir.
Tanı konulduktan sonra hastanın hastanede yatarak tedavi edilmesi makuldür. Şarbon, hanede tedavi edilebilecek bir hastalık değildir. Bulaşma tehlikesine karşı muhakkak hastane ortamı gerekir.
Şarbonun tedavisinde birçok antibiyotik tesirlidir. Deri şarbonu çeşidinde vefat orantısı çok düşüktür lakin bağırsak ve akciğer şarbonu yüksek nispette ölümcül riske sahiptir.
Şarbondan korunmak için nasıl tedbir alınmalı?
Kasaplık, veterinerlik üzere meslekler, mezbahada çalışanlar ve deri çalışanları şarbon riski öbeğinde taraf alıyor. Bu nedenle bu meslekleri yapan şahısların çalışırken katiyetle eldiven, maske üzere hami tedbirler alması gerekir.
Şarbona karşı riskli kesimler araştırılmalı ve karantinaya alınmalıdır.
Büyük ölçekte, hayvan güruhlarının denetimleri ve aşıları eksiksiz bir halde yapılmalıdır.
Şarbonlu olduğu belirlenen hayvanlar var ise, asla kesilmemeli ve derisi yüzülmemelidir.
Şarbondan ölen hayvanlar belediye çalışanları gözetiminde imha edilmelidir. Hasta hayvanların bulundukları mahaller dezenfekte edilmelidir.
Şarbonlu hayvanların temas ettiği gübre yem üzere hususlar yakılarak imha edilmelidir.
Bilhassa şarbon tehlikesinin kelam konusu olduğu periyotlarda ve günlük hayatta bilinmeyen alanlardan hayvansal eserler alıp tüketmemeye ihtimam gösterilmelidir.
Etin güvendiğiniz kasap ve marketlerden alınması gerekir.
Birebir devirde bu periyotta yeterli pişmeyen yahut az pişmiş et tüketmemek gerekir.
Şarbondan korunmak için yalnızca hayvanlardan değil, hayvan eserlerine temkinli yaklaşmak,uzak durmak, dikkatli olmak gerekmektedir.
Şarbonlu hayvanın kıllarından yapılmış fırçalar, giysi ve ayakkabılar için bile dikkat edilmelidir.
Bu mealde hayvansal eserlerden yapılmış makyaj materyalleri de şarbon tehlikesine sahiptir.
Hayvanlardan kişilere bulaşan illetler arasında olan şarbon, hayvanlarla temas en kişilere bulaşıyor. Beşerden beşere bulaşmasa da hasta derisindeki lezyona dokunulması da şarbonun bulaşmasına yol açabiliyor.
Münhasıran hayvancılıkla oluşan şahıslar, kasap ve veterinerler şarbon illetine karşı risk altında.
Şarbon, inek, koyun, keçi üzere otçul hayvanlarda görülür. Bu küme illetler, "zoonoz" olarak isimlendirilir. Bu bakteri, tetanoz basilinin bilakis oksijeni seven, oksijenli ortamda yeterli üreyen bir bakteridir.
Şarbon illeti görülme mekanlarına nazaran 3 öbeğe ayrılıyor.
Deri şarbonu: Deri yoluyla en sık; hayvancılıkla uğraşan ve hayvan eti ile uğraşan şahıslarda çok kolay bulaşma görülebilir. Ayrıyeten; akciğer şarbonu, bağırsak şarbonu ve şarbon sepsisi tablosuyla dimağı bile etkileyen ağır hastalık tablosu meydana gelebilir. Deri şarbonu, beşerde en sık görülen şarbon tipidir.
Şarbonun deride belirtisi: Klinikte, deri şarbonu malign ödem üslubunda önümüze çıkar, bu lezyonun orta kısmında siyah bir yara oluşur. Buna "kara kabarcık" denir. Bu nispeten tanı koydurucudur. Bunun yanında, laboratuvar testleri tanıda çok yardımcı olamaz.
Bağırsak şarbonu: Bu cinste şarbon et yenildiği takdirde bulaşır. Enfeksiyon bağırsaklara yerleşir. Bulantı, kusma, karın ağrısı, ateş ve ishal ile kendini gösterir.
Akciğer şarbonu: Şarbonlu hayvanlardan teneffüs yolu ile bulaşır. Soğuk algınlığı üzere başlar. Yüksek ateş, titreme ve teneffüs alıp verme de güçlük gözlemlenir.
Şarbon tedavisi nasıl yapılır?
Şarbon görülen insanda tedavinin işe yaraması için bir an evvel tedaviye başlanılması gerekir. Zira şarbonda kaybedilen vakit hayati kıymet taşır.
Bu nedenle belirtiler görüldüğü yahut şüphelenildiği andan itibaren bir hastaneye başvurmak gerekir.
Tanı konulduktan sonra hastanın hastanede yatarak tedavi edilmesi makuldür. Şarbon, hanede tedavi edilebilecek bir hastalık değildir. Bulaşma tehlikesine karşı muhakkak hastane ortamı gerekir.
Şarbonun tedavisinde birçok antibiyotik tesirlidir. Deri şarbonu çeşidinde vefat orantısı çok düşüktür lakin bağırsak ve akciğer şarbonu yüksek nispette ölümcül riske sahiptir.
Şarbondan korunmak için nasıl tedbir alınmalı?
Kasaplık, veterinerlik üzere meslekler, mezbahada çalışanlar ve deri çalışanları şarbon riski öbeğinde taraf alıyor. Bu nedenle bu meslekleri yapan şahısların çalışırken katiyetle eldiven, maske üzere hami tedbirler alması gerekir.
Şarbona karşı riskli kesimler araştırılmalı ve karantinaya alınmalıdır.
Büyük ölçekte, hayvan güruhlarının denetimleri ve aşıları eksiksiz bir halde yapılmalıdır.
Şarbonlu olduğu belirlenen hayvanlar var ise, asla kesilmemeli ve derisi yüzülmemelidir.
Şarbondan ölen hayvanlar belediye çalışanları gözetiminde imha edilmelidir. Hasta hayvanların bulundukları mahaller dezenfekte edilmelidir.
Şarbonlu hayvanların temas ettiği gübre yem üzere hususlar yakılarak imha edilmelidir.
Bilhassa şarbon tehlikesinin kelam konusu olduğu periyotlarda ve günlük hayatta bilinmeyen alanlardan hayvansal eserler alıp tüketmemeye ihtimam gösterilmelidir.
Etin güvendiğiniz kasap ve marketlerden alınması gerekir.
Birebir devirde bu periyotta yeterli pişmeyen yahut az pişmiş et tüketmemek gerekir.
Şarbondan korunmak için yalnızca hayvanlardan değil, hayvan eserlerine temkinli yaklaşmak,uzak durmak, dikkatli olmak gerekmektedir.
Şarbonlu hayvanın kıllarından yapılmış fırçalar, giysi ve ayakkabılar için bile dikkat edilmelidir.
Bu mealde hayvansal eserlerden yapılmış makyaj materyalleri de şarbon tehlikesine sahiptir.
