Şeker marazını yani Tip II Diyabeti ameliyatla düzeltme fikri birinci olarak Yerkürenin en prestijli ilmî arastırmalarının yayınlandığı Annals of Surgery mecmuasında 1995 yılında Walter Pories’in imzası ile yayınlanan;
Kimin aklına gelirdi ki? ( Who would have thought it? ) isimli ilmî makalede ele alınmıştır. Walter Pories bu çalışmsında Obezite cerrahisi uygulanmış olan hastaların takiplerinde (14 yıl) hastaların birçoklarının şeker illetinin yaklaşık %83’ünün ve glukoz intoleransı olan hastaların %98,7’sinin Kan şekeri seviyelerini sıradan seviyede seyretdiğini farketmiştir.
Bu çalışmada 12 parmak barsağının ( duedonumun) ve sonrasında devam eden ince barsakların baslangıç kısmının yiyecek girişine kapatılması ile ince barsaklardan ortaya çıkan değişikliklerin kan şekeri düzenlenmesinde değerli rol oynadığını tabir etmiştir.
Bu değişimlerle ve kan şekeri denetiminin ameliyattan acilen sonraki günlerde ortaya çıkması kıymetlidir zira bu periyotta hasta daha kilo kaybetmemiştir lakin kan şekeri düşmeye başlamıştır. İşde bu noktada kan şekerindeki bu düzelmenin kilo kaybından bağımsız bir kadro sair faktörlerin tesiri ile olduğu yahut olabileceği farkedilmiştir.
İşde bu değişikliklerin şeker illeti denetiminin kilo kaybından fazla bağırsaklardan salgılanan ve İnkretin ismi verilen bir kadro hormonlarda değişimlerle olduğu farkedilmiştir.
Mideden acilen sonra başlıyan 12 parmak bağırsağındaki ve devamındaki ince barsağın başlangıc kısmındaki bu değişikliğe Ön bağırsak teorisi (Foregut Theory ) ismi verilmektedir. Sonradan Walter Pories’in bu çalışmasını teyit eden çok sayıda araştırma daha yapılmıştır.
Aslında şeker illetindeki bu düzelme temelde 3 kıymetli değişiklikle sağlanır.
1-Mide hacmini kısıtlamak ( Yapılan bir çok çalışma yalnızca bunun bile bir çok mekanizmalarla şeker illetinde % 70 lere yakın düzelme sağladığını göstermektedir.)
2-Mide den sonraki 12 parmak bağırsağı ( Duedonum) ve sonrasındaki ince bağırsağın başlangıc kısmının ( proximal jejenum ) by pass edilmesi yani yiyecekler mideden çıktıktan sonra buralara uğramadan ince barsaklardan yola devam etmesi böylelikle buralardan salgılanan Glukagon üzere kan şekerinin yükselmesini sağlayan hormonların salgılanmasını önlemek ( azık burdan gecmeyince bu hormonlar bu yerlerden daha az salgılanıyor )
3-Mideden çıkan azıkların çokça emilme uğramadan İnce bağırsağın son kısmı olan ileumla temas etmelerini sağlayarak burdaki L hücrelerinden GLP-1 denen hormonun ziyade salgılanmasını artırmak.
GLP-1 ziyade salgılanınca ne oluyor?
Kan Şekerinin (Plazma glikozunun) azaltılması
Kan şekerini bağlı (Glikoza bağımlı) insülin sekresyonu yani salgılanmasının artması böylelikle insulinin kan şekerini süratlice düşürmesi
Pankreasdaki insulin salgılayan β-hücrelerinin kan şekeri ile daha kolay uyarılması ve kan şekerini düşürmek için süratli cevap vermesi
Beta hücrelerinin gelişmesini artırmak ( β-hücresinin gen ekspresyonunu ve diferansiasyonunu artırma )
Kan şekerinin yükseltmeye yarıyan Glukagon hormonunu baskılamak (süpresyonu)
Kan şekerini yükselten hormonlardan biri olan Somatostatin basınçlanması (süpresyonu )
β-hücrelerinin sayısının artışı
β-hücresinin ömür mühletinin uzatılması
Pankreas dışı kan şekerini azaltıcı tesir
Mide (Gastrik) boşalmasının yavaşlatılması
Doygunluğu artırıcı tesiri
Vücut tartısında azalma
Sonuç olarak Pankreasdaki langerhans adacıkları denen kesimde bulunan beta hücrelerinden salgılan insulin hormonu beta hücrelerindeki bu artısa ve gelismeye bağlı olarak artar. Kan şekeri denetim altına alınmış olur.
Kısaca ve özetle tüm temel mekanizma bu teori üzerine kurgulanmıştır. Daha karmaşık tesir mekanizmalarıda vardır. Lakin bundan sonrası Akademik habere girdiğinden acıkcası başınızı daha çok karıştırmak istemiyorum….
Kimin aklına gelirdi ki? ( Who would have thought it? ) isimli ilmî makalede ele alınmıştır. Walter Pories bu çalışmsında Obezite cerrahisi uygulanmış olan hastaların takiplerinde (14 yıl) hastaların birçoklarının şeker illetinin yaklaşık %83’ünün ve glukoz intoleransı olan hastaların %98,7’sinin Kan şekeri seviyelerini sıradan seviyede seyretdiğini farketmiştir.
Bu çalışmada 12 parmak barsağının ( duedonumun) ve sonrasında devam eden ince barsakların baslangıç kısmının yiyecek girişine kapatılması ile ince barsaklardan ortaya çıkan değişikliklerin kan şekeri düzenlenmesinde değerli rol oynadığını tabir etmiştir.
Bu değişimlerle ve kan şekeri denetiminin ameliyattan acilen sonraki günlerde ortaya çıkması kıymetlidir zira bu periyotta hasta daha kilo kaybetmemiştir lakin kan şekeri düşmeye başlamıştır. İşde bu noktada kan şekerindeki bu düzelmenin kilo kaybından bağımsız bir kadro sair faktörlerin tesiri ile olduğu yahut olabileceği farkedilmiştir.
İşde bu değişikliklerin şeker illeti denetiminin kilo kaybından fazla bağırsaklardan salgılanan ve İnkretin ismi verilen bir kadro hormonlarda değişimlerle olduğu farkedilmiştir.
Mideden acilen sonra başlıyan 12 parmak bağırsağındaki ve devamındaki ince barsağın başlangıc kısmındaki bu değişikliğe Ön bağırsak teorisi (Foregut Theory ) ismi verilmektedir. Sonradan Walter Pories’in bu çalışmasını teyit eden çok sayıda araştırma daha yapılmıştır.
Aslında şeker illetindeki bu düzelme temelde 3 kıymetli değişiklikle sağlanır.
1-Mide hacmini kısıtlamak ( Yapılan bir çok çalışma yalnızca bunun bile bir çok mekanizmalarla şeker illetinde % 70 lere yakın düzelme sağladığını göstermektedir.)
2-Mide den sonraki 12 parmak bağırsağı ( Duedonum) ve sonrasındaki ince bağırsağın başlangıc kısmının ( proximal jejenum ) by pass edilmesi yani yiyecekler mideden çıktıktan sonra buralara uğramadan ince barsaklardan yola devam etmesi böylelikle buralardan salgılanan Glukagon üzere kan şekerinin yükselmesini sağlayan hormonların salgılanmasını önlemek ( azık burdan gecmeyince bu hormonlar bu yerlerden daha az salgılanıyor )
3-Mideden çıkan azıkların çokça emilme uğramadan İnce bağırsağın son kısmı olan ileumla temas etmelerini sağlayarak burdaki L hücrelerinden GLP-1 denen hormonun ziyade salgılanmasını artırmak.
GLP-1 ziyade salgılanınca ne oluyor?
Kan Şekerinin (Plazma glikozunun) azaltılması
Kan şekerini bağlı (Glikoza bağımlı) insülin sekresyonu yani salgılanmasının artması böylelikle insulinin kan şekerini süratlice düşürmesi
Pankreasdaki insulin salgılayan β-hücrelerinin kan şekeri ile daha kolay uyarılması ve kan şekerini düşürmek için süratli cevap vermesi
Beta hücrelerinin gelişmesini artırmak ( β-hücresinin gen ekspresyonunu ve diferansiasyonunu artırma )
Kan şekerinin yükseltmeye yarıyan Glukagon hormonunu baskılamak (süpresyonu)
Kan şekerini yükselten hormonlardan biri olan Somatostatin basınçlanması (süpresyonu )
β-hücrelerinin sayısının artışı
β-hücresinin ömür mühletinin uzatılması
Pankreas dışı kan şekerini azaltıcı tesir
Mide (Gastrik) boşalmasının yavaşlatılması
Doygunluğu artırıcı tesiri
Vücut tartısında azalma
Sonuç olarak Pankreasdaki langerhans adacıkları denen kesimde bulunan beta hücrelerinden salgılan insulin hormonu beta hücrelerindeki bu artısa ve gelismeye bağlı olarak artar. Kan şekeri denetim altına alınmış olur.
Kısaca ve özetle tüm temel mekanizma bu teori üzerine kurgulanmıştır. Daha karmaşık tesir mekanizmalarıda vardır. Lakin bundan sonrası Akademik habere girdiğinden acıkcası başınızı daha çok karıştırmak istemiyorum….
