Vücudumuzun Nitekim Şekere Gereksinimi Var mıdır?: Dimağ, had sistemi ve alyuvarlar sıradan koşullarda güç gereksinimlerini mutlak surette karbonhidratlardan karşılamak durumundadır. Kimi karbonhidratlar besinlerde doğal olarak bulunurlar (meyvelerde fruktoz, sütte laktoz, tahıllarda nişasta gibi). Kimileri ise sonradan ek edilirler (sofra şekeri ve şeker içeren besinler). Kaynağı ne olursa olsun, vücut gerçekte bu farkı anlamaz. Karbonhidratlar büyük orantıda bitkisel kaynaklı besinlerden alınmaktadır. Bu karbonhidratlar vücudumuzda yapıtaşı olan glikoza dönüşür ve kan şekerinin esas kaynağını oluştururlar. O nedenle Yerküre Sıhhat Örgütü günlük kuvvetimizin %55-60'ının karbonhidratlardan karşılanması gerektiğini vurgulamaktadır.
Çokça Karbonhidrat Tüketiminin Zararları Nelerdir?
Vücut, kan şekerinin tümünü tıpkı anda güce çevirememektedir. Kan şekeri seviyesi olağanın üzerine çıktığında; pankreastan salınan insülin hormonu ziyade şekerin depolanması için karaciğer, kas ve vesair hücreleri uyarır. Glikozun bir kısmı, kas ve karaciğerde glikojen biçiminde depolanır. Gereksiniminden ziyade kuvvet tüketimi durumunda vücut, bir kısım glikozu vücut yağına çevirir. Binaenaleyh obezite ve beraberindeki 40'ı aşkın hastalık için davetiye çıkartılmış olmaktadır. Bu nedenle karbonhidratları azı karar birçok zarar mantığı ile kıymetlendirmekte yarar vardır. Son devirlerde şeker tasarrufunun süratle artmasıyla birlikte kalp - damar marazları, diyabet, kanser, sindirim sistemi illetleri ve romatizmal illetlerin görülme sıklıklarında artışlar olmaktadır.
Hiç Şeker Tüketmemek Vücutta Bir Eksiklik Yaratmaz mı?
Rafine edilmiş haliyle şeker 200 - 300 yıllık kısa bir geçmişe sahiptir. Evet şekerin keşfinden evvel beşerler bu gereksinimlerini nasıl karşılıyordu, sanki vücutlarında bir eksiklik olmuyor muydu? Nasıl ki cep telefonlarından görüşme yapılabilmesi için bataryalarının dolu olması gerekiyorsa, vücudumuz için de temel kuvvet kaynağı glikozun bulunması gerekir. Fakat bu glikoz, çayın içerisine atılan ve tatlıların imalatında kullanılan sofra şekeri olarak görülmemelidir. Daha evvel belirtildiği üzere doğal besinlerden de bu şekerin elde edilmesi kelam konusu olmaktadır. Şayet ki sofra şekerinin eksikliği durumunda metabolizmamız eza oluştursaydı; sıhhat çalışanı diyabeti olan bireylere de her gün tatlı yemelerini önerirdi.
Ağır olarak 1900'lü yılların başından itibaren beslenmemizde mahal alan şeker, daha öncesinde saraylarda kullanılan lüks bir besin hususu olarak tanımlanmaktadır. Günümüzde şekerin girmediği bir yan yok üzere. Bebeklikten itibaren şekerli besinlere alıştırılan bir kişiye sıhhat sorunlarından dolayı artık şekeri hayatınızdan çıkarmalısınız demek çok çetin.
Şeker Vücutta Nasıl Bir Kasvet Yaratmaktadır?
Süratle ve acilen kana karışan, saflaştırılmış ve rafine şeker içeren besinler kan şekerinde ani bir dalgalanmaya neden olurlar. Çok kısa vadede yükselen kan şekeri yaklaşık yarım saat sonra tıpkı süratte düşmeye başlar. Her çıkışın bir inişi vardır. İşin makûs tarafı; tatlı yenildikten bir vade sonra artan ve azalmaya başlayan kan şekeri seviyesi eski seviyesinin de altına düşmektedir. Münasebetiyle kan şekerinde aniden bir pik yaşanması tekrardan tatlı yeme isteği doğurmaktadır. Bu nedenle kimse bir kesim tatlı yiyerek dur diyememektedir.
Evet Şekerin Alanını Nasıl Doldurabiliriz?
Her hengam için besinlerin doğalını tercih etmekte yarar vardır. Ancak bu demek değildir ki: Hiç tatlı yenilmemelidir. Elbette tatlı yenilmemesini gerektiren şeker illeti üzere bir durum laf konusu değilse bazen tatlı yenilebilir. Ama tatlıların tüketim sıklığına ve ölçüsüne dikkat etmek, ayrıyeten baklava, lokma, tulumba üzere ağır tatlılar mekanına; sütlaç, muhallebi, puding, komposto, hoşaf, kabak tatlısı üzere hafif tatlıları tercih etmek gerekir. İşte bu tatlıların imalatında - kuvvet alımını azaltmak ismine - toz tatlandırıcılardan yararlanılabilir.
Diyabetliler başta olmak üzere, şeker tadından vazgeçemeyen, iştahını baskılayamayan, formuna değer veren bireyler ve aileleri için çok güzel bir alternatif olarak yapay tatlandırıcıların şeker bölgesine kullanılması daha tutarlı görülmektedir. Gerek içeceklerde tablet olarak, gerekse tatlıların prodüksiyonu esnasında toz formları ile inançla kullanılabilen bu tatlandırıcıların kuvvet bedeli yok yahut göz gerisi edilecek kadar düşüktür. Kan şekeri üzerinde de olumsuz tesir yaratmamaları nedeniyle saflaştırılmış ve rafine şeker tarafına tercih edilmeleri daha sağlıklı olacaktır. Burada dikkat edilmesi gereken nokta; yapay tatlandırıcıların ocağı kapattıktan (besin pişirildikten) sonra ek edilmesi gerekmektedir.
Unutulmamalıdır ki, sofra şekerine hiçbir bünyenin muhtaçlığı yoktur.
Velev şekersiz çok daha rahat yaşanabilir.
Tabiat kişilere meyveler, sebzeler, tahıllar vs vermektedir. Kişiler ise onları doğal olarak tüketmek yanına elmadan, buğdaydan tatlılar yapmıştır. İşlenen ve rafine edilen (un, şeker gibi) eserler besleyici pahalarını kaybederek boş kuvvet kaynağı haline gelmektedir. Halbuki endosperm denilen dış kısmının ayrıştırılmadığı kabuklu pirinç, tam buğday unu vs, bizim günlük hayatımıza damgasını vuran beyaz pirinç ve beyaz ekmeğe kıyasla çok daha çokça protein, vitamin, mineral ve en kıymetlisi posa (yani lif) içermektedir. Hasebiyle bu çeşit besinlerin tercih edilmesi; kan şekeri, kolesterol ve kan basıncını istenilen seviyelerde tutmaya yardımcı olmaktadır. Dışkılama sayısını ve ölçüsünü artırarak kabızlığı önlemekte, kalın bağırsak kanserinden esirgeyici tesirler içermektedir. O nedenle besin seçiminde rafine edilmiş eserlerden olabildiğince kaçınmakta yarar vardır.
Çokça Karbonhidrat Tüketiminin Zararları Nelerdir?
Vücut, kan şekerinin tümünü tıpkı anda güce çevirememektedir. Kan şekeri seviyesi olağanın üzerine çıktığında; pankreastan salınan insülin hormonu ziyade şekerin depolanması için karaciğer, kas ve vesair hücreleri uyarır. Glikozun bir kısmı, kas ve karaciğerde glikojen biçiminde depolanır. Gereksiniminden ziyade kuvvet tüketimi durumunda vücut, bir kısım glikozu vücut yağına çevirir. Binaenaleyh obezite ve beraberindeki 40'ı aşkın hastalık için davetiye çıkartılmış olmaktadır. Bu nedenle karbonhidratları azı karar birçok zarar mantığı ile kıymetlendirmekte yarar vardır. Son devirlerde şeker tasarrufunun süratle artmasıyla birlikte kalp - damar marazları, diyabet, kanser, sindirim sistemi illetleri ve romatizmal illetlerin görülme sıklıklarında artışlar olmaktadır.
Hiç Şeker Tüketmemek Vücutta Bir Eksiklik Yaratmaz mı?
Rafine edilmiş haliyle şeker 200 - 300 yıllık kısa bir geçmişe sahiptir. Evet şekerin keşfinden evvel beşerler bu gereksinimlerini nasıl karşılıyordu, sanki vücutlarında bir eksiklik olmuyor muydu? Nasıl ki cep telefonlarından görüşme yapılabilmesi için bataryalarının dolu olması gerekiyorsa, vücudumuz için de temel kuvvet kaynağı glikozun bulunması gerekir. Fakat bu glikoz, çayın içerisine atılan ve tatlıların imalatında kullanılan sofra şekeri olarak görülmemelidir. Daha evvel belirtildiği üzere doğal besinlerden de bu şekerin elde edilmesi kelam konusu olmaktadır. Şayet ki sofra şekerinin eksikliği durumunda metabolizmamız eza oluştursaydı; sıhhat çalışanı diyabeti olan bireylere de her gün tatlı yemelerini önerirdi.
Ağır olarak 1900'lü yılların başından itibaren beslenmemizde mahal alan şeker, daha öncesinde saraylarda kullanılan lüks bir besin hususu olarak tanımlanmaktadır. Günümüzde şekerin girmediği bir yan yok üzere. Bebeklikten itibaren şekerli besinlere alıştırılan bir kişiye sıhhat sorunlarından dolayı artık şekeri hayatınızdan çıkarmalısınız demek çok çetin.
Şeker Vücutta Nasıl Bir Kasvet Yaratmaktadır?
Süratle ve acilen kana karışan, saflaştırılmış ve rafine şeker içeren besinler kan şekerinde ani bir dalgalanmaya neden olurlar. Çok kısa vadede yükselen kan şekeri yaklaşık yarım saat sonra tıpkı süratte düşmeye başlar. Her çıkışın bir inişi vardır. İşin makûs tarafı; tatlı yenildikten bir vade sonra artan ve azalmaya başlayan kan şekeri seviyesi eski seviyesinin de altına düşmektedir. Münasebetiyle kan şekerinde aniden bir pik yaşanması tekrardan tatlı yeme isteği doğurmaktadır. Bu nedenle kimse bir kesim tatlı yiyerek dur diyememektedir.
Evet Şekerin Alanını Nasıl Doldurabiliriz?
Her hengam için besinlerin doğalını tercih etmekte yarar vardır. Ancak bu demek değildir ki: Hiç tatlı yenilmemelidir. Elbette tatlı yenilmemesini gerektiren şeker illeti üzere bir durum laf konusu değilse bazen tatlı yenilebilir. Ama tatlıların tüketim sıklığına ve ölçüsüne dikkat etmek, ayrıyeten baklava, lokma, tulumba üzere ağır tatlılar mekanına; sütlaç, muhallebi, puding, komposto, hoşaf, kabak tatlısı üzere hafif tatlıları tercih etmek gerekir. İşte bu tatlıların imalatında - kuvvet alımını azaltmak ismine - toz tatlandırıcılardan yararlanılabilir.
Diyabetliler başta olmak üzere, şeker tadından vazgeçemeyen, iştahını baskılayamayan, formuna değer veren bireyler ve aileleri için çok güzel bir alternatif olarak yapay tatlandırıcıların şeker bölgesine kullanılması daha tutarlı görülmektedir. Gerek içeceklerde tablet olarak, gerekse tatlıların prodüksiyonu esnasında toz formları ile inançla kullanılabilen bu tatlandırıcıların kuvvet bedeli yok yahut göz gerisi edilecek kadar düşüktür. Kan şekeri üzerinde de olumsuz tesir yaratmamaları nedeniyle saflaştırılmış ve rafine şeker tarafına tercih edilmeleri daha sağlıklı olacaktır. Burada dikkat edilmesi gereken nokta; yapay tatlandırıcıların ocağı kapattıktan (besin pişirildikten) sonra ek edilmesi gerekmektedir.
Unutulmamalıdır ki, sofra şekerine hiçbir bünyenin muhtaçlığı yoktur.
Velev şekersiz çok daha rahat yaşanabilir.
Tabiat kişilere meyveler, sebzeler, tahıllar vs vermektedir. Kişiler ise onları doğal olarak tüketmek yanına elmadan, buğdaydan tatlılar yapmıştır. İşlenen ve rafine edilen (un, şeker gibi) eserler besleyici pahalarını kaybederek boş kuvvet kaynağı haline gelmektedir. Halbuki endosperm denilen dış kısmının ayrıştırılmadığı kabuklu pirinç, tam buğday unu vs, bizim günlük hayatımıza damgasını vuran beyaz pirinç ve beyaz ekmeğe kıyasla çok daha çokça protein, vitamin, mineral ve en kıymetlisi posa (yani lif) içermektedir. Hasebiyle bu çeşit besinlerin tercih edilmesi; kan şekeri, kolesterol ve kan basıncını istenilen seviyelerde tutmaya yardımcı olmaktadır. Dışkılama sayısını ve ölçüsünü artırarak kabızlığı önlemekte, kalın bağırsak kanserinden esirgeyici tesirler içermektedir. O nedenle besin seçiminde rafine edilmiş eserlerden olabildiğince kaçınmakta yarar vardır.
