Selamlaşma: Hz Peygamber (asv) Allah'a yemin ederek başladığı bir sözünde, İman etmedikçe cennete giremezsiniz, birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş olmazsınızbuyurduktan sonra yanındakilere, arasında sevgi bağını ancak selâmlaşarak kurabileceklerini bildirmiştir (Müslim, Îmân, 9394) Selâmın bu önemi sebebiyledir fakat, Kur'ânı Kerîm'de evlere girerken mutlaka selâm verilmesi (enNûr 2427), selâma daha güzeliyle veya aynıyla karşılık verilmesi (enNisâ 486) emredilmiştir
Tokalaşma: Kaynaklarda çoğunlukla musâfaha kelimesiyle açıklama edilen tokalaşma Hz Peygamber (asv)'in sünnetinde de bulunan İslâmî bir muaşeret kuralıdır Bu kelimenin kökü olan safhkelimesinin âyetlerde ve affedici olmaanlamlarında geçtiğini dikkate alarak (meselâ bk elBakara 2109; elHicr 1585; ezZuhruf 4379), tokalaşmanın da bir kimsenin, elini sıktığı insana aleyhinde hoşgörüsünü, affediciliğini ve sevgisini simgeleyen bir davranış olarak ölçmek gerekmektedir Nitekim gücenmiş olan kimselerin el sıkışarak barışmaları birbirlerini affedip her yerde arkadaş olduklarını açıklama eder Tokalaşmanın bu yüksek ahlâkî anlamı nedeniyle olmalıdır ki Hz Peygamber (asv), Birbiriyle karşılaşan iki Müslüman tokalaştığında, daha oradan ayrılmadan hataları affedilir(Ebû Dâvûd, Edeb, 142) buyurmuştur *
Tokalaşma: Kaynaklarda çoğunlukla musâfaha kelimesiyle açıklama edilen tokalaşma Hz Peygamber (asv)'in sünnetinde de bulunan İslâmî bir muaşeret kuralıdır Bu kelimenin kökü olan safhkelimesinin âyetlerde ve affedici olmaanlamlarında geçtiğini dikkate alarak (meselâ bk elBakara 2109; elHicr 1585; ezZuhruf 4379), tokalaşmanın da bir kimsenin, elini sıktığı insana aleyhinde hoşgörüsünü, affediciliğini ve sevgisini simgeleyen bir davranış olarak ölçmek gerekmektedir Nitekim gücenmiş olan kimselerin el sıkışarak barışmaları birbirlerini affedip her yerde arkadaş olduklarını açıklama eder Tokalaşmanın bu yüksek ahlâkî anlamı nedeniyle olmalıdır ki Hz Peygamber (asv), Birbiriyle karşılaşan iki Müslüman tokalaştığında, daha oradan ayrılmadan hataları affedilir(Ebû Dâvûd, Edeb, 142) buyurmuştur *
