Evlilik sorunlarını incelerken yüzlerce sayfa yazı yazmanız mümkün ama ben pratik bir bakış açısıyla size bazı sorular sorarak sizleri biraz düşündürmek istiyorum.
Amaç mutlu olmaksa neden sürekli huzurlu anları sabote ediyoruz, yoksa bilinçaltımız evliliği sonlandırmak, ya da başka bir iklimde mi sürdürmek istiyor?
Dünya çok hızla değişti, her şey değişti ancak kadın ve erkek rollerinin aynı kalmasını beklemeniz mantıklımı? Evliliğe, kadın ve erkeğin rollerine yeni format atmak sizi neden bu kadar korkutuyor?
İki yetişkin evlendiyse; bir bakın tartışırken siz ya da eşiniz gerçekten erişkin gibimi davranıyorsunuz? “Baba-kız”, “anne-oğul” ya da “çocuk-çocuk” tarzı ilişkilerin günümüzde pek sürdürülebilir olmadığının farkında mısınız?
Eşinizi suçlarken, yargılarken elinizde delil olmamasına rağmen neden bu kadar ısrarcısınız?
Ben değişmem demek yerine repertuarı geliştirmek ya hem sizi hem de eşinizi mutlu edecekse?
Ya kişisel gelişiminiz pek de iyi değilse, egonuz katıysa ve hep en iyi bildiği şeyleri ısrarla yapıyor ve bunu referans alıp karşıyı üzüyorsanız?
Ya bencil ve narsisteniz ve evlilik kurgunuz “hep bana” modeliyle kurgulandıysa? Ya sürekli eşinizin sınırlarını ihlal etmeyi, doğal ya da kültürel bir hak gibi görüyorsanız. “Bir kadın bunu yapmaz”, “bir erkek bunu yapmaz” şablonlarına sığınmak ne kadar doğru?
Aranızdaki uyumsuzluk ya da farklarla ilgili sadece ifade tarzınızı değiştirdiğinizde evliliğinizin kurtulabileceğinin farkında mısınız? Doğru iletişim teknikleri ya da bir evlilik terapistiyle çok hızlı değişikliklerin olabileceğini düşünmeye ne dersiniz?
Bazen kırmızıçizgileri değiştirmenin hem sizi hem de evliliği “büyütebileceğini” düşünmeye başlasanız sizce ne olur?
Sürekli aynı şeyleri yapıp farklı bir evlilik beklemek ne kadar gerçekçi?
Kadınlar ve erkekler arasındaki temel farklılıkları kabullenmek ve uyum sağlamak yerine sürekli bu farklar için savaşmaya ne zaman son vermeyi düşünüyorsunuz?
Israrla geçmiş aile kültürünüzü eşinize dayatmaya çalışmanız haksızlık olmaz mı? Ya onun ailesinde sizin ailenizde olanlar hiç yaşanmadıysa, kültür ve roller farklıysa. Sizin modelin en doğru model olduğunu size kim söyledi?
Anneniz ya da babanızla ilgili geçmiş çocukluk anılarınızı şimdiki evliliğinize bulaştırmanız çok ama çok sık görülür. Geçmiş anılara yapışmak ya da ihanet etmemek adına ya şimdiki evliliği sabote ediyorsanız.
Babanız gibi olmamak ya da anneniz gibi olmamak adına şimdiki eşinize haksızlık ediyor olamaz mısınız?
Stres altında ağzımızdan çıkan sözleri değiştirebilme becerisi kazanmak için danışma almaya ne dersiniz?
Üçüncü kişilere ilgi duyduğunuz anda danışma almazsanız, insan doğası gereği geri dönülemez bir kördüğümün içine dolanabileceğinizin farkında mısınız?
Savaşarak, çocukları harcayarak boşanmak yerine boşanma danışmanlığı ya da evlilik terapisi almaya ne dersiniz?
100lerce sorudan birkaçını sizi düşündürmek ya da farkındalık yaratmak amacıyla yazdım. Umarım katkım olur.
Amaç mutlu olmaksa neden sürekli huzurlu anları sabote ediyoruz, yoksa bilinçaltımız evliliği sonlandırmak, ya da başka bir iklimde mi sürdürmek istiyor?
Dünya çok hızla değişti, her şey değişti ancak kadın ve erkek rollerinin aynı kalmasını beklemeniz mantıklımı? Evliliğe, kadın ve erkeğin rollerine yeni format atmak sizi neden bu kadar korkutuyor?
İki yetişkin evlendiyse; bir bakın tartışırken siz ya da eşiniz gerçekten erişkin gibimi davranıyorsunuz? “Baba-kız”, “anne-oğul” ya da “çocuk-çocuk” tarzı ilişkilerin günümüzde pek sürdürülebilir olmadığının farkında mısınız?
Eşinizi suçlarken, yargılarken elinizde delil olmamasına rağmen neden bu kadar ısrarcısınız?
Ben değişmem demek yerine repertuarı geliştirmek ya hem sizi hem de eşinizi mutlu edecekse?
Ya kişisel gelişiminiz pek de iyi değilse, egonuz katıysa ve hep en iyi bildiği şeyleri ısrarla yapıyor ve bunu referans alıp karşıyı üzüyorsanız?
Ya bencil ve narsisteniz ve evlilik kurgunuz “hep bana” modeliyle kurgulandıysa? Ya sürekli eşinizin sınırlarını ihlal etmeyi, doğal ya da kültürel bir hak gibi görüyorsanız. “Bir kadın bunu yapmaz”, “bir erkek bunu yapmaz” şablonlarına sığınmak ne kadar doğru?
Aranızdaki uyumsuzluk ya da farklarla ilgili sadece ifade tarzınızı değiştirdiğinizde evliliğinizin kurtulabileceğinin farkında mısınız? Doğru iletişim teknikleri ya da bir evlilik terapistiyle çok hızlı değişikliklerin olabileceğini düşünmeye ne dersiniz?
Bazen kırmızıçizgileri değiştirmenin hem sizi hem de evliliği “büyütebileceğini” düşünmeye başlasanız sizce ne olur?
Sürekli aynı şeyleri yapıp farklı bir evlilik beklemek ne kadar gerçekçi?
Kadınlar ve erkekler arasındaki temel farklılıkları kabullenmek ve uyum sağlamak yerine sürekli bu farklar için savaşmaya ne zaman son vermeyi düşünüyorsunuz?
Israrla geçmiş aile kültürünüzü eşinize dayatmaya çalışmanız haksızlık olmaz mı? Ya onun ailesinde sizin ailenizde olanlar hiç yaşanmadıysa, kültür ve roller farklıysa. Sizin modelin en doğru model olduğunu size kim söyledi?
Anneniz ya da babanızla ilgili geçmiş çocukluk anılarınızı şimdiki evliliğinize bulaştırmanız çok ama çok sık görülür. Geçmiş anılara yapışmak ya da ihanet etmemek adına ya şimdiki evliliği sabote ediyorsanız.
Babanız gibi olmamak ya da anneniz gibi olmamak adına şimdiki eşinize haksızlık ediyor olamaz mısınız?
Stres altında ağzımızdan çıkan sözleri değiştirebilme becerisi kazanmak için danışma almaya ne dersiniz?
Üçüncü kişilere ilgi duyduğunuz anda danışma almazsanız, insan doğası gereği geri dönülemez bir kördüğümün içine dolanabileceğinizin farkında mısınız?
Savaşarak, çocukları harcayarak boşanmak yerine boşanma danışmanlığı ya da evlilik terapisi almaya ne dersiniz?
100lerce sorudan birkaçını sizi düşündürmek ya da farkındalık yaratmak amacıyla yazdım. Umarım katkım olur.
