Uçma Yeteneği Olmayan Kuşlar (Kanatsızlar) Hakkında Bilgi
Kuşlar, doğal olarak memelilerle en az çatışan hayvan grubudur. Ama tropikal kuşak çayırlarında memelilerin yanı sıra otlanarak beslenen türleri bulunur. Bu kuşlar iri ve ağır yapılıdır, uçma yetenekleri yoktur, ama çok hızlı koşarlar. Devekuşlarında görüldüğü gibi kanatları çok küçüktür. İki buçuk metre boyunda, 136 kilogram ağırlığındaki devekuşlarının kanatları, hemen hemen kazların kanatları kadardır. Diğer kuşlarda olduğu gibi, uçma kasları ve göğüs kemiği çatısı yoktur. Tersine, düz bir levha biçimindeki iskeletleri nedeniyle sal-göğüslü kuşlar olarak tanımlanırlar, diğer kuşlardan pek çok farklılıkları vardır ama yapılarından anlaşıldığı kadarıyla, uçabilen kuşlar soyundan geldikleri kesindir.
Sal-göğüslü kuşların en büyük türlerinin artık soyu tükenmiştir. Yeni Zelanda'ya özgü moa örneklerinin 4 m. boyunda oldukları saptanmıştır. Madagaskar Adası'nda dev kuş iskeletlerinin bulunuşu da bu tür kuşların varlığını kanıtlar. Bu bulgular, Binbir Gece Masalları'nın Anka Kuşu efsanesinin yaratılmasına yol açmıştır.
Günümüz sal-göğüslü kuşlarının renkleri genellikle koyu ve tekdüzedir. Ancak erkek devekuşu simsiyah vücut tüylerine karşın, beyaz kuyruk ve kanatlarıyla, bunların dışında bir örnektir. Çoğunun, üreme dönemlerinde karşılıklı bir yardımlaşma içinde davrandığı görülür. Yumurtalarını aynı yuvaya koyan dişiler, paylaşma anlayışını sergiler. Erkekler ise, yavruların yumurtadan çıkma döneminde çok yardımcı olurlar, iri devekuşu yumurtalarının peşini bırakmayan bazı hayvanlar, bu yumurtaların kalın kabuklarını kırabilmek için inanılmaz yöntemler geliştirmişlerdir. Doğan yavrular hemen yürümeye başlar ama savunmasız kaldıklarından çeşitli etoburlara yem olurlar. Devekuşu, sal-gögüslülerin en bilinen örneğidir, hayvanat bahçelerinde görülür. Tüyleri için avlanan bu tür, Güney Afrika'da özel olarak yetiştirilmesine karşın giderek azalmaktadır. Yabani olarak ceylan ve zebra sürüleri arasında gözcü görevini üstlenmiştir, çünkü görme duyusu memelilere kıyasla çok kesindir. Güney Amerika'da birkaç tür devekuşu örneğine rastlanır. Gelişmemiş kanatlarıyla denge sağlayarak çok hızlı koşan tür ile, üç parmaklı devekuşları bunlara örnektir. Bu kuşların yaşadığı bölgeler sığır ve koyun otlakları olarak kullanıldığından ve çoğu avlandığından, sayıları giderek azalmaktadır.
Kuşlar, doğal olarak memelilerle en az çatışan hayvan grubudur. Ama tropikal kuşak çayırlarında memelilerin yanı sıra otlanarak beslenen türleri bulunur. Bu kuşlar iri ve ağır yapılıdır, uçma yetenekleri yoktur, ama çok hızlı koşarlar. Devekuşlarında görüldüğü gibi kanatları çok küçüktür. İki buçuk metre boyunda, 136 kilogram ağırlığındaki devekuşlarının kanatları, hemen hemen kazların kanatları kadardır. Diğer kuşlarda olduğu gibi, uçma kasları ve göğüs kemiği çatısı yoktur. Tersine, düz bir levha biçimindeki iskeletleri nedeniyle sal-göğüslü kuşlar olarak tanımlanırlar, diğer kuşlardan pek çok farklılıkları vardır ama yapılarından anlaşıldığı kadarıyla, uçabilen kuşlar soyundan geldikleri kesindir.
Sal-göğüslü kuşların en büyük türlerinin artık soyu tükenmiştir. Yeni Zelanda'ya özgü moa örneklerinin 4 m. boyunda oldukları saptanmıştır. Madagaskar Adası'nda dev kuş iskeletlerinin bulunuşu da bu tür kuşların varlığını kanıtlar. Bu bulgular, Binbir Gece Masalları'nın Anka Kuşu efsanesinin yaratılmasına yol açmıştır.
Günümüz sal-göğüslü kuşlarının renkleri genellikle koyu ve tekdüzedir. Ancak erkek devekuşu simsiyah vücut tüylerine karşın, beyaz kuyruk ve kanatlarıyla, bunların dışında bir örnektir. Çoğunun, üreme dönemlerinde karşılıklı bir yardımlaşma içinde davrandığı görülür. Yumurtalarını aynı yuvaya koyan dişiler, paylaşma anlayışını sergiler. Erkekler ise, yavruların yumurtadan çıkma döneminde çok yardımcı olurlar, iri devekuşu yumurtalarının peşini bırakmayan bazı hayvanlar, bu yumurtaların kalın kabuklarını kırabilmek için inanılmaz yöntemler geliştirmişlerdir. Doğan yavrular hemen yürümeye başlar ama savunmasız kaldıklarından çeşitli etoburlara yem olurlar. Devekuşu, sal-gögüslülerin en bilinen örneğidir, hayvanat bahçelerinde görülür. Tüyleri için avlanan bu tür, Güney Afrika'da özel olarak yetiştirilmesine karşın giderek azalmaktadır. Yabani olarak ceylan ve zebra sürüleri arasında gözcü görevini üstlenmiştir, çünkü görme duyusu memelilere kıyasla çok kesindir. Güney Amerika'da birkaç tür devekuşu örneğine rastlanır. Gelişmemiş kanatlarıyla denge sağlayarak çok hızlı koşan tür ile, üç parmaklı devekuşları bunlara örnektir. Bu kuşların yaşadığı bölgeler sığır ve koyun otlakları olarak kullanıldığından ve çoğu avlandığından, sayıları giderek azalmaktadır.