Uyku apnesi, teneffüsün uyku esnasında en az 10 sn müddet ile ani bir halde durduğu önemli bir uyku bozukluğudur. Obstrüktif (Tıkayıcı) Uyku Apnesi; üst teneffüs yollarında tıkanıklığa yol açan faktörler nedeniyle ortaya çıkar ve her yaş kümesinde görülebilir.
Esas belirtileri; yüksek sesle horlama, diğerinin şahit olduğu apne atakları, uykudan boğulma hissi ile ani uyanmalar, sabahları uyandığında ağız kuruluğu ya da boğazda ağrı ve takılma hissi, uyku döneminin uzun olmasına karşın uykusuzluk çekme, dinç ve dinlenmiş olarak uyanamama, sık baş ağrıları, gün içerisinde sık uyuklama, depresif ruh hali yahut sonluluk ile dikkat sıkıntıları biçiminde sıralanabilir.
Şikayet ve öyküsünde uyku apnesi kuşkusu olan hastalar öncelikle detaylı olarak endoskop eşliğinde muayene edilir ve hava yolunu daraltan, teneffüs yolunu sekteye uğratma ihtimali olan tüm bölgeler; burun, geniz, boğaz, küçük lisan, yumuşak damak, lisan kökü ve bademcikler, gırtlak kıymetlendirilir. Muayene sonucunuzda gerek görülürse MR ve BT üzere radyolojik tetkiklerle hava yolları görüntülenir ve darlıklar kıymetlendirilir.
Muayene ve tetkikler sonucunda gerek görülürse; hasta uyku merkezine yatırılarak daha detaylı bir değerlendirmeye tabi tutulur ve polisomnografi ismi verilen uyku tahlili testi yapılır. Bu test teneffüs durma müddeti ve sayısını ölçer. Ek olarak kalp ritmi, kan oksijen yüzdesi, horlama sesinin şiddeti üzere bilgiler de verebilir. Tüm bu parametreler ışığında hastalık hafif, orta ve ağır olarak 3 kümede ele alınır.
Uyku apnesi tedavileri hastalığın düzeyine nazaran ömür üslubu değişiklikleri, cerrahi tedaviler ve olumlu hava basıncı halinde sıralanır. Tedavide öncelikle varsa fazla kilolardan kurtulmak temeldir. Sigara ve alkol kullanımından kaçınılmalıdır. Hafif ve orta dereceli apne hastalarına darlık yeri ve düzeyine nazaran cerrahi tedaviler önerilebilir. Ağır uyku apne skoru bulunan hastalara öncelikli olarak PAP (basınçlı hava yolu makinesi) tedavisi önerilir. Makine kullanımını engelleyen darlık hallerinde ya da hastaların bu tedaviden mutlu kalmadığı, kullanamadığı hallerde de tekrar hava yolu tıkanıklığına yönelik cerrahiler gündeme gelebilir.
Esas belirtileri; yüksek sesle horlama, diğerinin şahit olduğu apne atakları, uykudan boğulma hissi ile ani uyanmalar, sabahları uyandığında ağız kuruluğu ya da boğazda ağrı ve takılma hissi, uyku döneminin uzun olmasına karşın uykusuzluk çekme, dinç ve dinlenmiş olarak uyanamama, sık baş ağrıları, gün içerisinde sık uyuklama, depresif ruh hali yahut sonluluk ile dikkat sıkıntıları biçiminde sıralanabilir.
Şikayet ve öyküsünde uyku apnesi kuşkusu olan hastalar öncelikle detaylı olarak endoskop eşliğinde muayene edilir ve hava yolunu daraltan, teneffüs yolunu sekteye uğratma ihtimali olan tüm bölgeler; burun, geniz, boğaz, küçük lisan, yumuşak damak, lisan kökü ve bademcikler, gırtlak kıymetlendirilir. Muayene sonucunuzda gerek görülürse MR ve BT üzere radyolojik tetkiklerle hava yolları görüntülenir ve darlıklar kıymetlendirilir.
Muayene ve tetkikler sonucunda gerek görülürse; hasta uyku merkezine yatırılarak daha detaylı bir değerlendirmeye tabi tutulur ve polisomnografi ismi verilen uyku tahlili testi yapılır. Bu test teneffüs durma müddeti ve sayısını ölçer. Ek olarak kalp ritmi, kan oksijen yüzdesi, horlama sesinin şiddeti üzere bilgiler de verebilir. Tüm bu parametreler ışığında hastalık hafif, orta ve ağır olarak 3 kümede ele alınır.
Uyku apnesi tedavileri hastalığın düzeyine nazaran ömür üslubu değişiklikleri, cerrahi tedaviler ve olumlu hava basıncı halinde sıralanır. Tedavide öncelikle varsa fazla kilolardan kurtulmak temeldir. Sigara ve alkol kullanımından kaçınılmalıdır. Hafif ve orta dereceli apne hastalarına darlık yeri ve düzeyine nazaran cerrahi tedaviler önerilebilir. Ağır uyku apne skoru bulunan hastalara öncelikli olarak PAP (basınçlı hava yolu makinesi) tedavisi önerilir. Makine kullanımını engelleyen darlık hallerinde ya da hastaların bu tedaviden mutlu kalmadığı, kullanamadığı hallerde de tekrar hava yolu tıkanıklığına yönelik cerrahiler gündeme gelebilir.
