Yetişkin skolyoz, matür hastalarda Cobb açısının koronal planda 10 dereceden fazla olması ile karakterize omurga deformitesini tanımlar. Yetişkin skolyozları 3 ana kümeye ayırabiliriz. Primer dejeneratif skolyoz yahut denovo skolyoz, faset ve disk yapılarının dejenerasyonu sonucu 50 yaşından sonra ortaya çıkan ve sıklıkla bel ağrıları ve spinal stenoz bulgularının eşlik ettiği formudur. Adolesan devirde görülen ve torakal ve / yahut lomber omurganın eğrilikleri sıklıkla yetişkin periyotta de ilerlemeye devam edip sekonder dejenerasyon ve istikrar bozukluğu ile sonuçlanabilir. Bu 2 formu her vakit ayırt edebilmek mümkün olmayabilir. Sekonder dejeneratif skolyoz ise sıklıkla metabolik kemik hastalıklarına eşlik eden vertebra kırıkları ya da bacak eşitsizliği, kalça patolojileri yahut lumbosakral geçiş anomalileri üzere patolojilere bağlı olarak gelişebilir.
Yetişkin skolyoz hastaları sıklıkla bel ağrıları, bacak ağrıları ya da kladikasyo yakınmaları ile başvururken nadiren kozmetik sebepler müracaat sebebii olabilir.
Tedavi, hastanın şikâyetlerine nazaran şekillendirilir. Cerrahi tedaviler dekompresyon, düzeltme ve stabilizasyon teşebbüsleri ya da bunların kombinasyonları halinde olabilir. Cerrahi teşebbüsler hayli kompleks olup sürecin yönetilmesinde hastanın yaşı, komorbiditeleri, füzyonun uzunluğu, komşu segmentlerin durumu, lumbosakral bileşke, osteoporoz , daha evvel geçirilmiş cerrahi teşebbüsler ve uzun müddettir devam eden bel ağrısı ve kas imbalansı belirleyici olmaktadır. Eğriliğin ilerlemesini durdurmak için füzyon cerrahisine başvurulmaktadır. Sagittal istikrar bozukluğu ve rotasyonel deformiteleri gidermek için füzyon ile birlikte enstrümantasyon tercih edilebilir. Adolesan deformitelerde eğriliğin büyüklüğü cerrahi endikasyonlarda kıymetli rol oynamasına karşın yetişkinlerde ağrı ve işlev bozukluğu, omurganın dejenerasyon ve istikrar bozukluğu ile korelasyon göstermektedir. Omurga patolojisinin sonlu olduğu olgularda eğrilikte selektif füzyon uygulanabilirken yaygın segment hastalığında tüm eğrilik füzyona dahil edilmelidir.
Yetişkin skolyoz hastaları sıklıkla bel ağrıları, bacak ağrıları ya da kladikasyo yakınmaları ile başvururken nadiren kozmetik sebepler müracaat sebebii olabilir.
Tedavi, hastanın şikâyetlerine nazaran şekillendirilir. Cerrahi tedaviler dekompresyon, düzeltme ve stabilizasyon teşebbüsleri ya da bunların kombinasyonları halinde olabilir. Cerrahi teşebbüsler hayli kompleks olup sürecin yönetilmesinde hastanın yaşı, komorbiditeleri, füzyonun uzunluğu, komşu segmentlerin durumu, lumbosakral bileşke, osteoporoz , daha evvel geçirilmiş cerrahi teşebbüsler ve uzun müddettir devam eden bel ağrısı ve kas imbalansı belirleyici olmaktadır. Eğriliğin ilerlemesini durdurmak için füzyon cerrahisine başvurulmaktadır. Sagittal istikrar bozukluğu ve rotasyonel deformiteleri gidermek için füzyon ile birlikte enstrümantasyon tercih edilebilir. Adolesan deformitelerde eğriliğin büyüklüğü cerrahi endikasyonlarda kıymetli rol oynamasına karşın yetişkinlerde ağrı ve işlev bozukluğu, omurganın dejenerasyon ve istikrar bozukluğu ile korelasyon göstermektedir. Omurga patolojisinin sonlu olduğu olgularda eğrilikte selektif füzyon uygulanabilirken yaygın segment hastalığında tüm eğrilik füzyona dahil edilmelidir.
