Taban seviyesi, akarsuların döküldükleri deniz veya göl yüzeylerine denir. Akarsuların genel taban seviyesi deniz yüzeyine döküldüklerinde oluşurken, göl yüzeyleri veya kapalı havza yüzeyleri yerel taban seviyesini oluşturur.

Aşındırmanın veya derine doğru aşındırmanın durduğu alt sınıra ise taban seviyesi denir. Bu durum, akarsuların denize veya genel taban seviyesine ulaştığı noktada gerçekleşir. Bu noktada aşındırmanın büyük ölçüde durduğu alt sınır belirlenir.

Coğrafyada taban seviyesi, yer kabuğunun dış etkenlerle aşındırılmasında önemli bir rol oynayan düzenleyici seviyedir. Deniz seviyesi genel taban seviyesi olarak kabul edilir çünkü denizler akarsuların genel taban seviyesini oluşturur.

Akarsuların derine aşındırması, akarsuların yatağını düşey doğrultuda ışındırarak deniz seviyesine indirmeye çalışması anlamına gelir. Bu süreçte akarsular yatak derinliğini artırarak aşındırma işlemi gerçekleştirirler.

Taban Seviyesi Ovası, akarsuların denize yaklaştığı ve eğimin azaldığı yerlerde taşıdıkları maddeleri biriktirerek oluşturdukları ovalara denir. Örneğin, Gediz Büyük ve Küçük Menderes akarsularının aşağı bölgelerindeki ovalar taban seviyesi ovalarına örnektir.

Karstik kaide seviyesi, bir akarsuyun aşındırma ile erişebileceği en alçak yerdir. Akarsuların derinliğine aşındırmalarının durduğu deniz düzeyine verilen addır. Bu seviye, akarsuların en alçak noktaya ulaştığı ve aşındırmanın durduğu noktayı ifade eder.

Flüvyal aşındırma, akarsuların araziyi aşındırması anlamına gelir. Yüzeyde akan suların aşındırıcı etkisiyle gerçekleşen bu süreç, akarsuların doğal şekillenmesinde önemli bir rol oynar.

Son olarak, "fluviyal" terimi, yeryüzü şekillenmesinde akarsuların etkilerini inceleyen jeomorfoloji dalını ifade eder. Akarsuların coğrafi yapıları ve etkileri üzerine yapılan çalışmalar, jeomorfolojinin fluviyal alanına dahil edilir.