haberci
Meraklı Üye
Babamın Ruhu Gibi Çalışkan Eller
Gecenin karanlığında, bir yıldız gibi parlayan,
Babamın elleri, sonsuzluğa uzanırdı durmadan.
Babamın elleri, sonsuzluğa uzanırdı durmadan.
O eller ki, taşları duvar yapan,
O eller ki, umutları yarına taşıyan...
Her sabah güneşi selamlar, terini silerdi,
Yorgun ama umut dolu gözlerle bakardı ileri.
Yorgun ama umut dolu gözlerle bakardı ileri.
Sonsuz bir sevgiyle yoğrulmuştu her işinde,
Babamın ruhu, her zaman bizimleydi.
Ay ışığı altında, bahçede sessiz bir gece,
Babamın hikayeleri, rüzgara karışırdı sessizce.
Babamın hikayeleri, rüzgara karışırdı sessizce.
O anılar ki, kalbimde sonsuz bir hazine,
Babamın ruhunu yaşatır her nefeste.
Hayatın temposunda yorulsa da o eller,
Güç bulurdu daima, umuda dair her şeyden.
Güç bulurdu daima, umuda dair her şeyden.
Babamın ruhu, azmin ta kendisi,
O ruh ki, ışık olur karanlığın ötesinde.