Glikoz, hücre zarından farklı yollarla geçebilir. Kolaylaştırılmış difüzyon, su ve bazı maddelerin taşıyıcı proteinler aracılığıyla hücre zarından geçmesini sağlayan bir mekanizmadır. Bu sayede suda çözünen maddeler, glukoz, amino asitler, vitaminler, tuzlar ve bazı iyonlar hücre zarından kolaylıkla geçebilirler.

Glikozun aktif taşıma ile geçişi ise farklı bir süreçtir. Aktif taşıma, hücre zarından az yoğun olduğu ortamdan daha yoğun olduğu ortama madde taşınmasını sağlayan bir mekanizmadır. Glukozun doğal eğilimi dışarı doğru yayılmaktır, bu nedenle hücre aktif taşıma ile glukozu hücre içine alır.

Sodyuma bağlı tek taraflı glikoz taşıyıcıları barsak epitel hücre zarında bulunur. Bu bölgede, glukozun hücre içine alınması için sodyum ile glukozun sinerjistik olarak taşınması sağlanır.

Glikojen gibi büyük moleküller hücre zarından direkt olarak geçemezler. Bu tür maddeler hücre içine alınırken, plazma zarı hücre içine doğru girintiler oluşturarak kesecikler oluşturabilir veya yalancı ayaklar çıkartarak besini sarabilir. Bu süreç sırasında ATP enerjisi harcanır.

Gazlar genellikle keselerde depolanıp taşınırlar. Oksijen, azot ve karbondioksit gibi gazlar, belirli mekanizmalarla keselere aktif taşıma ile alınıp verilirler. Bu sayede gazların depolanması ve çeşitli derinliklerde taşınması sağlanır.

Glikozun difüzyona uğrayıp uğramadığı ise kolaylaştırılmış difüzyon kavramıyla ilgilidir. Glukoz, bazı taşıyıcı proteinler aracılığıyla hücre zarından kolaylaştırılmış difüzyon ile geçebilir. Böylece su ve suda çözünen bazı maddeler, glukoz gibi besin maddeleri hücre zarından geçiş yapabilir.

Son olarak, deoksiribozun hücre zarından geçebilmesiyle ilgili ifadeye değinecek olursak, deoksiriboz nükleik asitlerin yapısında bulunan bir bileşendir ve hücre zarından difüzyon ile geçebilir. Bu sayede deoksiriboz ve diğer pentozlar hücre içine kolaylıkla alınabilir.