Hıristiyanlığın Intihar Konusundaki Görüşü Nedir? Kutsal Kitap Intihar Hakkında Ne Der?

Hristiyanlığın intihar konusundaki görüşü, genel olarak kesin bir şekilde olumsuzdur ve intihar, Tanrı'nın egemenliğine ve kutsallığına karşı işlenmiş ciddi bir günah olarak kabul edilir. Kutsal Kitap, bu konuya dair ahlaki ilkeleri dolaylı yollarla ortaya koyar.

Hristiyanlığın Genel Görüşü

Ana akım Hristiyanlık (Katolik, Ortodoks ve çoğu Protestan mezhepleri), intiharın neden günah olduğunu açıklamak için şu üç temel teolojik ilkeye dayanır:

1. Yaşamın Kutsallığı

• Tanrı'nın Egemeni: Hristiyan inancına göre, yaşam, Tanrı'dan gelen kutsal bir hediyedir ve sadece Tanrı'nın alma yetkisi vardır. İntihar, kişinin kendi canına kıyarak bu ilahi egemenliği gasp etmesi anlamına gelir.
• Altıncı Emir: İntihar, "Öldürmeyeceksin" emrinin (Çıkış 20:13) ihlali olarak görülür. Bu emir, başkasının canına kıymayı yasakladığı gibi, kişinin kendi canına kıymasını da içerir.

2. Bedenin Kutsal Ruh'un Tapınağı Olması

• Hristiyanlar, iman edenlerin bedenlerinin Kutsal Ruh'un tapınağı olduğuna ve bu nedenle saygıyla korunması gerektiğine inanır (1. Korintliler 6:19-20). İntihar, bu tapınağa kasıtlı olarak zarar verme eylemidir.

3. Sevgi İlkesine Aykırılık

• İntihar, kişinin acısını sona erdirse de, geride kalan ailesine, dostlarına ve topluluğa büyük bir acı ve yıkım bırakır. Bu, Hristiyanlığın temel taşı olan komşuyu sevme ilkesine aykırı bir eylem olarak görülür.

---

Kutsal Kitap İntihar Hakkında Ne Der?

Kutsal Kitap'ta "intihar etmeyin" şeklinde doğrudan bir emir bulunmaz. Ancak, bu eylemden bahseden birkaç hikaye anlatılır ve bu hikayelerin sonuçları, olumsuz bir tablo çizer.

Kutsal Kitap'taki İntihar Örnekleri

Kutsal Kitap'ta intihar ettiği net olarak belirtilen altı kişinin hikayesi yer alır; bunların tamamı olumsuz bir bağlamda ve acı veya umutsuzluk anlarında gerçekleşir:

1. Abimelek (Hakimler 9:54): Bir kadın tarafından yaralandıktan sonra, aşağılanmamak için kendisini öldürtmesini ister.
2. Saul (1. Samuel 31:4): Filistliler'e esir düşmek ve işkence görmek yerine intihar eder.
3. Silah Taşıyıcısı (1. Samuel 31:5): Kral Saul'ün intiharından sonra kendini öldürür.
4. Ahitofel (2. Samuel 17:23): Danışmanlığı kabul edilmeyince utancından kendini asar.
5. Zimri (1. Krallar 16:18): Tahtı kaybettiğinde kuşatılınca kendini yakar.
6. Yahuda İskariyot (Matta 27:5): İsa'ya ihanet ettikten sonra pişmanlık ve umutsuzluk içinde kendini asar.

Bu hikayelerde intihar edenlerin hepsi, büyük bir umutsuzluk, utanç, yenilgi veya öfke anında hareket etmişlerdir. Kutsal Kitap, onların bu eylemlerini asla onaylamaz veya yüceltmez.

---

Güncel Teolojik Yaklaşım (Merhamet)

Günümüzde Hristiyan kiliseleri, intiharı günah olarak görse de, bu konuya yaklaşımda büyük bir merhamet ve anlayış gösterirler:

• Ruhsal Hastalık: İntiharın genellikle derin bir ruhsal hastalık, kimyasal dengesizlik veya büyük bir psikolojik acının sonucu olduğu kabul edilir. Bu durum, kişinin mantıklı ve özgür bir iradeyle karar verme yeteneğini ciddi şekilde bozabilir.
• Tanrı'nın Yargısı: Kişinin son yargısının sadece Tanrı'ya ait olduğu ve O'nun, intihar eylemini çevreleyen acı, umutsuzluk ve ruhsal durumu hesaba katacağı öğretilir.
• Kurtuluş: İntiharın, kişinin İsa Mesih'e olan imanı (ki Hristiyanlıkta kurtuluşun tek yolu budur) nedeniyle kazandığı kurtuluşu iptal ettiğine dair kesin bir teolojik görüş yoktur. Kişinin son anlarında hissettiği acı ne olursa olsun, Tanrı'nın lütfu ve yargısı inanan için geçerli kalır.

Önemli Not: Bir Hristiyan, yaşadığı acı ne olursa olsun, umutsuzluğa düşmek yerine her zaman Tanrı'ya yönelmeye, yardım aramaya ve yaşama tutunmaya teşvik edilir.