Hristiyanlar’ın Eski Antlaşma Yasasına Itaat Etmeleri Gerekiyor Mu?

Hayır, ana akım Hristiyanlık inancına göre Hristiyanlar'ın, Eski Antlaşma'da (Tevrat ve diğer Eski Ahit kitapları) bulunan bütün yasalara itaat etmeleri gerekmez.

Hristiyan teolojisi, Eski Antlaşma yasasını genellikle üç ana kategoriye ayırır ve bu kategorilerin İsa Mesih'in gelişiyle nasıl değiştiğini veya yerine getirildiğini açıklar.

Eski Antlaşma Yasasının Üç Bölümü

Hristiyanlar, Eski Antlaşma'daki yasaları şu şekilde kategorize eder:

1. Ahlaki Yasa (Devam Eden Yasa)

• İçeriği: Doğru ve yanlışın mutlak standartlarını (hırsızlık yapmamak, yalan söylememek, zina etmemek vb.) içeren On Emir gibi yasalar.
• Hristiyanlıkta Durumu: Bu yasa, Tanrı'nın değişmez ahlaki karakterini yansıttığı için, Hristiyanlar için hala geçerlidir ve zorunludur. İsa Mesih, bu ahlaki yasayı iptal etmek yerine, onu sevgi emrinde yoğunlaştırmış ve derinleştirmiştir.

2. Törensel (Seremoniyel) Yasa

• İçeriği: Belirli ibadet biçimlerini, kurban sunma sistemlerini, rahiplik düzenini, tapınak hizmetlerini ve bayramları düzenleyen yasalar.
• Hristiyanlıkta Durumu: Hristiyan inancına göre, bu yasalar İsa Mesih'te tamamen yerine getirilmiştir. Mesih'in kendisi, günahlar için sunulan nihai ve mükemmel kurban olarak kabul edilir. Artık hayvan kurbanlarına, özel tapınak hizmetlerine veya Eski Ahit'in gerektirdiği törenlere ihtiyaç yoktur. Bu nedenle Hristiyanlar bu yasalara uymazlar.

3. Sivil (Medeni) Yasa

• İçeriği: Eski İsrail ulusunun yönetimi, mülkiyet hakları, tarım uygulamaları, cezai hükümler ve toplumsal düzenlemelerle ilgili yasalar.
• Hristiyanlıkta Durumu: Bu yasalar, belirli bir ulusa ve döneme (Eski İsrail Krallığına) ait olduğu için, Hristiyanlar'ın yaşadığı devletlerin sivil yönetimine doğrudan uygulanmaz. Bu yasaların arkasındaki adalet ve hakkaniyet ilkeleri hala önemlidir, ancak bu yasaların harfiyen uygulanması zorunlu değildir.

---

Yeni Antlaşma'nın Rolü

Hristiyan inancı, Yeni Antlaşma ile birlikte, kurtuluşun Eski Antlaşma yasasına itaat etme yoluyla değil, İsa Mesih'e iman yoluyla geldiğini vurgular.

• İmanla Aklanma: Havari Pavlus'un mektupları (özellikle Romalılar ve Galatyalılar), kurtuluşun yasa yoluyla yapılan işler ile değil, imanla gelen lütuf yoluyla olduğunu netleştirir. Yasa, insanlığın günahını ortaya çıkarmak için verilmiştir, ancak kurtuluşu getirememiştir.
• Mesih'in Yasanın Sonu Olması: Hristiyanlar, Mesih'in yasanın nihai amacı ve sonu olduğuna inanır (Romalılar 10:4). Mesih, yasayı yok etmeye değil, tamamlamaya gelmiştir.
• Ruhun Yönetimi: Yeni Antlaşma'nın temeli, Kutsal Ruh'un, inananların kalplerine Tanrı'nın ahlaki isteklerini yazmasıdır; böylece Hristiyanlar zorunluluktan değil, sevgi ve içsel arzuyla doğru olanı yapmaya yönlendirilirler.

Bu nedenle, Hristiyanlar yasanın ahlaki taleplerine uyum sağlamaya çalışırlar, ancak törensel ve sivil yasalara (domuz eti yasağı, sünnet zorunluluğu, Sabat Günü'nü özel bir şekilde tutma gibi) uyma zorunluluğunda değillerdir.