Ebû Seleme Abdullah b. Abdülesed, Ashaptan Medine'ye hicret eden ilk kişi olarak bilinir. O ve eşi Ümmü Seleme, Akabe biatlarından bir yıl önce hicret etmişlerdir. İslam tarihi açısından önemli bir adımdır ve İslam'ın yayılışında önemli bir rol oynamıştır.

Balkan göçmenleri genellikle Türkiye'nin çeşitli illerine yerleştirilmiştir. Örneğin, Amasya, Tokat, Sivas, Çankırı, Adana, Aydın, İçel, Bursa, Adapazarı ve İzmit çevrelerine yerleştirilmişlerdir. Bu göçmenler genellikle Balkan ülkelerinden gelmişlerdir ve Türkiye'de yeni bir hayat kurmuşlardır.

İlk göç olayı olarak bilinen olay, Mekkelilerin 622 yılında Medine'ye göç etmeleridir. Bu olay, İslam'ın yayılmasında ve Müslüman toplumun oluşumunda önemli bir dönüm noktasıdır. Müslümanların Medine'ye göç etmesi, İslam'ın daha güçlü bir şekilde yayılmasına ve kutsal toprakların korunmasına katkı sağlamıştır.

Ravenstein, 1885 yılında İngiltere'de "the laws of migration" adlı makaleyi yayınlayarak göçle ilgili ilk bilimsel çalışmayı gerçekleştiren kişidir. Ravenstein, göç kuramı ile tanınmıştır ve bu kuram, göç olgusunu anlamak ve açıklamak için temel prensipler sunar.

Peygamber Efendimizin defin işlemini Hz. Abbas, Hz. Ali, Kusem, Fadl, Üsame bin Zeyd ve eski hizmetçisi Şakran gibi yakınları gerçekleştirmiştir. Bu olay, İslam tarihinde önemli bir dönüm noktasıdır ve Müslümanlar için büyük bir üzüntü kaynağı olmuştur.

632 yılında, Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed, Veda Haccı'ndan sonra Arafat Dağı'nda topluca Müslümanlara hitap etmiş ve ardından Medine'ye dönmüştür. Birkaç ay sonra hastalanmış ve Medine'de vefat etmiştir. Bu olay, İslam toplumu için büyük bir kayıp ve üzüntü sebebi olmuştur.

Türkiye'de yaşayan Balkan göçmenlerinin sayısı toplamda 1.763.155 - 2.837.703 arasında değişmektedir. Bu göçmenler genellikle Balkanlar'dan gelmişler ve Türkiye'de yeni bir hayat kurmuşlardır. Bu gruplar çeşitli illere yerleşmişlerdir ve Türk toplumuna katkıda bulunmuşlardır.

Balkan göçmenlerinin Türkiye'deki yoğun olarak yerleştiği iller arasında Bursa, İzmir, İstanbul, Kocaeli, Balıkesir, Çanakkale, Manisa, Samsun ve Adana gibi şehirler sayılabilir. Bu iller, Balkan göçmenlerinin Türkiye'deki en büyük nüfus yoğunluğuna sahip oldukları bölgelerdir.

İlk büyük göç olayı, 1878 yılında Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'nun Bosna'yı işgalinden hemen sonra gerçekleşmiştir. Daha sonra 1882, 1900 ve 1908 yıllarında da farklı göç dalgaları yaşanmıştır. Bu göçler, Balkanlar ve çevresindeki siyasi ve sosyal değişimlerden kaynaklanmıştır.

Türkler, tarihte Orta Asya'dan çıkarak çeşitli coğrafyalara göç etmişlerdir. Örneğin, Türkler Sibirya'ya, Uzak Doğu ülkelerine, Kafkaslar'a, İran'a, Hindistan'a, Anadolu'ya, Mısır'a ve Avrupa'ya kadar yayılmışlardır. Bu göçler, Türklerin tarih boyunca farklı coğrafyalara yerleşmesine ve etkileşim içinde olmasına yol açmıştır.

Göçmenler genellikle bir ülkeden diğer bir ülkeye yerleşmek amacıyla göç eden kişilerdir. Göçmenler, hukuki olarak en az iki ülkeyi ilgilendirir ve göç süreci, bırakılan ülke (emigration) ve yerleşilen ülke (immigration) açısından farklılık gösterir. Göç, insanların yeni bir hayat kurmak amacıyla değişik coğrafyalara taşınmalarını ifade eder.

Dünyadaki büyük göçler, insanların siyasi, sosyal, ekonomik ve doğal nedenlerle geçici veya sürekli olarak yer değiştirmelerini ifade eder. Göç olgusu, farklı nedenlerle ortaya çıkabilir ve göçmenler genellikle yeni bir hayat kurmak veya güvenli bir yer aramak amacıyla hareket ederler. Göçler, insanlık tarihi boyunca önemli bir fenomen olmuştur.

Peygamber Efendimizin cenazesinde 17 kişinin bulunmasının sebebi, sahabenin başkanlık/halifelik seçimi için toplandığı ve bu nedenle cenazenin üç gün boyunca bekletildiği ve üçüncü gün Hz. Ali'nin imamlık yaparak 17 kişiyle cenaze namazının kılındığı iddiaları dillendirilmiştir. Bu durum, tarih boyunca çeşitli yorumlara konu olmuştur.