İngiliz edebiyatında roman türünün 18. yüzyıla dayandığı bir gerçektir. Romanlar genellikle sade bir dille yazılmış ve günlük yaşamı konu almıştır. 19. yüzyılda popülerliği artan bu tür, olaylarının okuyucuların da başına gelebilecek nitelikte olması nedeniyle geniş kitlelere ulaşmış ve edebiyat dünyasında önemli bir yer edinmiştir.

Dünya edebiyatının ilk romanı olarak kabul edilebilecek eserler arasında, Japonya'nın Murasaki Shikibu tarafından yazılan ve 11. yüzyılda kaleme alınan "Genji'nin Hikayesi" önemli bir yere sahiptir. Uzun kurgusal metinlerin varlığına rağmen, bu eser zaman zaman roman türünün başlangıcı olarak kabul edilir.

Modernist roman, yazarların gerçeklik, düş, bilinç ve bilinçaltı gibi unsurları harmanlayarak eserlerini oluşturduğu bir anlayışı temsil eder. Geleneksel romancılardan farklı olarak, modernist yazarlar iç dünyalara odaklanmayı ve zaman kavramını farklı biçimlerde ele almayı amaçlarlar.

Modernist romanların özellikleri arasında, sade bir anlatım yerine alegorik ve çağrışımlı bir dil kullanılması, kişi, mekan ve olayların geri planda kalması, bireyin iç dünyasının öne çıkarılması gibi unsurlar bulunmaktadır. Bu tür romanlar genellikle yalın olmaktan uzak, derinlikli ve geniş bir içsel dünyaya sahiptir.

Türk edebiyatının ilk romanı olarak kabul edilen Şemseddin Sâmi'nin "Taaşşuk-ı Talat ve Fitnat" eseri, genellikle bu unvanla anılmaktadır. Ancak bu eser dışında da Türkçe olarak yazılmış diğer romanlar da bulunmaktadır.

Modernist romanda öne çıkan özellikler arasında, anlatım teknikleri olarak bilinç akışı, iç çözümleme ve geriye dönüş gibi yöntemlerin kullanılması bulunmaktadır. Bu teknikler, karakterlerin iç dünyasını, duygularını ve düşüncelerini detaylı bir şekilde yansıtmayı amaçlar.

Modernist romanlarda bireyin çevresine yabancılaşması önemli bir tema olarak karşımıza çıkar. Kişilerin iç dünyalarını detaylı bir şekilde açıklamak, duygularını ve psikolojilerini aktarmak amacıyla iç monolog, bilinç akışı ve içsel çözümleme gibi teknikler sıkça kullanılır. Bu sayede okuyucu, karakterlerin içsel zenginliklerine daha yakından tanık olabilir.