Işçileşme süreci, meta ilişkileri çerçevesinde çalışanların durumunu ve koşullarını etkileyen bir kavramdır. Bu süreçte, emek-gücünü satarak geçimini sağlamaya çalışan işçiler daha ağır çalışma koşullarıyla karşılaşabilir ve güvencesizlikle baş başa kalabilirler. Özellikle düşük ücretler, uzun çalışma saatleri, sosyal hakların yetersizliği gibi faktörler işçileşme sürecinin işçiler üzerindeki etkilerini gösterir.

Öte yandan, belirli meslek grupları için işçileşme süreci farklı şekillerde ortaya çıkabilir. Bu gruplar, mesleklerinden elde ettikleri gelirleri daha korunaklı bir şekilde sağlayabilirler ve daha fazla güvenceye sahip olabilirler. Ancak genel olarak işçileşme süreci, çalışanların zorlu koşullar altında emeklerini satmaları ve bu durumun getirdiği sorunlarla mücadele etmeleri anlamına gelmektedir.

Fayda değer teorisi, Carl Menger tarafından ortaya atılmış bir ekonomi teorisidir. Bu teori, değerin ürünün kişisel faydasına göre belirlendiğini savunur. Yani bir mal veya hizmetin değeri, tüketiciye sağladığı faydaya göre belirlenir. Bu yaklaşım, tüketici tercihleri ve fayda algısının fiyatları belirlemede önemli bir rol oynadığını ifade eder.

Gayri maddi emek kavramı, üretilen bir mal veya hizmetin maddi bir çıktıya dönüşmemesi durumunda ortaya çıkar. Yaratıcılık, düşünce, kültür gibi alanlarda gerçekleştirilen emek, gayri maddi emek olarak adlandırılır. Bu tür emek, genellikle ürün yerine bir hizmet veya içerik oluşturarak değer yaratır. Bu anlamda, gayri maddi emek, geleneksel üretim süreçlerinden farklı bir boyutu ifade eder.

Lazzarato'ya göre gayri maddi emeğin kapsamı, metanın bilgisel ve kültürel içeriğini üreten emek olarak tanımlanmıştır. Yani gayri maddi emek, maddi olmayan ürünlerin ortaya çıkmasına katkı sağlayan, düşünsel, yaratıcı ve kültürel emeği içerir. Bu emek türü, geleneksel üretim anlayışının dışında kalan, farklı bir perspektiften değer yaratan çalışmaları kapsar.

Işçi sınıfının parçalanması, işçi hareketinde bir bölünme ve ayrışma sürecini ifade eder. Engels'e göre, işçi sınıfının yaşam ve çalışma koşullarının iyileşmesiyle birlikte bazı işçilerin daha uzlaşmacı ve burjuva düşünceleri benimsemesi sonucunda işçi sınıfı içinde bölünmeler yaşanabilir. Bu durumda, işçi sınıfının birlik ve dayanışma ruhu zedelenebilir ve devrimci mücadele gücü zayıflayabilir.

Sendikal bilinç, işçilerin sendikalar aracılığıyla kazanmış oldukları sınıf bilincini ifade eder. Lenin'e göre, işçilerin sendikalar aracılığıyla sınıf mücadelesine katılarak haklarını savunmaları ve ortak çıkarları için mücadele etmeleri, sendikal bilinçlerini geliştirmelerine yardımcı olur. Bu bilinç sayesinde işçiler, sınıf mücadelesinin önemini kavrayarak birlik içinde hareket edebilirler.

Işçi sınıfının ortaya çıkması, sömürü düzenine karşı tepki gösteren işçilerin oluşturduğu sosyal sınıfı ifade eder. 18. yüzyılda sanayi devrimiyle birlikte fabrikalarda ve üretim alanlarında çalışan işçiler, kötü çalışma koşullarına karşı tepkilerini göstermeye başlamışlardır. Bu süreçte işçi sınıfı bilincinin ve örgütlülüğünün oluşması zaman almış olsa da, sömürüye karşı mücadelede önemli bir rol oynamıştır.