haberci
Meraklı Üye
Kalabalığın Sessiz Fısıltısı
Gözlerin kalabalıkta kaybolur bazen,
Yalnız bir ruhun yankısıdır sessizce,
Kalabalık içinde bir damla gözyaşı,Yalnız bir ruhun yankısıdır sessizce,
Dokunur içten içe, derin bir sızıyla.
Aşina yüzler geçer, birbirine yabancı,
Sessiz sözler dökülür, dilden duymadan,
Kalabalığın ortasında bir an durursun,Sessiz sözler dökülür, dilden duymadan,
Kalp bağları çözer, yalnızlığa dolanır.
Bir tebessüm ararsın, dostça, içten,
Ama bulamazsın, sadece anlık bir gölge,
Kalabalığın içinde yitip giden bağlar,Ama bulamazsın, sadece anlık bir gölge,
Fısıldar sessizce, ruhun derinliklerine.
Ve bil ki, bu yalnızlık içinde bile,
Her adımın yankısı var bir yerde,
Kalabalığın sesinde kaybolsa da sesin,Her adımın yankısı var bir yerde,
Ruhun hep bir bağ kurar, derinden, sessizce.
