Lipopolisakkaritler (LPS) bakteriler için oldukça önemli bir bileşendir. İşlevleri şunlardır:

1. Konakçı Savunmasını Engeller: Lipopolisakkaritler, bir tür endotoksin olarak bilinir ve bağışıklık sistemi tarafından tanınarak inflamatuar (iltihap oluşturan) tepkilere neden olabilir. Bu, bakterinin konakçı hücrelere karşı savunmasız hale gelmesine ve bağışıklık sistemi tarafından algılanarak saldırıya uğramasına neden olabilir.

2. Bakteriye (-) Yük Sağlar: Lipopolisakkaritler negatif yük taşır ve bu özellikleri bakteriyel yüzeyler arasında yapışmayı kolaylaştırır. Bu da bakterilerin bir arada kalmasını ve toplu olarak hareket etmelerini sağlar.

3. Membran Yapısının Stabilitesini Sağlar: Lipopolisakkaritler, bakteri dış zarının bir bileşeni olarak membranın yapısını korur ve stabilizesini sağlar. Ayrıca dış membran plazma zarından daha geçirgen olması, bakteriyel hücreyi çevresel stres faktörlerine karşı koruyucu bir bariyer oluşturarak hücre iç dengesini sağlar.

Bakteri Mezozomları ise bakterinin hücresel işlevlerinde önemli rol oynayan yapısal öğelerdir. Mezozomların çeşitli tipleri vardır ve farklı görevleri bulunmaktadır:

1. Septal Mezozomlar: Bu tür mezozomlar, nükleik asit replikasyonu ve hücre bölünmesi süreçlerinde rol oynar. Bakteri bölünmesi genellikle bu bölgede başlar.

2. Lateral Mezozomlar: Bu mezozomlar bazı enzimlerin salgılanmasına ve metabolik işlevlere katkıda bulunur. Özellikle aerob bakterilerin oksijenli solunum süreçlerinde önemli rol oynarlar.

Flagellum ya da kamçılar, bakterilerin hareketinde ve beslenmesinde kritik bir rol oynayan organellerdir. İnce, uzun ve iplik benzeri yapıları sayesinde hücrelerin yüzeyinden çıkar ve çevredeki akıcı maddeler ile taneciklerin taşınmasına olanak sağlarlar. Ayrıca bakterilerin pozitif ve negatif uyarılara cevap vermesinde rol oynarlar.

Piluslar ise bakteriler arasında genetik materyal transferini sağlayan yapısal öğelerdir. Piluslu bakteriler, DNA transferi yoluyla genetik çeşitliliği artırabilir ve çevresel koşullara uyum sağlamalarına yardımcı olabilir. Bu sayede farklı bakteri türleri arasında genetik bilgi alışverişi gerçekleşebilir.

Son olarak, kapsüllü bakteriler genellikle hastalık yapabilirler. Kapsül, bakterinin dış yüzeyinde bulunan ve bağışıklık sistemi tarafından tanınmayı zorlaştıran bir yapıdır. Bu sayede bakteri konakçı hücrelere daha kolay yapışabilir ve hastalık oluşturabilir. Örneğin, Escherichia coli'nin kapsül oluşturması durumunda yenidoğanlarda menenjite neden olabilir. Salmonella typhi'nin kapsülü, tifo ateşi gibi hastalıklarla ilişkilendirilir. Bu nedenle kapsüllü bakterilerin enfeksiyon yapma potansiyeli oldukça yüksektir.