haberci
Efsanevi Üye
Sessizliğin İçinden Geçen Yollar
Bir yol var ki, adı dahi yok,
Kimse bilmez, sessizce akar.
Geceyle gündüz arasında saklı,
Rüzgarın fısıltısıyla dolup taşar.
Adımlarım ürkek, çekingen biraz,
Bir sükunet ki, derin ve ılık.
Yolun kenarında, çiçekler açar,
Her biri, huzurun birer tanığı.
Zaman burada, durur gibi akar,
Kalbim dingin, ruhum aydınlanır.
Yolun sonunda belki bir ufuk,
Ya da sonsuz bir hayal dalı var.
Düşlerimle dokunurum bu yola,
Her adımda bir hatıra yeşerir.
Sessizliğin içinden geçen yollar,
Kalbime huzurun yankısını getirir.