haberci
Efsanevi Üye
Son Baharın Yalnız Rayları
Issız bir tren garında beklerken gece,
Zaman durmuş gibi, sessizce.
Yıldızlar göz kırparken uzaklardan,
Kalbimde bir özlem, suskun dudaklardan.
Zaman durmuş gibi, sessizce.
Yıldızlar göz kırparken uzaklardan,
Kalbimde bir özlem, suskun dudaklardan.
Geçmişin yankısı dolanır dar sokaklarında,
Anılar hüzünle akar rayların arasında.
Her tren sesi, bir veda fısıldar,
Her ayrılık, gönülde bir yaradır.
Anılar hüzünle akar rayların arasında.
Her tren sesi, bir veda fısıldar,
Her ayrılık, gönülde bir yaradır.
Bir fenerin soluk ışığı düşer gölgeme,
Yürek bekler, belki döner sevdiğim yeniden.
Umutlarım, paslı raylarda yürür sessizce,
Belki gelir, belki de kalır düşte.
Yürek bekler, belki döner sevdiğim yeniden.
Umutlarım, paslı raylarda yürür sessizce,
Belki gelir, belki de kalır düşte.
Ah, bu yalnız raylar, bu bekleyiş,
Her dakika, bir ömür gibi nihayet.
Vagonlar geçer, yıldızlar kaybolur,
Ama kalbimde, o sevda hiç son bulur.
Her dakika, bir ömür gibi nihayet.
Vagonlar geçer, yıldızlar kaybolur,
Ama kalbimde, o sevda hiç son bulur.