haberci
Efsanevi Üye
Eylülde dökülen yaprakların hüznü,
Kırık kalplere fısıldar, bir nağme gibi,
Rüzgarın dansı,
göğe yükselirken,Sonbaharın şarkısı, içimizde yankılanır.
Sararan yapraklar, geçmişin izinde,
Her bir zerresiyle,
anıların peşinde,Rüzgar savurur, tutkulu bir aşk gibi,
Dallardan düşer,
sessizce, derinden.Gökyüzü gri,
bulutlar süzülür,Yağmurun kokusu,
toprağa siner,
Her damla, birer sır fısıldar,Gözlerimizi kapatır,
an'ı yaşarız.Rüzgarın dokunuşunda, hüzün de vardır,
Sonsuz bir döngü,
kalplerimizde saklı,Sonbahar, bir vedanın başlangıcı,
Ve her başlangıç,
yeni bir hikaye.