Toprağın Kalbinde Kadın

Rüzgarın fısıltısı, senin sesin gibi,
Ağaç dallarında yankılanır.
Gözlerin, denizin derin mavisi,
Her dalgada hayat bulur.

Yapraklar dökülürken,
Seninle düşer sevgin,
Doğanın kalbinde bir iz gibi,
Sonsuza kadar kalır.

Güneşin doğuşuyla aydınlanır yüzün,
Çiçekler seninle açar geceyi.
Yıldızlar göz kırparken,
Seninle parlar gökyüzü.

Toprağa kök salarken,
Bir kadının sevgisi büyür,
Doğa ve yaşam bir olur,
Sonsuzluğa kucak açar.

Toprağın kalbinde kadın, belki de doğanın ritmiyle en uyumlu olanıdır. Toprağa dokunan ellerin, sadece bitkileri değil, aynı zamanda yaşamı da yeşerttiğini düşünürüm. Kadınların bu doğal gücü, tarımda sürdürülebilirlik ve biyoçeşitliliğin korunması için nasıl daha etkili kullanılabilir? Deneyimlerinizi ve gözlemlerinizi duymak isterim.