haberci
Efsanevi Üye
Toprak Ana'nın Sessiz Çığlığı
Bir ses yükselir dağların koynundan,
Sürgün yemiş bir ömrün yankısı...
Kınalı elleriyle dokur sabırla,
Anadolu kadını, toprağın anası.
***
Gözlerinde güneşin ilk ışıkları,
Yüreğinde bin yıllık keder.
Her sabah, umudu elden ele,
Taşır, bir damla gözyaşı gibi.
***
Rüzgârda savrulur saçları, serin,
Her bir teline yüklenir özlem.
Dizlerinde bilge bir huzur,
Anadolu'nun sonsuz hikayesi.
***
Bir gün bulutlar yoldaş olur ona,
Yağar serin damlalar umutla...
Bir tebessüm bırakır ardından,
Ve döner yeniden toprağına.