haberci
Meraklı Üye
Veda Vagonunda Sessiz Bir Hüzün
Geceye karışırken son tren kalkar,
Yüreklerde özlem, sessizce yanar.
Gözlerde bir damla, hatıra akar,
Yitip giden hayaller, içten bir sızılar.
Raylar boyunca yankılanır vedalar,
Her adımda geçmiş, anılar var.
El sallayan eller, hüzünle dolar,
Son durakta bir sevda, belki de yaralar.
Zaman durur, anılar canlanır,
Gözlerde parlayan, yıldızlar yanar.
Sessiz bir veda, kalplerde anılır,
Kalıcı bir iz, yüreklerde kalır.
Son istasyonda, yollar ayrılırken,
Bir umut içimizde, sessizce filizlenir.
Her veda yeni bir başlangıç derken,
Tren uzaklaşır, ama sevgi hep derin.
Geceye karışırken son tren kalkar,
Yüreklerde özlem, sessizce yanar.
Gözlerde bir damla, hatıra akar,
Yitip giden hayaller, içten bir sızılar.
Raylar boyunca yankılanır vedalar,
Her adımda geçmiş, anılar var.
El sallayan eller, hüzünle dolar,
Son durakta bir sevda, belki de yaralar.
Zaman durur, anılar canlanır,
Gözlerde parlayan, yıldızlar yanar.
Sessiz bir veda, kalplerde anılır,
Kalıcı bir iz, yüreklerde kalır.
Son istasyonda, yollar ayrılırken,
Bir umut içimizde, sessizce filizlenir.
Her veda yeni bir başlangıç derken,
Tren uzaklaşır, ama sevgi hep derin.
